“guided to the strangest of fruits…”
Η πρώτη διοργάνωση του Poltergeist festival έγινε στην καρδιά του καλοκαιριού και κρίθηκε επιτυχημένη, ως μια προσπάθεια που θα έδινε χώρο σε ελληνικά γκρουπ της underground σκηνής να παίξουν ζωντανά, αφού ειδικά το καλοκαίρι οι πόρτες για τα περισσότερα είναι κλειστά. Αυτή τη φορά, επέστρεψε μαζί με τα πρώτα κρύα και έγινε διήμερο, με τρεις μπάντες να παίζουν κάθε βραδιά.
Η πρώτη μέρα είχε τους Penny Dreadful, New Zero God και A Monkey Shine και η σειρά εμφάνισης της κάθε μπάντας αποφασίστηκε με κλήρωση στο soundcheck, μια πρωτότυπη κίνηση αν μη τι άλλο, που δε διαχωρίζει τα σχήματα σε μεγάλα και μικρά.
“deep in the mud…”
Ο χώρος του φεστιβάλ ήταν το Level 69 στο Μοσχάτο, ένα όμορφο venue με υπερυψωμένη σκηνή, καλό φωτισμό και κυρίως πολύ καλό ήχο. Οι τιμές στα ποτά θα μπορούσαν να είναι πιο χαμηλά βέβαια, κάτι που ερχόταν σε αντίθεση με το χαμηλό αντίτιμο εισιτηρίου για το ίδιο το φεστιβάλ (10 ευρώ τη μέρα).
Ένα συχνό παράπονο πολλών για τις συναυλίες στην Ελλάδα είναι ότι τελειώνουν αργά, με αποτέλεσμα πολλές φορές, να μην υπάρχει πρόσβαση στα ΜΜΜ και να λειτουργεί αποτρεπτικά γι΄αυτούς που δεν έχουν ή δε θέλουν να πάρουν αυτοκίνητο. Για πρώτη φορά λοιπόν, ήταν σίγουρο πως δεν θα υπήρχε τέτοιο θέμα, αφού κάποια διαμαρτυρία (λογικά των περίοικων) ανάγκασε τους διοργανωτές να αλλάξουν τις ώρες εμφάνισης και να ξεκινήσουν νωρίς το απόγευμα ώστε μέχρι τις 22:00 να έχει ολοκληρωθεί το πρόγραμμα! Κάπως έτσι λοιπόν, βρέθηκα στο venue λίγο πριν τις 19:00, όταν το πρώτο σχήμα θα ανέβαινε στη σκηνή.
Η κλήρωση έβγαλε τους A Monkey Shine, και τους λες και άτυχους, αφού εκείνη την ώρα ελάχιστοι είχαν φτάσει στο χώρο (όσο ωραίο και να είναι ένα μαγαζί αποτελεί εμπόδιο για κάποιους το να τραβηχτούν εκτός κέντρου, βέβαια ο σταθμός του Ηλεκτρικού είναι στα 500 μέτρα, οπότε δεν είναι καλή δικαιολογία). Το Αθηναϊκό σχήμα δε φάνηκε να πτοείται όμως και έπαιξαν άκρως επαγγελματικά, εκμεταλλεύτηκαν τον καλό ήχο και παρουσίασαν κομμάτια από το ντεμπούτο άλμπουμ τους, ο οποίος κυκλοφόρησε φέτος. Οι ίδιοι ονομάζουν το στυλ τους swamp rock, φαντάζομαι επειδή το σχήμα γεννήθηκε από τον Γιώργο Τόλια (μπάσο) στη Νέα Ορλεάνη, επί της ουσίας όμως μιλάμε για έναν συνδυασμό indie και 90s grunge, με αρκετά κινηματογραφικά στοιχεία σε κάποιες συνθέσεις τους, αρκετά dreamy κάποιες φορές, φαίνεται πως έχουν ένα ευρύ κράμα επιρροών αλλά το αποτέλεσμα τους δικαιώνει και ας μην έχουν πολύ νεύρο, σημασία έχει πως με κράτησαν σε όλο το 40λεπτο σετ τους.
