Ένα από τα πιο αγαπητά στο ελληνικό κοινό συγκροτήματα, οι Praying Mantis, επισκέφτηκε για μία ακόμη φορά τη χώρα μας και εμείς είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε και να πιουμε μερικές μπύρες με τους Chris Troy, Tino Troy και Andy Burgess σε ένα…σουρεαλιστικό σκηνικό σε μία…εχμμμ…καφετέρια, κάπου στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Όχι και η πιο αντιπροσωπευτική γειτονιά της πόλης αλλά πιστέψτε με, ήταν μία απολαυστική συνέντευξη όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω…
Συνέντευξη: Σάκης Νίκας
Rockpages.gr: Πως αισθάνεστε που βρίσκεστε ξανά στη χώρα μας;
Tino Troy: Πιο ζεστά σε σχέση με την Αγγλία (γέλια)! Ανυπομονούμε να παίξουμε σήμερα για τους οπαδούς μας αφού, όπως γνωρίζεις, έχουμε μερικούς από τους πιο φανατικούς οπαδούς εδώ στην Ελλάδα και περάσαμε υ
πέροχα την τελευταία φορά που παίξαμε εδώ.
Rockpages.gr: Για τους αναγνώστες μας που δεν έχουν παρακολουθήσει την πορεία σας το τελευταίο διάστημα, με τι ασχολείστε αυτή την περίοδο;
Chris Troy: Ολοκληρώσαμε τη σύνθεση του νέου μας δίσκου που ήταν προφανώς η βασική μας προτεραιότητα τους τελευταίους μήνες και ελπίζουμε να κυκλοφορήσει την άνοιξη ή το καλοκαίρι του 2015. Νομίζω ότι θα σου αρέσει αφού πιστεύω ακράδαντα ότι είναι από τους πιο δυνατούς δίσκους της καριέρας μας.
Rockpages.gr: Θέλεις να μας πεις κάτι παραπάνω για αυτό; Θα είναι στο ίδιο ύφος με το “Sanctuary”…;
Andy Burgess: Είναι ένα σκαλοπάτι πάνω από το “Sanctuary”. Έχουμε δύο νέα μέλη από τότε που ηχογραφήσαμε το “Sanctuary” τα οποία έχουν δώσει μία άλλη δυναμική στο συγκρότημα. Ειδικά, τα φωνητικά του “Jaycee” (Cuijpers) είναι δυναμικά και μελωδικά μαζί γεγονός που βοήθησε σε υπερθετικό βαθμό τη διαμόρφωση του νέου δίσκου. Νομίζω, λοιπόν, ότι έχουμε ένα συνδυασμό μελωδικών στιγμών με δυναμικά φωνητικά και αυτή είναι η βασική διαφορά με το “Sanctuary”. Εγώ, ο Chris & o Tino συνθέσαμε μερικά κλασικά τραγούδια Praying Mantis και πιστεύω ότι θα αρέσει στον κόσμο. Την παραγωγή ανέλαβε για μία ακόμη φορά ο Andy Reilly ο οποίος είχε κάνει και το “Sanctuary”.
Rockpages.gr: Το “Sanctuary” ήταν πάρα πολύ καλό album, πολύ καλύτερο από το “Journey…”
Tino Troy: “Journey of no Return” ή τους Journey (το συγκρότημα) (γέλια);
Rockpages.gr: (γέλια) κοίτα…κανένας δεν είναι καλύτερος από τους Journey με τον Steve Perry στα φωνητικά!
Tino Troy: Ναι!
Rockpages.gr: Έχουν περάσει 5 χρόνια από το “Sanctuary”…είστε ικανοποιημένοι από αυτό;
Chris Troy: Όταν βγει ο νέος μας δίσκος θα έχουν περάσει έξι σχεδόν χρόνια από την κυκλοφορία του “Sanctuary”…είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από το δίσκο. Κάποια συγκροτήματα, ίσως γιατί πρέπει να τηρήσουν κάποιους όρους στο συμβόλαιό τους κυκλοφορούν album κάθε 1-2 χρόνια αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ποιοτικά. Εμείς προσπαθούμε να δουλεύουμε διεξοδικά πάνω στο νέο υλικό ώστε να βγει ένα ποιοτικό αποτέλεσμα. Για αυτό αργήσαμε να βγάλουμε νέο δίσκο.
