Οι Steeler είναι ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά του Αμερικάνικου hard rock της δεκαετίας του 80. Με αφορμή ένα πρόσφατο reunion show, επικοινωνήσαμε με τον μπασίστα Rik Fox ο οποίος μίλησε για όλους και για όλα: Malmsteen, KISS, W.A.S.P., Keel και φυσικά τους Steeler. Συνέντευξη: Σάκης Νίκας
Rockpages.gr: Rik, μίλησε μας λίγο για το KEELFEST που έλαβε χώρα πριν από λίγο καιρό…
Rik Fox: Ήταν εκπληκτικά…περάσαμε υπέροχα και ήταν πολύ όμορφο το συναίσθημα να παίζεις με τόσους πολλούς και πετυχημένους μουσικούς. Ειδικά ήταν μοναδική εμπειρία να παίζεις μαζί με τον εκπληκτικό κιθαρίστα Mitch Perry.
Rockpages.gr: Γιατί σας πήρε τόσο καιρό να πραγματοποιήσετε το reunion;
Rik Fox: Είχα κρατήσει επαφή με τον Ron Keel εδώ και πολλά χρόνια και η ιδέα για ένα reunion των Steeler υπήρχε ήδη από το 2015 αλλά για διάφορους λόγους δεν είχε υλοποιηθεί τότε. Προφανώς όταν μιλάμε για τους Steeler τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν με τον Ron αφού είναι δικό του συγκρότημα. Χωρίς τον Ron δεν υπάρχουν οι Steeler. Τέλος. Πέρσι ο Ron με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε η ιδέα ενός reunion στα πλαίσια του KEELFEST. Του απάντησα: «όποτε θέλεις, είμαι μέσα»! Φυσικά δεν θα συμμετείχε ο Malmsteen ο οποίος δεν θέλει καν να αναφέρεται στο συγκρότημα. Όμως, στη θέση του είχαμε τον Mitch Perry ο οποίος έχει παίξει με τους πάντες: από τον Edgar Winter και τη Cher μέχρι τους Montrose και τον Michael Schenker. Κάναμε δύο πρόβες και όλοι μας αισθανθήκαμε σαν να ήταν το 1983!
Rockpages.gr: Έπεσε καθόλου στο τραπέζι η ιδέα να κάνετε πρόταση στον Malmsteen;
Rik Fox: Προσωπικά, δεν έκανα καμία κίνηση να προσεγγίσω τον Yngwie. Δεν ξέρω τι έκανε ο Ron αλλά όλοι ξέρουμε ποια θα ήταν η απάντησή του. Όπως ξέρεις ο αλαζονικός χαρακτήρας του Malmsteen δεν αφήνει πολλά περιθώρια διαπραγμάτευσης. Αν και οι Steeler ήταν το πρώτο συγκρότημα που του έδωσε την ευκαιρία να ακουστεί στην Αμερική, εκείνος δεν το αναγνωρίζει καθόλου. Άλλωστε θεωρεί ότι οι Steeler είναι καλλιτεχνικά υποδεέστεροι σε σχέση με εκείνον.
Rockpages.gr: Έκανε μάλιστα και κάποια πολύ προσβλητικά σχόλια πρόσφατα αναφορικά με τους Steeler…
Rik Fox: Ναι, τα διάβασα και τα σχολίασα στο Facebook. Βασικά, γέλασα περισσότερο με αυτά τα σχόλια και έτσι δεν έδωσα περισσότερη σημασία.
Rockpages.gr: H αποχώρηση σου από τους Steeler ήταν ένα σοκ για τους οπαδούς εκείνη την εποχή. Πιστεύεις ότι συνετέλεσε στη διάλυση της μπάντας λίγο αργότερα;
Rik Fox: Έχεις δίκιο…η αποχώρησή μου από τους Steeler ήταν ένα σοκ κα σίγουρα δεν το περίμενα. Είχαμε ηχογραφήσει ένα φανταστικό album και τα πρώτα μηνύματα ήταν ενθαρρυντικά για εμάς. Πάντως, δεν θεωρώ ότι συνετέλεσε στη διάλυση της μπάντας αν και δεν κατανοώ τους λόγους πίσω από αυτή την απόφαση του Ron. Βασικά, το έμαθα από τον drummer μας, τον Mark Edwards ο οποίος μου είπε κιόλας ότι ο Yngwie είχε φύγει για να πάει στους Alcatrazz. Ποιος ξέρει τι είχε στο μυαλό του τότε ο Ron αφού είχα δώσει τον καλύτερο μου εαυτό για τους Steeler.
