Πρώτοι στη σκηνή, ακριβώς στην ώρα τους, οι Groove Therapist. Μία μπάντα την οποία ήξερα μόνο σαν όνομα. Και αυτό που είδα και άκουσα ενθουσίασε όχι μόνο εμένα, αλλά και τον κόσμο που όλο αυξανόταν στο Κύτταρο. Με μουσική που είναι βασισμένη στο progressive rock/metal, χωρίς όμως να μένει εκεί, καθώς βάζουν και άλλα στοιχεία μέσα (τρανό παράδειγμα το “Mr. Funker” με τις funk φυσικά επιρροές), το κουιντέτο έδωσε μία πολύ καλή εμφάνιση. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ο γεμάτος ήχος του μπάσου της Κατερίνας Κώτη που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στις συνθέσεις. Μετά από κάθε τραγούδι, ο κόσμος χειροκροτούσε και επευφημούσε, δείχνοντας πόσο του άρεσε. Στο τελευταίο κομμάτι μάλιστα, οι φωνές ενθουσιασμού αυξήθηκαν ενώ μετά άρχισαν να ζητάνε κι άλλο! Μοναδική στιγμή, τσεκάρετέ τους οπωσδήποτε. Έχουν κυκλοφορήσει ήδη ένα album, το “Mr. Funker The Myth” το οποίο είναι concept και ετοιμάζονται για το δεύτερο.
Setlist (με επιφύλαξη για τους τίτλους των νέων τραγουδιών): Mr. Funker, Orphanrage, Drop D., Dreams To Nightmares, Mirror Of Reality, Broken Dreams, Denial, Anger
Όσο για τους Nochnoy Dozor που ακολούθησαν, τους είχα ξαναδεί με τους Mask Of Prospero και μου είχαν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Κάτι το οποίο δεν άλλαξε φυσικά ούτε τώρα. Βέβαια, το κοινό ήταν λιγότερο εκδηλωτικό εδώ αφού η experimental/ambient rock μουσική τους είναι low-tempo και δεν σε ξεσηκώνει εύκολα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν ήταν εκπληκτικοί. Ειδικά αυτή η διπλή φωνητική επίθεση από τη Λίνα και τη Ρεβέκκα (με τα επικά σκουλαρίκια-πεντάλφες) είναι συγκλονιστική. Ένα συγκρότημα με ένα πολύ ιδιαίτερο ήχο που αν συνεχίσει έτσι, δε νομίζω να αργήσει να κάνει ένα δυνατό όνομα στην εγχώρια σκηνή. Και πόσο κομματάρες είναι αυτά τα “All Mine” και “Black Hand”. Το ομώνυμο πρώτο EP τους κυκλοφορεί ήδη και σας ζητάει να το ακούσετε.
Μετά λοιπόν από δύο πολύ δυνατά support, έφτασε και η ώρα για τους headliners. Χωρίς πολλά λόγια, ξεκίνησαν να παρουσιάζουν τον τελευταίο τους δίσκαρο “Unique” (το οποίο φυσικά παρουσιάστηκε ολάκερο) έχοντας τρομερή όρεξη. Και μετά το τρομερό “Four Cornered God” αποφασίζουν να γυρίσουν λίγο πίσω, στο “Skein Syndrome” και τον ύμνο “Weakness”. Ίσως το πιο όμορφο refrain που έχουν γράψει, στο οποίο βοήθησε και ο κόσμος με τη φωνή του. Χωρίς πολλές διακοπές ανάμεσα στα κομμάτια, η απόδοσή τους ήταν άψογη. Ο Σταύρος Ρήγος με το ουσιαστικό drumming του, ο Τάκης Φύτος με την εξαιρετική τεχνική στο μπάσο, ο Laurence Bergström που σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος των κιθαριστικών μερών και φυσικά ο Γιώργος Προκοπίου ο οποίος επικεντρώθηκε περισσότερο στα φωνητικά με υπέροχα αποτελέσματα, μου έδωσαν αυτό ακριβώς που περίμενα. Μία μπάντα στην καλύτερη φάση της καριέρας της να αποδεικνύει ότι δεν είναι καθόλου τυχαία στα top ονόματα της χώρα μας. Κορυφαίες στιγμές επίσης, τα “Giant” και “Passive Observer”. Άντε τώρα να περιμένεις μέχρι το τέλος της χρονιάς για το καινούριο album, όπως μας είπαν και στη συνέντευξη που κάναμε.
Setlist: False Morality, My Own Disorder, Four Cornered God, Weakness, Passive Observer, Fragments, Discipline, Euthanasia, Giant, Unique, Instinct, Brightness Of Loss, Remission Of Breath
Τέλος, αξίζει να αναφέρω ότι ο ήχος ήταν ιδανικός σε όλα τα συγκροτήματα, ενώ οι καπνοί επί σκηνής και τα φώτα έδωσαν το κάτι παραπάνω. Ένα βράδυ γεμάτο εξαιρετική μουσική έφτασε στο τέλος του και ο κόσμος έφευγε γεμάτος χαμόγελα από το Κύτταρο. Συναυλίες σαν αυτές, σχεδόν πάντα έχουν να σου χαρίσουν ξεχωριστές στιγμές. Και η συγκεκριμένη δεν αποτελούσε εξαίρεση.
Γιώργος Τερζάκης
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
{galleryLiveReports/2019/Poem}{/gallery}