Andy Burgess: Όταν ήρθε ο Hans και ο Jaycee στο συγκρότημα, χρειάστηκε ένας περίπου χρόνος για να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση και να γίνουν πραγματικά μέλη των Praying Mantis. Θα μπορούσαμε να είχαμε κυκλοφορήσει το album πριν από 2 χρόνια αλλά θέλαμε να είναι όλα τέλεια.
Rockpages.gr: Τι γίνεται με τη θέση του τραγουδιστή στους Praying Mantis…; Έχει πέσει κατάρα…;
Tino Troy: Πεθαίνουν (γέλια)!
Chris Troy: Είναι δύσκολο…νομίζαμε ότι ο Mike (Freeland) ήταν κατάλληλος για το συγκρότημα αλλά…μην το πάρεις στραβά, ο Mike έκανε εξαιρετική δουλειά στο “Sanctuary” αλλά πήρε την κάτω βόλτα μετά από αυτό…δεν ξέρω τι έγινε αλλά δεν ικανοποιούσε μετά από κάποιο σημείο τις προσδοκίες μας.
Tino Troy: Δεν θέλουμε να ακουστούμε απότομοι ή ωμοί αλλά έτσι είχε η κατάσταση αφού ο Mike δεν έκανε καλά τη δουλειά του.
Andy Burgess: Είναι δύσκολη υπόθεση η μουσική βιομηχανία…έχεις να ανταγωνιστείς τους καλύτερους. Οι Praying Mantis μπορούν να περηφανεύονται ότι είναι ενωμένοι σαν μία γροθιά και τα φωνητικά είναι βασικό στοιχείο της μουσικής μας. Με τον Mike είχαμε φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν μπορούσαμε να πάμε παραπάνω. Μόλις είδαμε τον Jaycee αμέσως σκεφτήκαμε ότι αυτός ήταν ο ιδανικός τραγουδιστής για τους Mantis…το άτομο που θα μας ανέβαζε επίπεδο. Και πραγματικά πιστεύουμε ότι κάναμε τη σωστή επιλογή.
Rockpages.gr: Ο Dennis Stratton είναι και αυτός εδώ για το Rock You To Hell II Festival. Είχατε την ευκαιρία να μιλήσετε μαζί του;
Chris Troy: Ναι, τον είδαμε σήμερα το πρωί.
Rockpages.gr: Μας είπε ότι, σε αντίθεση με τους Praying Mantis, εκείνος δουλεύει 365 μέρες το χρόνο σαν επαγγελματίας μουσικός. Ήταν, αλήθεια, ο βασικός λόγος για τον οποίο χώρισαν οι δρόμοι σας;
Andy Burgess: Ποτέ δεν ήταν μία κανονική δουλειά οι Praying Mantis.
Chris Troy: O Dennis δουλεύει συνέχεια γιατί παίζει με όλες αυτές τις μπάντες-διασκευών και έτσι δεν χρειάζεται να απασχολείται κάπου αλλού. Εμείς, από την άλλη, δεν κάνουμε τέτοιου είδους συναυλίες…δεν μας αρέσουν τα tributes.
Tino Troy: Προτιμάμε να επικεντρωνόμαστε στους Praying Mantis και στο original υλικό.
Chris Troy: Άλλωστε το να παίζεις δικά σου τραγούδια είναι σαφώς δυσκολότερο σε σχέση με το να παίζεις διασκευές…μην με παρεξηγήσεις…το να είσαι επαγγελματίας μουσικός είναι κάτι πολύ ξεχωριστό και ιδιαίτερο.
