Θεωρώ πως είναι σημαντικό να μπορείς δεις ζωντανά ένα συγκρότημα σε όλες τις φάσεις τις καριέρας του. Θέλω να πω, ποιο δάχτυλο θα κόβατε για να δείτε τους Iron Maiden ή ένα άλλο θρυλικό συγκρότημα στις πρώτες μέρες του; Θα πουλάγατε την ψυχή σας για να δείτε τους Black Sabbath με τον Tony Martin να παίζουν όλο το TYR; Θεωρώ ότι η λίστα δεν έχει τέλος.
Έτσι είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να δεις ένα συγκρότημα στα πολύ δυνατά του. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και το live αυτής της ζεστής Κυριακής του Ιούνη. Οι Riot City είναι ότι πιο hot έχει να μας προσφέρει το power / speed metal τα τελευταία χρόνια και με δυο εξαιρετικά άλμπουμ στην φαρέτρα τους είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου να τους απολαύσουμε στην πρώτη headline εμφάνιση τους στην χώρα μας. Να θυμίσω ότι το σχήμα είχε ήδη εμφανιστεί σε προηγούμενο Up The Hammers.
Με ένα μόλις support είχα απορία να δω τι κόσμο μπορούν να μαζέψουν από μόνοι τους οι Καναδοί σε μια περίοδο με πολλά φεστιβάλ στην χώρα μας, μπάλα αλλά και τις πρώτες καλοκαιρινές διακοπές για κάποιους. Η απάντηση ήταν ουκ ολίγο! Μπορεί το μαγαζί να μην γέμισε και ο εξώστης να παρέμεινε κλειστός ακόμα και για εμάς τους ηλικιωμένους αλλά δεν ήταν λίγοι οι φίλοι που τίμησαν τα δύο σχήματα με την παρουσία τους.
Πρώτοι στην σκηνή ανέβηκαν οι Thelemite. Το σχήμα από την Αθήνα μετρά τρία πλέον άλμπουμ στο ενεργητικό του αν και πιστεύω ότι άρχισαν να απασχολούν τον κόσμο πιο έντονα με την πιο πρόσφατη δουλειά τους με τίτλο “Survival Of The Fittest” του 2023. Παρόλα αυτά παρουσίασαν ένα setlist που κατά κύριο λόγο πάταγε στην προηγούμενη δουλειά του σχήματος “Thelemism”.
Από την εμφάνιση τους δεν μπορούσε να λείπει το hit του νέου τους άλμπουμ, το “Night of The Wolf”, αλλά και μια ωραία διασκευή από Judas Priest με το “Some Heads Are Gonna Roll”. Ο Γιάννης Μανόπουλος και η ομάδα του ζέσταναν το μαγαζί όσο έπρεπε. Μπορεί ο ήχος τους να φέρνει στο νου πολλά, μα πάρα πολλά, αγαπημένα συγκροτήματα αλλά όλα γίνονται μέσα από ένα μερακλήδικο φίλτρο. Ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα και προσωπικά με άφησαν με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Σειρά όμως είχε το σχήμα από την πιο ευγενική χώρα του κόσμου. Δεν είχα καταφέρει να δω τους Riot City στην προηγούμενη εμφάνισή τους στην χώρα μας και γενικά αποφεύγω να βλέπω live video στο youtube μιας και σπάνια αυτές οι ερασιτεχνικές λήψεις πιάνουν την μαγεία ενός σχήματος επί σκηνής.
Ακόμα και έτσι δύσκολα θα μπορούσα να σας πω ότι ήμουν προετοιμασμένος για αυτό που έγινε για τα επόμενο 90, παρά κάτι, λεπτά επί σκηνής. Μια σύντομη εισαγωγή και το σχήμα χύθηκε στην σκηνή του μαγαζιού που έδειχνε να μην τους χωράει. Ειδικά ο Jordan Jacobs έκανε σαν ζώο μέσα σε κλουβί. Πραγματικά από όσα σχήματα έχω δει στο μαγαζί αυτοί εδώ ήταν από τους λίγους που δεν χωράγανε!
Η εκρηκτική σκηνική παρουσία όμως δεν ήταν άνευ ουσίας. Καθ’ όλη την διάρκεια του set το οποίο ήταν βγαλμένο από τα πιο υγρά όνειρα του μέσου power / speed ελιτιστή το σχήμα έδειχνε απόλυτα κουρδισμένο και σε δαιμονισμένη φόρμα. Παίζοντας με εχθρό την ζέστη της Αθήνας, “Είμαστε πρακτικά από τον αρκτικό κύκλο εμείς” είπε χαριτολογώντας ο Jordan, οι Καναδοί δεν πήραν αιχμαλώτους εκείνη την βραδιά.
Παρουσίασαν σχεδόν στην ολότητα τους τα δύο έπη τους. Είχαμε την χαρά να ακούσουμε ζωντανά το τιτάνιο “Severed Ties”, το πιο μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι τους. Ο κόσμος δεν σταμάτησε να τραγουδά, σε σημεία που σχεδόν κάλυπτε το συγκρότημα ενώ το ξύλο έπεφτε απλόχερα στο κέντρο του μαγαζιού, το οποίο και απέφυγα όπως οι ελεύθεροι επαγγελματίες την φορολογία.
Δεν πιστεύω ότι χάθηκε νότα εκείνο το βράδυ. Και αν χάθηκε δεν το κατάλαβε κάποιος μέσα στον χαμό που γινότανε. Ο ενθουσιασμός του κόσμου συνεπήρε το συγκρότημα. Ναι ξέρω, όλοι λένε όπου πάνε ότι εκεί συναντάνε το καλύτερο κοινό. Όμως δεν μπορείς να κρύψεις τα συναισθήματα από το πρόσωπο σου και έτσι οι Riot City έλαμπαν και χαμογελούσαν επί σκηνής.
Τι να πρωτοαναφέρω σαν highlight άραγε; Την λαϊκή απαίτηση του κόσμου να ξανακούσει το “Tyrant”; Το καφάσι με τις μπύρες που έκανε crowd surfing; Το πυρηνικό ολοκαύτωμα του “See you in hell” των Grim Reaper; Όλη η νύχτα ένα highlight ήταν.
Και τα δύο συγκροτήματα έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και δεν πιστεύω ότι έφυγε άνθρωπος από το μαγαζί με παράπονο. Μια ζωντανή εμφάνιση από τα… παλιά, χωρίς φρου φρου και αρώματα. Ξύλο μετά μουσικής.
Μιχάλης Νταλάκος
