RIotV02
Με μία καθυστέρηση περίπου 45 λεπτών ανέβηκαν στη σκηνή οι δικοί μας Strikelight οι οποίοι συμπλήρωσαν –όσο και αν ακούγεται απίστευτο- 20 χρόνια στο προσκήνιο. Τους έχω δει δύο φορές τους τελευταίους έξι μήνες και πραγματικά θεωρώ ότι έχουν «δέσει» σαν συγκρότημα με τον (σχετικά) νέο τους τραγουδιστή ενώ και η παρουσία του νεοφερμένου Λευτέρη Κοντού στην κιθάρα έχει δώσει άλλο αέρα στους Strikelight. Οι παλιοκαραβάνες Βογιατζής και Παπακώστας ήταν ξανά αψεγάδιαστοι και οι Strikelight αποδείχτηκαν ιδανικό support.

Strikelight

Οι Αμερικανοί Tanith εμφανίστηκαν στη συνέχεια και δεν σας κρύβω ότι στην αρχή μου φάνηκαν κάπως παράταιροι και υποτονικοί αφού το 70s-based classic rock με τις epic/prog πινελιές έριξε λίγο τους τόνους μετά την εμφάνιση των Strikelight. Αυτό δε σημαίνει ότι το κουαρτέτο από το Brooklyn δεν ήταν άριστα στημένο ή μη ποιοτικό. Το αντίθετο…ειδικά η μπασίστρια/τραγουδίστρια Cindi Maynard και ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Russ Tipins ήταν φανταστικοί. Όμως κάτι με χάλαγε στο ύφος τους…μέχρι τα τελευταία τρία τραγούδια που αν κατάλαβα καλά ήταν τα “Mountain”, “Dionysus”, “Citadel”. Αυτά μάλιστα! Ανεβαστικό classic rock με hard rock εξάρσεις που έφερναν στο νου τις καλές στιγμές των Uriah Heep. Να θυμηθώ να τσεκάρω τον δίσκο τους “In Another Time”…

Tanith

Είχε έρθει η ώρα για τους Riot, η ώρα που περίμενε όλο το Κύτταρο (πρέπει εκείνη τη στιγμή να ήταν κοντά στα 400 άτομα). Με το “Victory” από το τελευταίο album να ανοίγει το set, καταλαβαίνεις αμέσως αυτό που ήξερες πριν ξεκινήσουν: ότι δηλαδή θα ήταν μία ακόμη φανταστική συναυλία, μία πραγματική γιορτή για το heavy metal! Χωρίς να κάνω ξεχωριστές αναφορές αφού όλοι πάνω στη σκηνή ήταν φανταστικοί και με τον Todd Michael Hall να πιάνει (ξανά) απίστευτη απόδοση (τελικά έκανα ξεχωριστή αναφορά), οι Riot ήρθαν, έπαιξαν και άλωσαν την Αθήνα! Και το κυριότερο: παρουσίασαν ένα ανανεωμένο set list το οποίο περιελάμβανε και 2-3 εκπλήξεις. Πάμε να δούμε τα πιο σημαντικά highlights: α) σίγουρα κάθε νότα που ακούστηκε από το απέθαντο “Thundersteel” (δηλαδή το “Flight of the Warrior”, “Bloodstreets”, “Johnny’s Back”, το ομώνυμο κομμάτι), β) τα κομμάτια από το “The Privilege Of Power” (“On Your Knees”, “Metal Warriors”, “Storming The Gates Of Hell”), γ) ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η περίοδος του DiMeo αντιπροσωπευτηκε με δύο κομμάτια από το απίστευτο “Nightbreaker” (“Magic Maker” (ΘΕΕ ΜΟΥ!!!), “Destiny”), δ) “Take Me Back” ή με άλλα λόγια ο ύμνος των Riot από το “Unleash The Fire” με τον κόσμο να τραγουδάει με όλη του τη δύναμη.

Riotv03

Θα ήταν παράλειψη αν δεν σημείωνα λίγο πριν το encore την αφιέρωση του Donnie Van Stavern της συναυλίας στον μακαρίτη ιδρυτή των Riot, Mark Reale. Συγκίνηση. Μη γελιέστε…υπήρχαν φυσικά και άλλα highlights. Σημειώσαμε όμως τα πιο ξεχωριστά αφού από μόνη της και αυτή η συναυλία των Riot ήταν ένα απόλυτο highlight…μία αποθέωση του μελωδικού metal. Shine On, Metal Warriors!

Σάκης Νίκας

Φωτο: Chris Lemonis

RiotV04