Rockpages.gr: Σου έγινε κάποια πρόταση να συμμετέχεις στους Keel;
Rik Fox: Όχι. Ο Ron είχε ήδη διαλέξει τους νέους μουσικούς και εγώ είχα το δικό μου συγκρότημα, τους SIN. Μάλιστα, παίξαμε μαζί με τους Keel σε μία συναυλία το 1984.
Rockpages.gr: Πως θα περιέγραφες τη σχέση σου με τον Ron;
Rik Fox: Θα έλεγα ότι είναι καλή. Έχει ο καθένας τα δικά του προγράμματα αλλά πάντα είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο. Η αλήθεια είναι ότι ο Ron είναι ένας πολυάσχολος μουσικός και είναι πολυτέλεια για αυτόν ο ελεύθερος χρόνος. Μάλιστα κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα νέο δίσκο με τη The Ron Keel Band, με τίτλο “Fight Like A Band”. Πάντως κάθε φορά που έχει μία ιδέα για τους Steeler με παίρνει τηλέφωνο για να τη συζητήσει μαζί μου, κάτι που είναι πολύ επαγγελματικό και φυσικά ευγενικό εκ μέρους του. Υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και μπορεί στο τέλος της ημέρας να είναι δική του απόφαση αλλά είναι ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος και αυτό δεν το συναντάς εύκολα στις μέρες μας.
Rockpages.gr: Κάτι που δεν γνώριζα μέχρι πρόσφατα είναι ότι ο Dana Strum «έκλεψε» ένα από τα τραγούδια σου με τους SIN, το “On The Run”, και το ηχογράφησε με κάποιες αλλαγές στο ντεμπούτο των Vinnie Vincent Invasion με τίτλο “Let Freedom Rock”. Τι ακριβώς έγινε;
Rik Fox: Κοίτα…οι SIN τα πήγαιναν πολύ καλά στη heavy metal σκηνή του L.A. το 1984. Είχα γνωρίσει μέσω ενός παλιού μου φίλου και manager (Bob Aiss) τον Dana και μπήκαμε μαζί στο studio με τους SIN για να ηχογραφήσουμε ένα demo 4 κομματιών. Ένα από αυτά ήταν και το τραγούδι που είχα γράψει παλιότερα, το “On The Run”. Ήταν ένα τραγούδι-ύμνος για τους μοτοσυκλετιστές, κάτι σαν η δική μου απάντηση στο “Born To Be Wild”. Στην αρχή όλα τα κομμάτια τα τραγούδησε ο Mark Slaughter που τον είχε φέρει στο συγκρότημα ο Dana. Τον ήθελα στο group αλλά ο Dana είχε άλλα σχέδια για αυτόν και πιο συγκεκριμένα να αντικαταστήσει τον Robert Fleischman στους Vinnie Vinccent Invasion. Κάποια στιγμή ο Vinnie άκουσε το “On The Run” και του άρεσε πολύ. Μάλιστα, μου είπε ότι θα ήθελε να το ηχογραφήσει με τη δική μου συμμετοχή. Όταν άκουσα το “Let Freedom Rock” από τους Invasion, δεν μπορούσα να το πιστέψω! Ο Dana είχε κατακλέψει το κομμάτι μου αλλάζοντας τους στίχους και μερικά σημεία. Βρήκα τον Mark Slaughter και τον ρώτησα πως μπόρεσε να κάνει κάτι τέτοιο αφού ήξερε ότι ήταν ένα κομμάτι μου; Η απάντησή του ήταν ότι μας «ανάγκασε» ο Dana. Πολλοί δεν με πίστευαν μέχρι πρόσφατα όταν τόσο ο Mark όσο και ο Bobby Rock παραδέχτηκαν την απάτη σε 2-3 συνεντεύξεις που έδωσαν.