Rockpages.gr: Ωστόσο και εσείς κάποτε ήσασταν επαγγελματίες μουσικοί…
Tino Troy: Κάποτε…ναι. Όπως ξέρεις, όμως, η ιστορία των Praying Mantis είχε τα σκαμπανεβάσματά της…αντιμετωπίσαμε σοβαρά προβλήματα με το management και έπρεπε να σταματήσουμε να παίζουμε σαν Praying Mantis για μεγάλο διάστημα. Κατά κάποιο τρόπο, χάσαμε το momentum. Κάποιοι πιστεύουν ότι θα μπορούσαμε να είχαμε γίνει σαν τους Iron Maiden αν δεν είχαμε τόσα προβλήματα…η ιστορία, όμως, γράφτηκε έτσι.
Rockpages.gr: Και σαν να μην έφταναν αυτά, αργότερα η εταιρεία σας, η Pony Canyon, έκλεισε το rock/metal τμήμα της και έτσι μείνατε χωρίς συμβόλαιο…
Chris Troy: Ναι, αποφάσισαν να κλείσουν το τμήμα αυτό και αν επικεντρωθούν στα εγχώρια σχήματα. Αλλά δεν έγινε και κάτι…να σου πω την αλήθεια, μιλούσαμε τις προάλλες με τον υπεύθυνο ρεπερτορίου της Pony Canyon και μας έλεγε πόσο του αρέσουν οι Praying Mantis. Μας είπε ότι αν ήταν στο χέρι του, θα ήμασταν ακόμη στην εταιρεία. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο, όμως, και προφανώς ήταν μία δεδομένη στιγμή που άλλαξε την πορεία της καριέρας μας.
Rockpages.gr: Πολλοί θεωρούν τους Praying Mantis σαν ένα NWOBHM group αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι…σωστά;
Andy Burgess: Ήμουν fan των Mantis στις αρχές της δεκαετίας του 80 όταν ήταν προφανώς μία NWOBHM μπάντα αλλά από τότε έχουν ακολουθήσει ένα πιο μελωδικό μονοπάτι στη μουσική τους και για να είμαι ειλικρινής προτιμώ αυτή την κατεύθυνση. Ωστόσο, κάποιος μπορεί να βρει στοιχεία από NWOBHM στη μουσική μας…έστω και λίγα. Ήταν μία ταμπέλα που υπήρχε στα 80ς…τίποτα παραπάνω. Ακόμη και τότε, οι Praying Mantis ήταν πιο μελωδικοί σε σχέση με τα υπόλοιπα NWOBHM συγκροτήματα.
Rockpages.gr: Πάντως είναι μια κουβέντα που καλά κρατεί…δηλαδή, για το αν οι Praying Mantis είναι ένα heavy metal group ή όχι…
Chris Troy: Υπό μία έννοια, μπορείς να πεις ότι ποτέ δεν ήμασταν μέρος του NWOBHM κινήματος. Έτσι όπως το βλέπω, ήταν ένα όχημα στο οποίο μπήκαν πολλά συγκροτήματα και έγιναν γνωστά εκείνη την εποχή. Ούτως ή άλλως ήμασταν πιο μελωδικοί σε σχέση με τους υπολοίπους. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν κάποιοι που έρχονται ακόμη στις συναυλίες μας και περιμένουν να ακούσουν αποκλειστικά NWOBHM και ξαφνιάζονται από τη μελωδική μας πλευρά. Εμείς, όμως, περνάμε υπέροχα σαν μία μελωδική hard rock μπάντα.
Rockpages.gr: Ποιο είναι το αγαπημένο σας Praying Mantis album ή για να το θέσω καλύτερα ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το πιο αντιπροσωπευτικό Praying Mantis album;
Tino Troy: Πολλοί οπαδοί μας θεωρούν ότι το “Time Tells No Lies” είναι το καλύτερο μας album.
