Συχνά στο heavy metal υποστηρίζουμε, πολύ σωστά, ότι οι σπουδαίοι δίσκοι του ιδιώματος θέλουν πολλές ακροάσεις για να αφομοιωθούν από τον ακροατή και να γίνουν ακόμη πιο απολαυστικοί. Πολλώ μάλλον όταν μιλάμε για το «Rituals», ένα θεοσκότεινο album ακόμα και για τα δεδομένα των Rotting Christ, που μοιάζει φτιαγμένο για να ακουστεί σε πλήρη απομόνωση, με ακουστικά και το βιβλιαράκι στο χέρι.

Παρ’ όλα αυτά θα επιχειρήσω να σας δώσω μια ιδέα για το τί σας περιμένει. Το «Rituals» διαθέτει σίγουρα την καλύτερη παραγωγή σε album των Rotting Christ μέχρι στιγμής. Είναι φυσικά heavy, ατμοσφαιρικό, τελετουργικό και με 100% προσωπικό και χαρακτηριστικό ήχο. Πιο συγκεκριμένα, ενώ έχουν παραμείνει τα πολυπολιτισμικά και πολύγλωσσα στοιχεία του «Κατά τον Δαίμονα Εαυτού», όπως και ορισμένες από τις αρχαιοελληνικές πινελιές των «Θεογονία» και «Εάλω», το «Rituals» κινείται και σε νέα μονοπάτια, με κατεβασμένες ταχύτητες και ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στο vibe της σύνθεσης. Το «Ελθέ Κύριε» δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα του συνόλου. Στον δίσκο θα βρείτε πραγματική ποικιλία: Από τα εξαιρετικά riffs του «Ze Nigmar» στον tribal μυστικισμό του «Άπαγε Σατανά», και από τον επιβλητικό Nick Holmes στο «For A Voice Like Thunder» μέχρι το αγνώριστο «The Four Horsemen» των Aphrodite’s Child, κάθε τραγούδι έχει τη δική του ταυτότητα.

Μετά το τέλος της ακρόασης, είχαμε την τύχη να σχολιάσουμε μερικά κομμάτια με τον Σάκη Τόλη. Όταν κυκλοφορήσει το «Rituals» αξίζει πραγματικά να ψάξετε τους δεκάδες συμβολισμούς και τις μικρές λεπτομέρειες στην εντυπωσιακά δουλεμένη ενορχήστρωση. Μέχρι τότε, αν ανυπομονείτε… καλά κάνετε!

Ρωμανός Τερζής