Αφορμή για την κουβέντα μας με τον Ricky ήταν το εξαιρετικό σόλο άλμπουμ του “When Life Was Hard And Fast”, το οποίο ήταν και βασικό κομμάτι της συνέντευξης και της συμμετοχής του Joe Elliott, Andy Taylor, Luke Morley κλπ. Ήταν όμως και μια καλή ευκαιρία να του ζητήσουμε να μας πει τα αγαπημένα του άλμπουμ των Def Leppard (μόνο στο βίντεο) με αντίδραση που θύμισε… αναγκαστική επίσκεψη σε οδοντίατρο! Μιλάει ακόμα για τα σχέδια των Black Star Riders, το Brexit, την πανδημία, την πιθανότητα να δούμε κι άλλες εμφανίσεις των Thin Lizzy στο μέλλον και τη σχέση του με τα τραγούδια του Phil Lynott. Συνέντευξη: Γιάννης Δόλας
Rockpages.gr: Τι έκανες κατά τη διάρκεια της καραντίνας, αυτής της περίεργης περιόδου στη ζωή μας;
Ricky Warwick: Απολάμβανα τη ζωή στο σπίτι με την οικογένειά μου. Όσο κι αν λατρεύω το να βγαίνω σε περιοδεία, το δύσκολο είναι ότι είσαι μακριά από την οικογένεια. Οπότε, έκατσα σπίτι για ένα χρόνο, που ήταν πολύ καλό, αφού αφιέρωσα χρόνο στη γυναίκα και τα παιδιά μου. Έγραψα πολύ, διάβασα πολύ, γυμνάστηκα… είδα ταινίες, προσπάθησα να είμαι απασχολημένος με κάθε τρόπο. Έπαιξα και μερικές online συναυλίες, αλλά ήταν ΟΚ. Είμαι ευγνώμων, έχω φαγητό στο ψυγείο μου, μια σκεπή πάνω από το κεφάλι μου. Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Και μπόρεσα να είμαι δημιουργικός. Είμαι ευλογημένος και όσο πιο πολύ μπορώ θετικός.
Rockpages.gr: Φαντάζομαι ότι το άλμπουμ γράφτηκε πριν το lockdown, αν και κάποιοι τίτλοι και κάποιοι στίχοι παραπέμπουν στην κατάσταση που βιώνουμε τώρα…
Ricky Warwick: Είναι αστείο το πώς καμιά φορά γράφεις ένα τραγούδι για κάτι και μετά κάτι συμβαίνει στο μέλλον και ξαφνικά σχετίζεται με αυτό, αν και… πως θα μπορούσες να ήξερες τι θα γινόταν; Ακόμα και ο τίτλος του άλμπουμ “When Life Was Hard And Fast”, θα μπορούσε να μιλάει για τον καιρό πριν την πανδημία, αλλά η πλειοψηφία των τραγουδιών αυτών γράφτηκαν το 2018, δυο χρόνια πριν ξέρουμε ότι θα μας χτυπούσε αυτός ο τρομερός ιός.
Rockpages.gr: Μπορείς να μας μιλήσεις για το ομώνυμο τραγούδι; Είναι ένα από αυτά που ξεχώρισα από το άλμπουμ.
Ricky Warwick: Αυτό το έγραψα με έναν πολύ καλό μου φίλο από το Belfast, τον Sam Robinson. Μεγαλώσαμε μαζί και γράψαμε για το πώς ήταν να είσαι παιδί στη Β. Ιρλανδία στα τέλη των ‘70s και στις αρχές των ‘80s. Και ποια ήταν τα όνειρα που κάναμε στην παιδική μας ηλικία και πως ήταν να ζεις σε ένα μέρος που είχε τόσες πολλές ταραχές τότε. Το πώς αυτό επηρέασε τις ζωές μας και τα όνειρά μας από όταν ήμασταν παιδιά. Το τραγούδι είναι αυτοβιογραφικό. Έχει να κάνει με την παιδική ηλικία πριν το ίντερνετ και τα κινητά τηλέφωνα. Τι κάναμε, τι ονειρευόμασταν, τους ήρωές μας. Είναι σαν να κοιτάς πίσω στην παιδική σου ηλικία.