Rockpages.gr: Πως έγινες μέλος –έστω και για λίγο- των W.A.S.P.;
Rik Fox: Το 1981 δούλευα σε ένα μαγαζί στη Νέα Υόρκη όταν μπήκαν κάποιοι τύποι που είχαν έρθει από το L.A. για να δουν στη Νέα Υόρκη τους Twisted Sister. Όταν τους είπα ότι ήμουν φίλος με τους Twisted Sister ξετρελάθηκαν και ένας από αυτούς μου είπε ότι ένα συγκρότημα από το L.A. ψάχνει μπασίστα και ίσως θα ήμουν καλή επιλογή. Μου ζήτησε μία φωτογραφία μου και το τηλέφωνό μου και ειλικρινά δεν περίμενα ότι θα ξανακούσω κάτι από αυτόν. Ωστόσο, δύο εβδομάδες μετά άρχισε να μου τηλεφωνεί ένας τύπος, ο Blackie Lawless, και με έπεισε να πάω στο Los Angeles για να περάσω από audition. Τότε δεν λέγονταν W.A.S.P. αλλά Sister. Έφτασα στο L.A. στις 4 Φεβρουαρίου 1982 και πήγα στο studio του Randy Piper στις 6 Φεβρουαρίου. Παίξαμε 5 κομμάτια: On Your Knees, Hellion, B.A.D., Sleeping in the Fire and School Daze. Στις 8 Φεβρουαρίου ήμουν μέλος της μπάντας και έγραφα μαζί με τον Blackie. Ήταν δική μου ιδέα το όνομα WASP (τότε δεν υπήρχαν οι τελείες), όπως ήταν δική μου ιδέα το όλο post-apocalyptic image της μπάντας. Είχα δει την ταινία “The Road Warrior” με τον Mel Gibson και το είχα προτείνει στον Blackie αλλά εκείνος δεν δέχτηκε γιατί θα διώχναμε τους ανθρώπους των εταιρειών. Βέβαια μετά υιοθέτησε ακριβώς το όνομα και το image που είχα εγώ προτείνει. Μετά από λίγες μέρες και τελείως ξαφνικά με έδιωξε από το συγκρότημα χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος! Έγινα μέλος των Warlord για 4 μήνες αλλά έφυγα και από εκεί όταν μου είπε ο Bill Tsamis ότι δεν θα είναι μία live μπάντα.
Rockpages.gr: Πολλοί KISS fans σε γνωρίζουν λόγω της σχέσης που είχες με τη νεότερη αδελφή του Peter Criss. Ήσουν εκεί όταν ξεκινούσαν οι KISS το ταξίδι τους. Τι θυμάσαι από εκείνες τις μέρες;
Rik Fox: Να σου πω την αλήθεια δεν το γνωρίζουν πολλοί γιατί αν το ήξεραν θα συμμετείχα σε κάποιο από τα KISS Conventions που γίνονται. Το 1972 έμενα πολύ κοντά με τον Peter και γνώρισα τις μικρότερες αδερφές του. Μου είπαν ότι ο αδερφός τους είναι ένας Rock Star drummer και κάποια μέρα θα γίνει διάσημος. Όπως και έγινε! Μία μέρα ήρθε στο σπίτι μου και είχε το look και τον αέρα ενός rock star. Και πρόσεχε…οι KISS ακόμη δεν είχαν καν ηχογραφήσει το demo τους! Ήμουν εκεί όταν μετονομάστηκαν από Wicked Lester σε KISS και είδα τις πρώτες πρόβες με το Ace! Παρακολούθησα σχεδόν όλα τα live τους στα clubs της Νέας Υόρκης και έγινα φίλος με τον Sean Delaney, τον άνθρωπο που ήταν υπεύθυνος για μεγάλο μέρος του show των KISS. Ήταν πολύ όμορφο το συναίσθημα να τους βλέπεις να ξεκινάνε και στη συνέχεια να γίνονται τεράστιοι!
Rockpages.gr: Τελευταία ερώτηση: να περιμένουμε ένα comeback album από τους Steeler;
Rik Fox: Αυτή είναι μία πολύ καλή ερώτηση αλλά θα πρέπει να την κάνεις στον Ron ο οποίος βέβαια λέει: «ποτέ μη λες ποτέ»! Οπότε θα πρέπει να περιμένουμε…προς το παρόν: χαιρετίσματα σε όλους τους Έλληνες hard rockers εκεί έξω!
