Οι Σουηδοί που παίζουν κάργα Γερμανικό στυλ αλλά και Αμερικάνικο Power υπάρχουν εδώ και δεκατρία χρόνια, έχουν ήδη κυκλοφορήσει ένα ΕΡ και δύο άλμπουμ και αυτό εδώ το τρίτο τους πιστοποιεί ότι είναι συνεχώς σε άνοδο. Από την Black Path στην AFM και τώρα στην Metal Blade… Μετά την εισαγωγή και το εξάλεπτο που έχει riffάρες αλλά κάποια στιγμή σε κάνει να αναρωτιέσαι «Καλά, ακόμα να τελειώσει», έρχεται το “I am the end” (τιτλάρα), με την παραγγελία για κατεδάφιση. Δυνατό κομμάτι, τσιριχτή φωνή, παραδοσιακή συνταγή.
Παίζουν 6/8, μαρσάρουν οι κιθάρες και κάποια στιγμή μου έρχονται στο μυαλό και οι Exciter και οι Anvil… Διαθέτουν πολύ γκάζι και ενδιαφέρουσα θεματολογία και πολεμική. Το “Frozen” είναι mid-tempo, έτσι όπως θα το γούσταραν οι Manowar αλλά και οι Priest. Αυτό που θα σας εξιτάρει με τους Σκανδιναβούς είναι η εφευρετικότητά τους όσον αφορά τις ριφιές και διάφορα στοιχεία που παραπέμπουν σε διάφορα είδη και σχήματα. Για το “Flame of the tyrants” η μπάντα έχει γυρίσει και video, το οποίο «δείχνει» προς τους Priest και γιατί όχι και τους Saxon, με το δέρμα να έχει πλημμυρίσει τα σώματα των μελών. Τίγκα στο λέδερ λοιπόν και φονικές κιθάρες και δισολίες. Μέσα;