Rockpages.gr: Πες μας για το “Fighting Heart”…
Ricky Warwick: Το “Fighting Heart” ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψα για το άλμπουμ με τον Keith Nelson, που ανέλαβε την παραγωγή του άλμπουμ μαζί μου. Νομίζω ότι είναι ένα τραγούδι – κάλεσμα για τους καλλιτέχνες, για τις τέχνες… για τους συγγραφείς, τους ζωγράφους, τους μουσικούς. Αυτούς που μας εμπνέουν, που μας ψυχαγωγούν, που μας δίνουν κίνητρο. Γιατί, χωρίς τις τέχνες δεν έχουμε τίποτα. Νομίζω ότι αυτό είναι μια γιορτή, που μας κρατάει δυνατούς, κρατάει τις καρδιές μας δυνατές, μας δίνει δύναμη και μας κάνει ισχυρούς και θετικούς.
Rockpages.gr: Τι θα μας πεις για το “Do You Love Me”, που ήταν και το πρώτο βίντεο;
Ricky Warwick: Και πάλι είναι ένα απλό και ευθύ τραγούδι. Κατά κάποιο τρόπο λέει: «δεν με αγαπάς; Δεν με νοιάζει. Δεν έχει σημασία τι λες για μένα, θα κάνω ό,τι είναι να κάνω, άσχετα με το τι λες, ή τι κάνεις εσύ. Αν θες να με αντιμετωπίσεις με άρνηση και μίσος, κάντο. Θες να σπαταλήσεις τόση ενέργεια; Δεν με νοιάζει. Δεν με αγαπάς; Δεν με νοιάζει.
Rockpages.gr: Έχεις και κάποιους special guests στο άλμπουμ, όπως τον Joe Elliott…
Ricky Warwick: Ναι, ο Joe είναι φίλος μου εδώ και πολύ πολύ καιρό. Είμαστε πολύ κοντά ο ένας με τον άλλο. Είχε κάνει την παραγωγή στα πρώτα μου δυο σόλο άλμπουμ πολλά χρόνια πίσω. Πάντα θα ζητάω την άποψη του Joe για ό,τι γράφω, γιατί εκτιμώ πάρα πολύ την άποψή του σαν μουσικός. Και είναι και μεγάλος performer. Οι Def Leppard είναι τεράστιοι, τα έχουν καταφέρει όλα. Οπότε, πάντα θα ακούσω τι έχει να μου πει και μου λέει πάντα την αλήθεια. Όταν έγραψα αυτό το τραγούδι (ΣΣ “When Life Was Hard And Fast”) σκέφτηκα ότι θα ήταν τρομερό αν ο Joe ερχόταν να τραγουδήσει δεύτερα φωνητικά. Έτσι, του έστειλα το τραγούδι όπως πάντα και έκανε τρομερή δουλειά και είναι μεγάλη τιμή για μένα να τον έχω εδώ.
Rockpages.gr: Και ο Andy Taylor;
Ricky Warwick: Πάλι, ο Andy έκανε την παραγωγή του παλιού συγκροτήματός μου, The Almighty, στις αρχές των 90s και μείναμε φίλοι από τότε. Δούλεψα και εγώ στο σόλο άλμπουμ του Andy που θα κυκλοφορήσει γράφοντας μερικά τραγούδια. Ο Andy είναι φοβερός κιθαρίστας, παραγωγός και φυσικά τραγουδιστής. Οπότε, και πάλι αισθάνομαι τυχερός και ευλογημένος που ξέρω όλους αυτούς τους ανθρώπους και είναι φίλοι μου. Αλλά, είναι και τρομερά ταλαντούχοι μουσικοί και είμαι μεγάλος οπαδός της δουλειάς τους. Οπότε, έχω πρόσβαση σε αυτό. Σκέφτηκα ότι είναι το άλμπουμ μου και πως μπορώ να κάνω ό,τι θέλω, οπότε θα ζητήσω από τον Andy Taylor να παίξει ένα σόλο.