Chris Troy: Δύσκολη ερώτηση…
Rockpages.gr: Ωστόσο το “Time Tells No Lies” δεν είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σας album…
Chris Troy: Ναι, δεν αντιπροσωπεύει το που βρισκόμαστε μουσικά τώρα σαν μπάντα αλλά προσπαθούμε πάντα για το καλύτερο.
Tino Troy: Το “Time Tells No Lies” ήταν ένα καθαρόαιμο rock album…όχι τόσο μελωδικό όσο τα υπόλοιπα albums μας. Σίγουρα είχαμε τραγούδια σαν το “Children of the Earth” και το “Lovers To The Grave” που ήταν μεν μελωδικά αλλά τα υπόλοιπα ήταν πιο σκληρά κομμάτια.
Chris Troy: Για μένα προσωπικά το πιο αντιπροσωπευτικό album της καριέρας μας είναι το “A Cry For A New World”.
Andy Burgess: Πολύ καλό album και μάλιστα ήταν και εμπορικά το πιο πετυχημένο των Praying Mantis.
Tino Troy: Η αρχή έγινε με το “Live at Last” και συνεχίσαμε με το “Predator In Disguise” το οποίο ήταν, κατά τη γνώμη μου ένα άνισο album. Άρεσε, όμως, στην Pony Canyon η ανταπόκριση του κόσμου στο “Live at Last” και μας χρηματοδότησε την ηχογράφηση του “Predator…” παρά το γεγονός ότι ο Paul (Di’Anno) και ο Clive (Burr) δεν ήταν στο συγκρότημα. Ο τίτλος του δίσκου υπονοούσε και την επιστροφή των Praying Mantis καθώς οι συγκεκριμένοι στίχοι βρίσκονταν στο τραγούδι “Children of the Earth” από το πρώτο μας album. Ήταν η συνέχεια της πορείας των Mantis αλλά δεν το θεωρώ σαν την πιο αντιπροσωπευτική μας δουλειά. Από την άλλη μεριά, το “A Cry For The New World” ήταν ένα σκαλοπάτι πιο πάνω για εμάς αφού προσθέσαμε και έντονο μελωδικό στοιχείο σε αυτό το δίσκο. Επιπλέον άρεσε και στον κόσμο αφού πούλησε αρκετά και ήταν ο πιο πετυχημένος εμπορικά δίσκος μας.
Andy Burgess: Πολλοί θεωρούν ότι αυτός είναι ο καλύτερος δίσκος των Praying Mantis.
Chris Troy: Επίσης, το “Sanctuary” μας αντιπροσωπεύει απόλυτα και παρουσιάζει πως είναι η μπάντα τώρα…διατηρούμε το μελωδικό στοιχείο αλλά με μία πιο σύγχρονη παραγωγή.
Andy Burgess: Κάτι ακόμη…ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να είναι και ο πιο αντικειμενικός κριτής της δουλειάς του αφού ακούει συνέχεια τα τραγούδια κατά τη διάρκεια της σύνθεσης και της παραγωγής και έτσι, κατά κάποιο τρόπο, τα συνηθίζει.
Rockpages.gr: Τώρα που αναφέρεις αυτή την παράμετρο, διάβαζα την αυτοβιογραφία του Rod Stewart…
Tino Troy: Και αναφέρει τους Praying Mantis (γέλια)!
Rockpages.gr: (γέλια) Όχι ακριβώς! Έλεγε ότι όταν γράφει ένα καινούργιο album κάνει το «πείραμα του μπαλκονιού»…δηλαδή, βγαίνει έξω από το studio, στέκεται έξω στο μαλκόνι και ακούει το κομμάτι από απόσταση για να το ακούσει πιο αποστασιοποιημένα, αν θέλεις…
Andy Burgess: Ναι, αυτό είναι ένα καλό κόλπο…να σου πω την αλήθεια, μόλις φτάσαμε στο ξενοδοχείο χθες και είδαμε το δωμάτιο μας, θέλαμε να βγούμε στο μπαλκόνι και να πηδήξουμε κάτω (γέλια)!
