Οι Reflection είναι ένα από αυτά τα συγκροτήματα που εδώ και χρόνια χτίζουν αργά και σταθερά την ιστορία τους. Χωρίς δράματα τα παιδιά από το 1992 μέχρι σήμερα μας έχουν προσφέρει πέντε, πλέον, πλήρη άλμπουμ επικού heavy metal.
Μπορεί να μην είναι και το πιο τακτικό σχήμα από άποψη κυκλοφοριών, εξάλλου και τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους είχαν αρκετά χρόνια διαφορά, έτσι και με το “Battles…” πέρασαν 8 χρόνια πάλι. Μπορεί να είχαμε πάρει μια μικρή δόση πίσω στο 2022 με το single “March Of The Argonauts” αλλά δεν ήταν αρκετή.
Για το “Battles…” είχα μεγάλες προσδοκίες. Δυστυχώς λόγο υποχρεώσεων είχα χάσει το listening session, οπότε έπρεπε υπομονετικά να περιμένω λίγο παραπάνω για να το ακούσω χωρίς spoilers. Αρκετές ακροάσεις αργότερα και το άλμπουμ με κάλυψε πλήρως!
Από το εναρκτήριο “Only The Swords Survive” το σχήμα φαίνεται διατεθειμένο να πάρει κεφάλια. Φουριόζικο, με κιθάρες που σπέρνουν. Και η συνέχεια είναι ανάλογη με συνθέσεις που ισορροπούν εξαιρετικά ανάμεσα στην δύναμη και την μελωδία. Με αρκετές δόσεις νεοκλασικού λυρισμού το υλικό μένει εύκολα στην μνήμη. Εκτός από το “March” που έγινε άμεσα αγαπημένο, δεύτερη αγάπη για μένα είναι το “Once Again”.
Σημείο αναφοράς και τα φωνητικά του Κώστα Τόκα (Power Crue), τον οποίο και εκείνον είχαμε πολλά χρόνια, αν δεν κάνω λάθος, να ακούσουμε. Για την παραγωγή δεν μπορώ να πω και πολλά μιας και το σχήμα έδωσε μεγάλη βάση στον καθαρό ήχο.
Ίσως όμως το πιο σημαντικό είναι ότι στα 43 του λεπτά το άλμπουμ έχει μεγάλη ποικιλία και δεν κουράζει καθόλου, κάτι που εδώ και χρόνια γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τα συγκροτήματα.
Με άλλα λόγια το “Battles…” είναι μια εξαιρετική προσθήκη στην δισκογραφία των Reflection. Οι φίλοι του συγκεκριμένου ήχου καλό είναι να επενδύσουν στην ακρόαση του και γιατί όχι στην αγορά του.