Rockpages.gr: Έχεις ακόμα και τον Luke Morley, τον κιθαρίστα των Thunder, που παίζει ένα σόλο στο “You Don’t Love Me”. Ποια είναι τα αγαπημένα σου άλμπουμ των Thunder;
Ricky Warwick: Λοιπόν, το “Backstreet Symphony” ήταν ο λόγος που επιλέξαμε τον Andy Taylor να κάνει την παραγωγή στο δεύτερο άλμπουμ των Almighty. Ακούσαμε το “Backstreet Symphony” μόλις κυκλοφόρησε και την παραγωγή του Andy και αμέσως σκεφτήκαμε ότι ο ήχος ήταν καταπληκτικός. Οπότε, ευχαριστώ τον Luke γι’αυτό.
Αλλά, με τσάκωσες! Δεν ακούω και τόσο Thunder, ο Luke είναι φίλος μου. Δεν νομίζω πως ο Luke ακούει τα άλμπουμ των Black Star Riders. Αλλά, συναντιόμαστε συχνά και συζητάμε σχετικά με τα συγκροτήματά μας. Έτσι, νομίζω ότι θα ήταν άδικο να διαλέξω άλμπουμ των Thunder. Δεν είναι ότι δεν είμαι οπαδός,, αλλά είναι μια μπάντα που δεν έχω ακούσει και τόσο πολύ. Αν και άκουσα το “Backstreet Symphony” πολύ όταν είχε κυκλοφορήσει.
Θα σου πω κάτι όμως, άκουσα το νέο άλμπουμ των Thunder. Το καινούριο. Μου το έστειλε ο Luke. Είναι απίστευτο! Και δεν το λέω έτσι. Είναι εξαιρετικό. Είχα την τύχη να ακούσω όλο το άλμπουμ πριν από δυο μήνες που μου το στειλε ο Luke και με εντυπωσίασε. Οπότε, ορίστε, θα πω το καινούριο. Είναι πολύ δυνατό.
Rockpages.gr: Θα πρέπει να σε εμπιστευτούμε, γιατί δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα…
Ricky Warwick: Ναι και ελπίζω να μην μου ρίξει καμιά μπουνιά ο Luke… «ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣ ΤΗΝ ΜΠΑΝΤΑ ΜΟΥ» (φωνάζει). Είναι πολύ καλοί, ο Dany είναι εξαιρετικός τραγουδιστής, έχει αυτή την μαγική φωνή σαν του Paul Rodgers, που είναι τρομερή. Είναι καλά παιδιά.
Rockpages.gr: Και τραγουδάει και η κόρη σου στο άλμπουμ…
Ricky Warwick: Η πιο σημαντική από όλους… είναι τρομερή, λατρεύει τη μουσική. Το τραγούδι είναι κυρίως γραμμένο για εκείνη. Και της είπα ότι θα ήθελα πολύ να τραγουδήσεις. Ήρθε λοιπόν με την ωραία της νεανική φωνή. Ήταν μια στιγμή πατρικής περηφάνειας, ήμουν πολύ περήφανος που συμμετείχε στο άλμπουμ και εκείνη.
