Η βραδιά βεβαίως είχε ξεκινήσει νωρίτερα με την εμφάνιση των δύο Ελληνικών support σχημάτων. Οι Heavenblack συνδυάζουν το power με το μελωδικό metal και πρόσφατα κυκλοφόρησαν την πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που τους έβλεπα σε κάποια σκηνή και το συμπέρασμα παραμένει το ίδιο. Τα κομμάτια τους φανερώνουν πως η μπάντα έχει δυνατότητες να γράψει σωστά και πιασάρικα τραγούδια αλλά απαιτείται περισσότερη τριβή σε ότι αφορά το συναυλιακό κομμάτι και επιπλέον δέσιμο. Η πορεία που ακολουθούν πάντως είναι η σωστή.
Οι Reload είναι άλλη μία μπάντα που παρακολουθώ από την αρχή της και με χαρά πληροφορήθηκα πως ετοιμάζει το δεύτερο της άλμπουμ. Σίγουρα τους έχω δει και σε καλύτερες βραδιές αλλά ο ήχος στο σημείο που καθόμουν ήταν τόσο κακός που αφαιρούσε επιπλέον πόντους από την όλη εμπειρία. Στην πορεία συνειδητοποίησα πως ένα από τα monitor είχε κάποιο πρόβλημα. Όταν επιχείρησα να αλλάξω θέση, ήταν πλέον αργά και το 40λεπτο σετ είχε φτάσει στο τέλος του. Ο τραγουδιστής Κώστας Τόκας παραμένει βέβαια το υπερόπλο της μπάντας με τη φωνή του να φτάνει πραγματικά στα ύψη. Το νέο υλικό που ακούσαμε παραμένει στο γνωστό μελωδικό metal ύφος τους ενώ στη σύνθεσή τους καλωσόρισαν το νέο τους μπασίστα Παναγιώτη Ζούβελο.
Praying Mantis λοιπόν ή αλλιώς άλλη μία μπάντα που θα έπρεπε να μνημονεύεται ανάμεσα στις κορυφαίες του είδους με τη φήμη της να της εξασφαλίζει παγκόσμια καριέρα. Αντί αυτού όμως, το αψεγάδιαστο υλικό της έχει φτάσει σε πολύ λιγότερα αυτιά από όσα θα έπρεπε. Ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι είναι που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία βέβαια και σίγουρα δεν θα αλλάξει αυτό όσες φορές και να το επισημάνουμε.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε λοιπόν είναι να αφεθούμε στις μαγικές τους μελωδίες. Στις αψεγάδιαστες δισολίες των Burgess/Troy. Στις ανατριχιαστικές πολυφωνίες τους που αποδόθηκαν άριστα και προς τιμήν τους δεν ήταν κονσέρβα (σε αντίθεση με τα πλήκτρα βέβαια αλλά μπορώ να κατανοήσω γιατί μία μπάντα αυτού του βεληνεκούς δεν μπορεί να συντηρήσει και έκτο μέλος). Σε τραγούδια θρύλους όπως Dream On, Letting Go, Lovers to the Grave, Cry for the New World, Children of the Earth. Η μπάντα παρουσιάστηκε δεμένη και καλοπροβαρισμένη και όλα τα κομμάτια εκτελέστηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το κοινό ήταν εξαιρετικά ενθουσιώδες και ανάγκασε τη μπάντα να επιστρατεύσει διασκευές (Simple Man και Don’t Believe a Word) για να ολοκληρώσει τα encore.
Ο John Cujipers έχει αποδειχθεί κομβική μεταγραφή. Πέρα από την επιβλητική του παρουσία επι σκηνής, συμβάλλει τα μέγιστα με την ολοκάθαρη και εξαιρετικά δυναμική του φωνή που διατηρήθηκε σε εξαιρετική φόρμα σε όλη τη διάρκεια του σετ. Δεν τον διάλεξε τυχαία ο Arjen Lucassen για να συμμετάσχει στους Ayreon. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να διατηρηθεί αυτός ο κορμός που έχει ξεκάθαρα οδηγήσει τη μπάντα σε δισκογραφική αλλά και συναυλιακή αναγέννηση. Έτσι θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε ποιοτικές κυκλοφορίες σαν τα Legacy και Gravity και ζωντανές εμφανίσεις όπως αυτή και στο μέλλον…
Κώστας Κουναδίνης
Φωτογραφίες: Πέτρος Παπαπέτρος
{galleryLiveReports/2019/PrayingMantis}{/gallery}