Βλέπετε, η βρωμιά, η αλητεία και το χύμα ταχύτατο, επιθετικό και heavy rock’n’roll τους ήταν, είναι και θα είναι πάντα αυθεντικό και γι αυτό τόσο γοητευτικό. Η αλήθεια είναι πως δεν τους παρακολούθησα ιδιαίτερα από κάποιο σημείο και μετά και δεν ήξερα ούτε καν ότι ήταν ενεργοί, ούτε πρόλαβα να καλύψω το χαμένο έδαφος στο διάστημα μέσα στο οποίο έμαθα για τη συναυλία. Και το έμαθα στόμα με στόμα λιγότερο από μήνα πριν…
Οι Ολλανδοί, απλοί και καθημερινοί τύποι ανέβηκαν στη σκηνή του club μετά τους Mamma Kin, άνοιξαν τα flight cases με τις εντυπωσιακές συλλογές από αυτοκόλλητα, έκαναν έναν τελευταίο έλεγχο στον εξοπλισμό τους και λίγο αργότερα άνοιξαν πυρ! Ο ρυθμός καταιγιστικός και το κοπάνημα αδιάκοπο μεταδίδοντας την τεράστια ποσότητα ενέργειας στο κοινό που βρισκόταν στον χώρο σαν ωστικό κύμα. Πραγματικά, κανείς δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος με μια τέτοια απόλυτη κατάθεση ψυχής επάνω στο σανίδι, ό,τι μουσική και αν ακούει, όποιο είδος και αν του αρέσει. Και ο κόσμος που πήγε στη συναυλία και δεν έφυγε πριν τελειώσουν οι Peter Pan Speedrock γούσταρε και με το παραπάνω.
Στην πρώτη τους εμφάνιση επί Ελληνικού εδάφους και ελπίζω όχι και τελευταία, παρουσίασαν υλικό από ολόκληρο το φάσμα της καριέρας τους, των επτά άλμπουμ και των δεκαέξι χρόνων στο δρόμο. Ήταν ανελέητοι και ισοπεδωτικοί χωρίς να χάνουν το πάθος και την ενέργειά τους ούτε και όταν ο κιθαρίστας τραγουδιστής Peter van Elderen έσπασε μια χορδή στην κιθάρα του στα πρώτα τρία τραγούδια και έπρεπε να την αντικαταστήσει επί τόπου γιατί όπως είπε στο αεροδρόμιο έχασαν την άλλη του κιθάρα. Οι άλλοι δυο Bart Nederhand στα τύμπανα και Bart Geevers στο μπάσο τα έδιναν όλα χύνοντας ποτάμια ιδρώτα και αφυδατώνοντας τόνους μπύρας στο σφιχτό σετ των Peter Pan Speedrock. Ο λιγοστός κόσμος που στεκόταν μπροστά τους ήξερε σχεδόν όλα τα τραγούδια και έκανε moshpit στην παραμικρή ευκαιρία, ενώ δεν έλειψε και το απαραίτητο crowd surfing από τους πιο ενθουσιώδεις. Κάποια από τα κομμάτια που ακούστηκαν στο AΝ ήταν (χωρίς τη σωστή σειρά): Rockcity, Resurrection, Transsylvania Express (διασκευή στη μεγαλύτερη μπάντα της Ολλανδίας κατά τα λεγόμενα τους, τους Batmobile, με τους οποίους είχαν κυκλοφορήσει ένα split το 2008 υπό τον τίτλο “Cross Contamination”), Crank Up The Everything, We Want Blood…
Τη συναυλία άνοιξαν οι Corpses στην πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση, η οποία πανηγυρίστηκε έξαλλα από τους κολλητούς τους που ήταν στην πρώτη σειρά και παρέμειναν εκεί σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας κάνοντας πανικό ποτίζοντας συχνά πυκνά το πάτωμα με μπύρα, «απογειώνοντας» πότε τον ένα και πότε τον άλλο και χοροπηδώντας μην αφήνοντας καμία αμφιβολία ότι περνούσαν καλά! Τα παιδιά παίζουν hardcore και θα έλεγα ότι αρκετά καλοί, ενώ αν αποβάλλουν λίγο την αμηχανία (κυρίως ο τραγουδιστής) τους και αποκτήσουν περισσότερο ομοιόμορφη κινητικότητα επί σκηνής τα πράγματα θα είναι σίγουρα πολύ καλύτερα.
Στη συνέχεια οι Mamma Kin είχαν για μια ακόμα φορά έναν άχαρο ρόλο να παίξουν καθώς μουσικά δεν ταίριαζαν και τόσο με τους προηγούμενους, ή τους επόμενους. Ακόμα και το μεγαλύτερο μέρος του λίγου κόσμου που βρισκόταν στο ΑΝ δεν φάνηκε να ενθουσιάζεται με το συγκρότημα, όμως οι Mamma Kin με απόλυτο επαγγελματισμό έπαιξαν το σετ τους όπως έπρεπε και μόλις έφτασαν στο “The Chase Is Better Than The Catch” άρχισαν να κερδίζουν το κοινό. Σημείο αναφοράς εννοείται για άλλη μια φορά το “Baba O’Reily” των Who με το οποίο έκλεισαν την εμφάνισή τους, αλλά και η διασκευή στο “Reach For The Sky” των Social Distortion. Δυστυχώς, ο ήχος τους δεν ήταν ο καλύτερο δυνατός, γεγονός που δεν άφηνε να ξεχωρίζουν οι δυο κιθάρες και έτσι να χάνουμε αρκετά, όμως οι έκδηλες επιρροές από το Σκανδιναβικό rock των Hellacopters, Nomads και δεν συμμαζεύεται είναι καλοδεχούμενες και σχετικά σπάνιες στην σημερινή Ελληνική σκηνή οπότε… Δηλώνω fan τους!
Όσον αφορά στο θέμα της φτωχής προσέλευσης έχω κάποιες απορίες και κάποια θέματα για προβληματισμό που θα ήθελα να μοιραστώ με όποιον έχει όρεξη και θέλει να διαβάσει παρακάτω… δεν κατάλαβα γιατί οι οπαδοί της σκηνής του stoner/χαμηλοκουρδισμένου rock και όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε που είναι τόσο δημοφιλές στην χώρα μας αυτή τη στιγμή δεν τίμησαν αυτή τη συναυλία. Γιατί δεν ήρθαν να δουν μια μπάντα που κατατάσσεται σε αυτό το ιδίωμα εδώ και σχεδόν 20 χρόνια; Με φτηνό εισιτήριο (15 Ευρώ), καλή μέρα (Σάββατο), χωρίς κάποιο άλλο event για το ίδιο κοινό την ίδια μέρα που ενδεχομένως να έκοβε κόσμο. Έφταιγε η προώθηση; Κάτι άλλο; Δεν έφεραν κόσμο τα support; Μήπως τον κόσμο πρέπει να τον φέρνει ο headliner; Τροφή για σκέψη…
Γιάννης Δόλας