Rockpages.gr: Πως συνδυάζεις τη rock’n’roll ζωή με τέσσερα παιδιά;
Ricky Warwick: Τι είναι η rock’n’roll ζωή; Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό. Να είσαι ένας ηλίθιος μεθυσμένος; Να είσαι αγενής και να βγαίνεις έξω; Ε, λοιπόν αυτός δεν είμαι εγώ. Είμαι πολύ ήσυχος όταν δεν είμαι σε περιοδεία. Αγαπώ τη μουσική. Αγαπώ την οικογένειά μου περισσότερο. Η οικογένειά μου είναι το πιο σημαντικό πράγμα και όταν είμαι σπίτι είμαι απλά ο μπαμπάς, ο σύζυγος, ο πατέρας… θέλω να είμαι σίγουρος ότι είναι όλοι φροντισμένοι και ασφαλείς. Δεν παρτάρω όπως παλιά. Το έκανα αυτό όταν ήμουν νεότερος. Εστιάζω στην οικογένειά μου και στη δουλειά μου. Είναι τόσο απλό για μένα.
Rockpages.gr: Σου λένε τις εντυπώσεις τους για τη δουλειά σου; Σου λένε τι τους αρέσει και τι όχι;
Ricky Warwick: Ναι, αλλά όχι τόσο όσο νομίζεις, γιατί το έχουν συνηθίσει. Για αυτούς είναι κάτι φυσιολογικό. Μπορεί να τους βάλω να ακούσουν κάτι και να τους ρωτήσω πως τους φάνηκε, αλλά δεν πρόκειται να τους αρπάξω και να φωνάζω «άκου αυτό»… δεν το κάνω αυτό. Καμιά φορά με ρωτάνε αν έχω τελειώσει το δίσκο και φυσικά θα τους τον βάλω να τον ακούσουν. Αλλά, όλα είναι πολύ ήρεμα και άνετα.
Rockpages.gr: Τι νομίζεις ότι θα συμβεί μόλις τελειώσει όλη αυτή η τρέλα και τα πράγματα γυρίσουν πίσω όπως ήταν πριν, έστω σε κάποιο βαθμό; Πιστεύεις ότι θα κατακλυστούμε από νέες κυκλοφορίες και συναυλίες;
Ricky Warwick: Νομίζω ότι πολλοί θα θελήσουν να το κάνουν αυτό. Ίσως, κάποιοι συναυλιακοί χώροι να μην υπάρχουν πια, γιατί μπορεί να μην επιβιώσουν. Είναι καλό, αλλά είναι καλό με έναν κακό τρόπο. Θα υπάρχουν τόσοι πολλοί που θα θέλουν να βγουν να παίξουν και να περιοδεύσουν. Θα υπάρχει μια υπερφόρτωση και μια υπερβολή, πράγμα που δεν είναι καλό. Αλλά, δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους ανθρώπους επειδή θέλουν να παίξουν, καθώς η περασμένη χρονιά ήταν τόσο δύσκολη. Πραγματικά δεν ξέρω… πιστεύω ότι το κοινό θα θέλει να δει συναυλίες και θα βγει. Πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες θα είναι τόσο απεγνωσμένοι να παίξουν ξανά και όλοι θα θέλουν να περιοδεύσουν όλοι την ίδια στιγμή. Έτσι, σκέφτομαι ότι θα είναι πολύ μεγάλη ανακούφιση όταν επιστρέψουμε σε μια κάποιου είδους κανονικότητα. Ανυπομονώ για κάτι τέτοιο.
