Οι βετεράνοι της Ελληνικής Heavy Metal σκηνής επιστρέφουν με το πέμπτο στούντιο άλμπουμ τους. Μπορεί να μην είναι και το πιο παραγωγικό γκρουπ εκεί έξω αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι δραστήριοι καθώς δίνουν αρκετές συναυλίες ενώ διοργανώνουν και το δικό τους ετήσιο φεστιβάλ. Το Excileosis έρχεται να διαδεχθεί το πολύ καλό Wreck the Eternal Tyranny αλλά παρότι ο κορμός της μπάντας παραμένει εδώ και χρόνια ο ίδιος (πράγμα θετικό σε ότι αφορά τη χημεία και την ηχητική συνέχεια), τα πέντε χρόνια που έχουν μεσολαβήσει αφήνουν κάποια ερωτηματικά.
Το εναρκτήριο Judas (Rising) δρα περισσότερο ως εισαγωγή αλλά καταφέρνει με το καλημέρα να κεντρίσει το ενδιαφέρον για τη συνέχεια. Σε αυτό το σημείο θέλω να τονίσω πόσο σημαντικό είναι το γεγονός πως η μπάντα έχει επιτέλους κατασταλάξει σε ότι αφορά τη θέση του τραγουδιστή καθώς μετά από πάρα πολλές αλλαγές η θέση έχει καλυφθεί επάξια από τον Κώστα Τόκα. Ο Κώστας λοιπόν είναι ο πρωταγωνιστής του Excileosis και βοηθάει πολύ στην ανάδειξη των συνθέσεων οι οποίες φέρουν φαρδιά πλατιά την κλασσικομεταλλική προσέγγιση των Power Crue. Το καλό κλίμα λοιπόν που δημιουργείται από το πρώτο κιόλας τραγούδι διατηρείται καθ’όλη τη διάρκεια του άλμπουμ (το οποίο είναι concept) και η ακρόαση συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον. Φτάνοντας στο τέλος του Excileosis, κατέληξα σε μία αδιαπραγμάτευτη βεβαιότητα. Πρόκειται για το καλύτερο άλμπουμ της μπάντας με διαφορά από το δεύτερο. Η δουλειά που έχει πέσει σε όλους τους τομείς είναι εμφανής. Το να δημιουργήσεις ένα concept άλμπουμ είναι από μόνο του μία δυνατή πρόκληση. Το να παρουσιάζεις όμως τον καλύτερο δίσκο σου μετά από 30 χρόνια ύπαρξης αξίζει αν μη τι άλλο την υπόκλισή όλων μας. Εκεί που άλλοι φθίνουν και στερεύουν από έμπνευση, οι Power Crue ωριμάζουν και βελτιώνονται δίσκο με το δίσκο. Τα εύσημα αξίζει να μοιραστεί και ο πολύπειρος Μάκης Τσελέντης που επιμελήθηκε το εξαιρετικό ηχητικό αποτέλεσμα.