Chris Troy: Ήμασταν κουρασμένοι και γκρινιάρηδες και θέλαμε απλώς να κοιμηθούμε.
Tino Troy: Ναι…πέντε άτομα στο ίδιο δωμάτιο. Κάναμε όλοι μαζί μπάνιο…είμαστε μία πολύ δεμένη μπάντα (γέλια)!
Rockpages.gr: Ελπίζω όχι τόσο…δεμένη!
Tino Troy: (γέλια) Όχι…όχι τόσο!
Rockpages.gr: Το αγαπημένο μου album των Praying Mantis είναι το “Forever in Time” στο οποίο υπάρχει το απίστευτο κομμάτι “Best Years”. Αλήθεια, ποια ήταν τα καλύτερα χρόνια για εσάς;
Tino Troy: Για μένα προσωπικά, τα καλύτερα χρόνια ήταν όταν πρωτοξεκινούσαμε με τους Mantis και αρχίζαμε να γινόμαστε κάπως διάσημοι. Όταν βγήκε ο πρώτος μας δίσκος πιστέψαμε ότι είχαμε μία ευκαιρία να τα καταφέρουμε στη μουσική βιομηχανία. Την ίδια στιγμή βέβαια, η πιο απογοητευτική στιγμή της καριέρας μας ήταν η περίοδος που αντιμετωπίζαμε τα προβλήματα με το management. Φυσικά, υπάρχουν και οι προσωπικές στιγμές…έχουμε χάσει φίλους…τον πατέρα μας…δύσκολες εποχές. Πολλά από τα τραγούδια του “Forever in Time” είναι εμπνευσμένα από το θάνατο του πατέρα μας.
Chris Troy: Όταν κυκλοφόρησε το “Time Tells No Lies” δεν είχαμε βγει έξω από την Αγγλία και κάποια μέρα έρχεται ο manager και μας λέει ότι το album πηγαίνει πολύ καλά στην Ιαπωνία…κάτι που μου φάνηκε παράξενο. Το 1990, όταν επανασυνδεθήκαμε, ήταν απίστευτα καθώς πήγαμε στην Ιαπωνία και μας υποδέχτηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Μέναμε στα πιο όμορφα και πολυτελή ξενοδοχεία ενώ όλες οι συναυλίες μας ήταν sold out σε χώρους που έπαιρναν 3.000-4.000 άτομα! Τσίμπαγα τον εαυτό μου για να δω αν βλέπω όνειρο αφού από τη μία μέρα στην άλλη πήγα από τα απλά ξενοδοχεία (bed & breakfast) της Αγγλίας στα κυριλέ ξενοδοχεία του Tokyo! Για μένα αυτή ήταν μία φανταστική περίοδος για τη μπάντα και μας ενέπνευσε πολύ στη συνέχεια.
Rockpages.gr: Ποια εξήγηση δίνετε που έχετε τόσο πολλούς και φανατικούς οπαδούς στην Ιαπωνία όλα αυτά τα χρόνια;
Tino Troy: Είναι κουφοί (γέλια)!
Chris Troy: Θέλω να πιστεύω ότι έχει να κάνει με την ποιότητα των τραγουδιών και διότι ο κόσμος μπορεί να τραγουδάει τα refrains που γράφουμε.
Rockpages.gr: Έχετε κρατήσει επαφές με παλιά μέλη των Praying Mantis;
Andy Burgess: Με το Facebook είναι ευκολότερο τώρα…ναι, έχουμε κρατήσει επαφές με κάποιους. Λόγω του ότι η μπάντα δεν ήταν ενεργή 365 μέρες το χρόνο, πολλοί τραγουδιστές αποφάσισαν να φύγουν και να κάνουν κάτι άλλο. Για εμάς ήταν πολύ δύσκολο να διατηρήσουμε σταθερή τη θέση του τραγουδιστή. Όμως είμαστε ακόμη εδώ και συνεχίζουμε!
Tino Troy: Θα κρατήσουμε ζωντανό το συγκρότημα…αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