Rockpages.gr: Όταν επιστρέψουμε στην κανονικότητα θα αντιμετωπίσουμε και το Brexit. Πόσο πολύ πιστεύεις ότι θα επηρεάσει τα πράγματα;
Ricky Warwick: Ξέρεις κάτι; Νομίζω ότι είναι μια τραγική ιδέα. Νομίζω ότι το πούλησαν στο Βρετανικό λαό. Νομίζω ότι η κυβέρνηση δεν τους είπε την αλήθεια. Ω, τι έκπληξη, η κυβέρνηση λέει ψέματα. Hello; Νομίζω πως αν το εφαρμόσουν όπως φαίνεται ότι θα είναι θα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Ήδη, είναι πολύ δύσκολο να περιοδεύεις γιατί η τιμή της βενζίνης βρίσκεται στα ύψη και με ό,τι συμβαίνει, αλλά αυτό θα κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα και πιο ακριβά για τους καλλιτέχνες που περιοδεύουν. Δεν είναι καθόλου καλό. Εκτός κι αν υπάρξουν κάποιες εξαιρέσεις στους κανόνες, εκτός κι αν αλλάξουν κάποια πράγματα. Αλήθεια, δεν ξέρω. Είναι μια καλή ερώτηση. Το είχαμε ξεχάσει, καθώς όλοι έχουν επικεντρωθεί στην πανδημία τώρα. Είναι ήδη δύσκολο να περιοδεύσεις όταν είσαι μουσικός σε συγκρότημα και πιστεύω ότι αυτό θα το κάνει ακόμα πιο δύσκολο για την ελεύθερη μετακίνηση, το να βγάλεις κέρδος και να ζήσεις από την τέχνη σου. Ελπίζω να κάνω λάθος! Ελπίζω ότι θα βρεθεί μια λύση. Πρέπει να γίνει και σύντομα! Εγώ έχω Ιρλανδέζικο διαβατήριο οπότε είμαι ΟΚ! (γελάει)
Rockpages.gr: Πως είναι να ζεις στην Αμερική;
Ricky Warwick: Φοβερό! Το λατρεύω! Ζω εδώ τα τελευταία 16 χρόνια. Παντρεύτηκα μια πανέμορφη Αμερικάνα, η μικρότερη κόρη μου γεννήθηκε εδώ, είναι το σπίτι μας. Η Ιρλανδία μου λείπει. Επιστρέφω βέβαια, συχνά πυκνά με τις περιοδείες, όταν δεν υπάρχει πανδημία. Εδώ μου αρέσει το ηλιοβασίλεμα και η ζωή… η οικογένειά μου είναι ευτυχισμένη. Αν η οικογένειά μου είναι ευτυχισμένη, είμαι ευτυχισμένος! Θα μπορούσα να ζήσω και στο φεγγάρι. Αν υπήρχε ένα αεροδρόμιο κοντά και η οικογένειά μου ήταν ευτυχισμένη, θα μπορούσα να ζήσω οπουδήποτε.
Rockpages.gr: Υπάρχουν σχέδια για τους Black Star Riders τώρα;
Ricky Warwick: Όχι, για το 2021 δεν υπήρχαν σχέδια εξαρχής, γιατί υποτίθεται πως το 2020 θα περιοδεύαμε για το τελευταίο μας άλμπουμ, αλλά ακυρώθηκαν τα πάντα. Όμως, θα ηχογραφήσουμε ένα νέο άλμπουμ και θα περιοδεύσουμε το 2022. Από την αρχή σχεδίαζα να προωθήσω το σόλο άλμπουμ μου το 2021. Αυτό ήταν το πλάνο πριν την πανδημία και ακόμα θέλω να το κάνω, αν είναι δυνατόν.
Rockpages.gr: Επίσης, στο νέο σου άλμπουμ θα έχεις ένα έξτρα CD με διασκευές, μπορείς να μας πεις για αυτό;
Ricky Warwick: Ναι, ήταν κάτι που έκανα πριν από τέσσερα, πέντε χρόνια, όταν είχα κυκλοφορήσει το προηγούμενο σόλο άλμπουμ μου. Τότε έκανα διάφορα μέσω της πλατφόρμας του Pledge. Κάθε λίγες βδομάδες έπαιζα ένα τραγούδι στο σπίτι μου ακουστικά, τα περισσότερα διασκευές. Μου είπε λοιπόν ο μάνατζερ μου «αυτό είναι ωραίο κα αρέσει στον κόσμο, γιατί δεν τα ηχογραφείς κιόλας;» έτσι, τα ηχογράφησα και τα διέθετα μόνο μέσω του Pledge σε περιορισμένο αριθμό, 1000 κομμάτια μόνο.