A Monkey Shine video:
A Monkey Shine setlist:
Late Wait / Lazy Eye / Cotton White Overdrive / Interstate Love Song / Audiotrip / Get To The Point / Make Ends Meet / Deep In The Mud
“circus of tortured melodies…”
Μια μπυρίτσα στο δεκάλεπτο break και στη σκηνή ανέβηκαν οι New Zero God, το βασικό σχήμα του Μιχάλη Πούγουνα (τρέχει παράλληλα και τους πιο πειραματικούς Nexus), τον οποίο ακολουθώ από την εποχή των Flowers Of Romance και ο οποίος είναι και ο εμπνευστής του φεστιβάλ. Έμπειροι μουσικοί και οι τέσσερις, με πλήθος κυκλοφοριών στο παλμαρέ τους, ήμουν σίγουρος πως θα είναι και πάλι καλοί και έτσι ήταν, με κομμάτια που κάλυψαν διάφορες στιγμές της δισκογραφίας τους, με το ντεμπούτο του 2009 να παίρνει τη μερίδα του λέοντος με τέσσερα από τα δέκα κομμάτια του σετλιστ ενώ το αγαπημένο Angeline από το MMXIII ήταν αρκούντως ξεσηκωτικό (και απαραίτητο κάθε εμφάνισης τους). Ο Μιχάλης ήταν χαλαρός (hands up για τον ζεστό καφέ στην άκρη της σκηνής) και ερμήνευσε ωραία τα κομμάτια, ενώ σιγοντάριζε με το ντέφι το δεμένο rhythm section (Σεμερτζόγλου στο μπάσο, Ψιμόπουλος στα τύμπανα), αλλά τα βλέμματα τραβούσε κυρίως ο Παναγιώτης Αρσένης που ήταν εξαιρετικός στην κιθάρα, με έναν ήχο που ήταν λες και ο Santana αποφάσισε ξαφνικά να το γυρίσει σε dark rock. Το κλείσιμο με τη διασκευή στους Flowers Of Romance ήταν ιδανικό, ώστε να πάρουμε και πάλι μια τζούρα από το λατρεμένο συγκρότημα.
New Zero God video:
New Zero God setlist:
Damaged / Strangest Of Fruits / Angeline / Dead Inside / Kiss The Witch / Hell Bet On Me To Lose / My Reaper / The Love Hatesong / What’cha Gonna Do / Reptile Dance (-Flowers Of Romance cover)
“all the way down the freeway…”
Στις 21:00 ακριβώς ήρθε η ώρα για τους άτυπους headliners και αυτοί σύμφωνα με την κληρωτίδα ήταν οι Penny Dreadful, ένα alternative rock n roll σχήμα, το οποίο έχει αρκετά garage, country αλλά και dark americana στοιχεία, συνδυασμός που κάνει αρκετά ταξιδιάρικο τον ήχο τους, που θύμιζε άγονες εκτάσεις στην Αριζόνα, σκηνικά από κάποιο western δηλαδή, με τεράστιους κάκτους αντί για δέντρα και έναν παράνομο να είναι έτοιμος να μπει στο σαλούν να πει ιστορίες για τον διάβολο κτλ. Το όνομα τους άλλωστε παραπέμπει σε σκοτεινές ιστορίες, αφού προέρχεται από το ομώνυμο είδος βρετανικών αναγνωσμάτων τρόμου του 19ου αιώνα.
Το power trio με κέρδισε κατευθείαν και ειδικά ο φοβερός Πάνος Τομαράς στο μπάσο. Στα τύμπανα έκανε δεύτερη βάρδια ο Γιάννης Ψιμόπουλος (που έπαιζε λίγη ώρα πριν και με τους New Zero God) ενώ κυρίαρχος στη μέση της σκηνής ο Γιάννης Καλιφατίδης σε φωνή και κιθάρα. Τον Γιάννη τον θυμόμαστε από τους Into The Abyss στο παρελθόν, αλλά εδώ έχει δημιουργήσει κάτι εντελώς διαφορετικό. Τα κομμάτια που έπαιξαν ήταν από τις δύο ολοκληρωμένες δουλειές τους, με το νέο στουντιακό τους πόνημα να έρχεται σύντομα.
Penny Dreadful video:
Penny Dreadful setlist:
Polemos / Devil In The Attic / Death Blow / No Meaning At All / Love Walks On A Wire / Maze / Love Born The Machine / Over / Burnin’ Hole
® κείμενο/φωτογραφίες/video: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
