Με μεγάλη χαρά και περιέργεια αποδέχτηκα την πρόσκληση των Voidnaut για την προακρόαση του ντεμπούτου album τους “Nadir”, στο studio που το ηχογράφησαν. Οι Αθηναίοι είναι ένα συγκρότημα που εδώ και χρόνια γράφει και ετοιμάζει την πρώτη του κυκλοφορία. Δημιουργήθηκαν το 2015 από τον κιθαρίστα Κώστα Κρίκο (ex-The Silent Rage) και τον τραγουδιστή Steve Benardo (ex-The Silent Rage, ex-Airged L’amh) με τον Κώστα Αλεξάκη (Acid Death) να καλύπτει τη θέση του drummer και τον Κώστα Τασάκο (ex-Verdict Denied) στο μπάσο να έρχεται τελευταίος. Το “Nadir” ηχογραφήθηκε σε ένα χώρο που έχει βγάλει δισκάρες και δισκάρες, τα Devasoundz Studios, με τον Fotis Benardo (SiXforNine, Necromantia, ex-SepticFlesh) φυσικά να αναλαμβάνει παραγωγή και μίξη ενώ το mastering έκανε ο Steve Lado (Tarvide Dyskinesia). Το πολύ ωραίο εξώφυλλο έγινε από τον Γιάννη Νάκο (Remedy Art Design, ουρλιαχτή στους Mortal Torment).
Το “Nadir” λοιπόν θα αποτελείται από δέκα τραγούδια. Θα κυκλοφορήσει λογικά στο πρώτο τρίμηνο του 2019, αφού τα παιδιά είναι ακόμα σε συζητήσεις με εταιρείες, ενώ σύντομα θα βγουν και δύο promo clips για ορεκτικό. Κινείται στο χώρο του groove metal με εμφανείς αμερικάνικες επιρροές και η ακρόασή του ήταν το λιγότερο απολαυστική. Τα παιδιά είπαν ότι ήθελαν να βγάλουν κάτι αβίαστο, χωρίς να το αναλύσουν πολύ. Κάτι το οποίο θα ανοίξεις μια μπύρα και θα το απολαύσεις. Το κατάφεραν και με το παραπάνω. Οι πίτσες, τα πατατάκια και οι μπύρες που υπήρχαν στο studio έκαναν την ακρόαση ακόμα πιο ωραία.
Το “Nadir” ξεκινάει ακουστικά με το ομώνυμο κομμάτι. Γράφτηκε στο τέλος και τελικά έδωσε και το όνομα στο album. Συνεχίζει με το φοβερό “Back From The Grave” το οποίο με τη δίκαση βγάζει μία Machine Head αύρα. Συνεχίζει κατά κύριο λόγο mid-tempo με τους ρυθμούς να θυμίζουν Disturbed και Godsmack, όπως τα πολύ ωραία “Hunted”, “Control” και “Scarred For Life”. Το “This Pain Of Mine” λίγο έλειψε να μείνει έξω αλλά κατέληξε το αγαπημένο τους. Φοβερό solo και υπέροχη μελωδία προς το τέλος. Κομματάρα και βασισμένο στην ταινία “What Dreams May Come” με τον Robin Williams. Το “Porcelain Lady” είναι το πιο γλυκό, αφού το έγραψε ο Steve για την κορούλα του που πλησιάζει τα τέσσερα έτη. Υπέροχο κομμάτι, μελωδικό, κλείνει ιδανικά με ακουστική κιθάρα. Στο “Damage Done” συναντάμε τους δύο καλεσμένους, από την μία τον παραγωγό τους στα φωνητικά και τον Bob Katsionis σε solo κιθάρας. Το “Road To Nowhere” η μπάντα στις πρόβες το αποκαλούσε Queensrÿche-άδικο. Λογικό, αφού η εισαγωγή θυμίζει το “I Don’t Believe In Love” και γενικά έχει ένα 90’s prog αέρα χωρίς όμως να ξεφεύγει από το στυλ του δίσκου. Το κλείσιμο με το “Savage World” είναι τόσο καταιγιστικό όσο και το ξεκίνημα, με σχεδόν thrash metal ταχύτητες και τον Αλεξάκη στα drums να ξεσαλώνει.
Σε γενικές γραμμές, το “Nadir” είναι ένα απολαυστικό album. Καλοδουλεμένο και με άψογο ήχο. Οι επιρροές της μπάντας πολλές, αλλά δεν αντιγράφουν κανέναν και δημιουργούν κάτι δικό τους. Το drumming του Αλεξάκη εξαιρετικό. Το μπάσο του Τασάκου δίνει φοβερό groove. Η δουλειά του Κρίκου στις κιθάρες κάνει το καθήκον της, δηλαδή να σε πορώσει με ωραία riffs. Τέλος, ο Steve στα φωνητικά, απελευθερωμένος τραγουδάει όπως θέλει. Κυρίως καθαρά, με λίγο γρέζι, χωρίς όμως να λείπουν και κάποια ακραία γεμίσματα. Οι οπαδοί του groove των Pantera, Machine Head, Godsmack και Disturbed, θα βρουν ένα εθιστικό άκουσμα όταν κυκλοφορήσει. Εγώ για την ώρα θα ακούω συνέχεια τα τρία promo tracks που μας έδωσαν σε ένα usb stick (ω, ναι!) μέχρι να τα βαρεθώ, κάτι που δεν προβλέπεται να γίνει ς σύντομα. Ευχαριστούμε μάγκες. Τα λέμε σε κάποιο live stage.
Γιώργος Τερζάκης