Όταν λοιπόν τελείωσα το “When Life Was Hard And Fast” και το έδωσα στη Nuclear Blast μου ζήτησαν bonus tracks. Καθώς λοιπόν έξυνα το κεφάλι μου για να βρω κάτι, ο μάνατζερ μου είπε «έχεις εκείνο το άλμπουμ που είχες βγάλει πριν από πέντε χρόνια. Ας τους το δώσουμε σαν bonus disc». Ήταν λοιπόν ιδέα του μάνατζερ μου. Μου αρέσει να δίνω στον κόσμο όσο το δυνατόν περισσότερα για τα λεφτά που δίνουν, έτσι αποφασίσαμε να δώσουμε αυτό το άλμπουμ σαν δώρο.
Rockpages.gr: Και σίγουρα το υλικό που περιέχει έχει ποικιλία…
Ricky Warwick: Ω ναι! Μεγάλη ποικιλία! Τα πάντα από Britney Spears μέχρι Iron Maiden, σωστά; Μου αρέσει να διασκεδάζω και πολλά από αυτά τα τραγούδια είναι από καλλιτέχνες που με έχουν επηρεάσει, πολλά από αυτά είναι pop τραγούδια που μου αρέσουν, όπως το “Dead Or Alive” και το τραγούδι της Britney Spears. Είναι pop τραγούδια που σκέφτηκα ότι θα ήταν διασκεδαστικό να τα παίξω ακουστικά και να βάλω τη δική μου προσωπικότητα, τη σκληράδα και το στυλ μου.
Rockpages.gr: Θα έλεγες ότι είναι πρόκληση για σένα, ή οποιονδήποτε καλλιτέχνη, να παρουσιάσει ένα τραγούδι που το ξέρουμε σαν «ηλεκτρικό» σε ακουστική μορφή;
Ricky Warwick: Για μένα δεν αποτελεί πρόκληση, γιατί τα τελευταία 20 χρόνια γράφω τα πάντα με ακουστική κιθάρα. Δεν γράφω τίποτα με ηλεκτρική κιθάρα. Γράφω τα πάντα ακουστικά, έτσι όταν ξέρω ότι κάτι λειτουργεί με ακουστική κιθάρα και μπορώ να κάτσω να παίξω ολόκληρο τραγούδι, ξέρω ότι θα δουλέψει αν βάλω και τις ηλεκτρικές. Κι αυτός είναι ένας σπουδαίος τρόπος για να συνθέτεις. Γιατί, αν κάτι ακούγεται καλό στην πιο βασική του μορφή, οτιδήποτε κι αν κάνεις μετά, πάλι θα ακούγεται καλό. Οπότε, δουλεύω με αυτό τον τρόπο τα τελευταία 20 χρόνια. Δεν ξέρω άλλον τρόπο για να γράψω μουσική. Ακόμα και τα πιο heavy τραγούδια τα γράφω με ακουστική κιθάρα.
Rockpages.gr: Όπως εύκολα μπορεί κανείς να παρατηρήσει έχεις πάνω σου πολλά τατουάζ. Η ερώτηση λοιπόν που προκύπτει είναι ποιος είναι ο αριθμός τους κι αν έχουν κάποιο νόημα που κρύβεται πίσω τους…
Ricky Warwick: Είναι τόσα πολλά που δεν μπορώ να τα μετρήσω, γιατί όλα συνδέονται μεταξύ τους. Είναι όλα προσωπικά. Δεν μπαίνω στο τατουατζίδικο και λέω «εεε, θέλω αυτό κι εκείνο». Συνήθως από πίσω υπάρχει σκέψη και μια διαδικασία. Έχω τα ονόματα των παιδιών μου στα χέρια μου, τις δυο μου κόρες, που είναι πολύ προσωπικά για μένα. Έχω τους τίτλους από καναδυο άλμπουμ, το λόγκο από τα άλμπουμ επίσης. Έχω τον θυρεό της οικογένειάς μου στο λαιμό μου, το οποίο έκανα όταν πέθανε ο πατέρας μου. Αυτό ήταν ένα δείγμα σεβασμού προς τον πατέρα μου. Είναι όλα προσωπικά.
Rockpages.gr: Έχετε προγραμματίσει συναυλίες με τους Thin Lizzy;
Ricky Warwick: Αυτό είναι θέμα του Scott Gorham και ξέρω από όσο μιλάω μαζί του ότι θα υπάρξουν κι άλλες συναυλίες Thin Lizzy στο μέλλον. Νομίζω πως όσο ο Scott μπορεί και θέλει να παίζει πάντα θα υπάρχουν και εμφανίσεις των Thin Lizzy. Δεν νομίζω ότι θα είναι μια περιοδεία, απλά μερικά φεστιβάλ και κάποιες μεμονωμένες συναυλίες, όπως κάναμε τα τελευταία δυο χρόνια.
Rockpages.gr: Πιστεύεις ότι στα τελευταία δυο άλμπουμ των Black Star Riders ξεκινήσατε να απομακρύνεστε κάπως από τη φόρμα των Thin Lizzy στη σύνθεση των τραγουδιών; Γιατί εμένα έτσι μου φαίνεται…
Ricky Warwick: Χμμ, ίσως, αλλά δεν είναι κάτι που το σκεφτόμαστε και το κάνουμε συνειδητά. Όσο ο Scott Gorham είναι μέλος των Black Star Riders, θα έχουμε πάντα τη σύνδεση με τους Thin Lizzy. Γιατί είναι ο τρόπος που παίζει κιθάρα και ποιος είναι ο ίδιος. Αυτό είναι υπέροχο, δεν θέλουμε να το χάσουμε. Είχαμε κάποιες αλλαγές στη σύνθεσή μας και προφανώς όταν έρχεται μια νέα προσωπικότητα, όταν μπαίνει νέο αίμα βάζει το DNA του στα τραγούδια και το παίξιμο. Αυτό συνέβη με τον ερχομό του Christian Martucci στο τελευταίο άλμπουμ. είναι σπουδαίος κιθαρίστας και μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα. Σίγουρα άφησε το σημάδι του στο παίξιμο του δίσκου.
Αλλά, όπως είπες κι εσύ Γιάννη, είμαστε μαζί εδώ και 9 χρόνια και θα κυκλοφορήσουμε το 5ο μας άλμπουμ. Είμαστε πια η δική μας μπάντα, έχουμε εξελιχθεί και προχωρήσει πάρα πολύ από τότε που ξεκινήσαμε. Υπάρχουμε εδώ και αρκετό καιρό και είμαστε πολύ άνετοι με αυτό που είμαστε.
Rockpages.gr: Δεν έχουμε δει ακόμα τους Black Star Riders στην Ελλάδα…
Ricky Warwick: Η Ελλάδα είναι ένα μέρος που έχω επισκεφτεί τέσσερις, ή πέντε φορές. Ο καφές είναι φανταστικός. Κάνετε τρομερό καφέ στην Ελλάδα. Η αντίδραση του κοινού στις συναυλίες είναι φανταστική και είστε τόσο φιλικοί… είναι μια τρομερή χώρα. Θα ήθελα πολύ να έρθουμε για να παίξουμε και δεν το λέω απλά για να το πω. Ελπίζω να έρθουμε, είτε εγώ μόνος μου, ή σαν Black Star Riders.
Rockpages.gr: Ξέρεις οι Έλληνες έχουν μια ιδιαίτερη συμπάθεια για τους Ιρλανδούς…
Ricky Warwick: Ναι, υπάρχει μια σύνδεση, το γνωρίζω…
Rockpages.gr: Ειδικά για τον Rory Gallagher, ο οποίος λατρεύεται σαν θεός από τους ροκάδες εδώ. Τον είχες δει ποτέ ζωντανά;
Ricky Warwick: Δυστυχώς όχι. Μακάρι να τον είχα δει, αλήθεια το λέω. Ξέρω ότι οι αδερφές μου τον είχαν δει στο Belfast. Ήταν τρομερός, από ότι μου είπαν και πως έπαιζε και πως ήταν όλη η συναυλία. Ήταν εξαιρετικός. Πολύ υποτιμημένος. Δεν νομίζω ότι αποδίδονται στον Rory τα εύσημα που του αξίζουν.
Rockpages.gr: Θα έλεγες πως άλλαξε η προσέγγισή σου σαν τραγουδιστής των Black Star Riders, αλλά ιδιαίτερα των Thin Lizzy, με τα χρόνια; Μήπως στην αρχή όταν ξεκίνησες σκεφτόσουν «πως θα το κάνω εγώ αυτό, κανείς δεν τραγουδάει σαν τον Phil Lynott»; Αυτό όμως ήταν το νόημα; Να προσπαθήσεις να τον μιμηθείς;
Ricky Warwick: Όχι, δεν μπορείς να γίνεις Phil με τίποτα. Ο Phil είναι ένας θρύλος και είμαι μοναδικός. Από την αρχή, δεν σκέφτηκα καν «α, είμαι ο νέος τραγουδιστής των Thin Lizzy, θα αντικαταστήσω τον Phil». Όχι! Και σαν σκέψη ακόμα αυτό είναι εντελώς λάθος. Ποτέ δεν ήθελα να φορέσω αυτά τα παπούτσια, το μόνο που ήθελα και ήλπιζα ήταν να σταθώ δίπλα τους. Αυτό κάνω, διατηρώ τα τραγούδια, το πάθος και την υπεροχή του. Όταν με προσέγγισε ο Scott σκέφτηκα τι θα ήθελα να δω εγώ. Ήθελα να ακούσω τα τραγούδια όσο πιο κοντά στον τρόπο που τα γνωρίσαμε και τα λατρέψαμε. Γιατί δεν υπάρχει λόγος να πεις «εγώ θα το κάνω με διαφορετικό στυλ». Γάμησέ το αυτό! Θες να ακούσεις τα τραγούδια των Thin Lizzy, θες να πας εκεί και να ακούσεις τα τραγούδια με τον τρόπο που τα ξέρεις και τα αγαπάς από τους δίσκους.
Έτσι, είπα «θα προσπαθήσω να τα τραγουδήσω όσο πιο κοντά στο στυλ του Phil μπορώ, βάζοντας και τη δική μου προσωπικότητα, αλλά κρατώντας το αληθινό και όσο πιο κοντά στον Phil γινόταν. Και είναι πολύ λεπτή η γραμμή που καλείσαι να περπατήσεις κι εγώ πέρασα πολύ χρόνο να κάνω πρόβες και να μαθαίνω για τον Phil. Και όταν το κάνω, θέλω να είμαι πιστός στα τραγούδια και θέλω να τα αποδώσω με όσο το δυνατόν περισσότερο πάθος, καρδιά, ψυχή μπορώ. Αλλά, θέλω να κάνω τα τραγούδια γνώριμα στο κοινό, έτσι ώστε να πουν «δεν είναι ο Phil, αλλά ακούγεται πολύ καλά, ακούγεται λίγο σαν αυτόν». Νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο για το οποίο μπορείς να ελπίζεις.
Όταν κλείνω τα μάτια μου Γιάννη δεν βλέπω εμένα να τραγουδάω με τους Thin Lizzy, βλέπω τον Phil και ο Phil είναι ο τραγουδιστής των Thin Lizzy. Πάντα έτσι ήταν και πάντα έτσι θα είναι. Εγώ δεν είμαι. Εγώ απλά προσέχω τα τραγούδια του. Αυτό είναι όλο που κάνω εγώ, προσέχω τα τραγούδια του.
