Κάθε φορά που κυκλοφορεί ένα documentary για τη ζωή και το έργο του Ritchie Blackmore αποτελεί ιδανική αφορμή για να (ξανα)θυμηθούμε ορισμένα από τα highlights που σημάδεψαν όχι μόνο την καριέρα του αλλά και το classic rock στο συνολό του. Ο Blackmore υπήρξε ένας από τους επιδραστικότερους κιθαρίστες/συνθέτες στο ευρύτερο φάσμα του rock και το εν λόγω documentary υπογραμμίζει ακριβώς αυτή την σχεδόν αυτονόητη διαπίστωση.
Στα πολύ θετικά του DVD είναι η συμμετοχή σπουδαίων προσωπικοτήτων που μιλούν για τη σημασία, την επίδραση και τον αντίκτυπο που είχε ο τρόπος που έπαιζε ηλεκτρική κιθάρα ο Ritchie κυρίως από το 1969 ως το 1995. Πιο συγκεκριμένα, μιλούν –μεταξύ άλλων- οι Brian May, Steve Vai, Joe Satriani, Ian Anderson, Gene Simmons, Lars Ulrich, Phil Collen, David Coverdale, Glenn Hughes κτλ. ενώ υπάρχουν και μακροσκελείς συνεντεύξεις του ίδιου του Ritchie αποκλειστικά για το εν λόγω DVD. Ουσιαστικά, υπογραμμίζεται η συνεισφορά του στο rock με τη μερίδα του λέοντος να καταλαμβάνει φυσικά το κεφάλαιο Deep Purple και Rainbow. Ευτυχώς η σελίδα των Blackmore’s Night καταλαμβάνει μονάχα 10 λεπτά παρουσία φυσικά της Candice Night.
Νέα πράγματα και λεπτομέρειες δεν μαθαίνουμε και οι φανατικοί οπαδοί του εκκεντρικού κιθαρίστα σίγουρα γνωρίζουν τα όσα εξιστορούνται. Ωστόσο, είναι όμορφο να ακούς π.χ. τον Brian May να εκθειάζει τον Ritchie ή τον Steve Vai να θυμάται το πως άλλαξε τη ζωή του το “Machine Head”. Θα μείνω σε δύο κυρίως σημεία που αναφέρονται στο DVD. Το πρώτο είναι αυτό που λέει ο Gene Simmons: «Κάποιοι γίνονται μουσικοί για τα λεφτά, τη δόξα και τις γυναίκες…έτσι όπως το βλέπω εγώ, ο Ritchie έγινε μουσικός αποκλειστικά για τη μουσική». Και το δεύτερο τονίζεται από τον Brian May: «Είναι απορίας άξιο πως δεν γνωρίζουν περισσότεροι σήμερα το πόσο σημαντικός κιθαρίστας είναι ο Ritchie». Και εμείς μοιραζόμαστε την ίδια απορία με τον May (αν και υπάρχει φυσικά εξήγηση). Το ερώτημα όμως παραμένει: «γιατί ο Ritchie κάνει τα πάντα ώστε να ξεθωριάζει ουσιαστικά από τις μνήμες των νεότερων γενιών τα όσα πέτυχε στο classic rock και να καθιστά ουσιαστικά αδύνατη την δικαιολογημένη και αδιαμφισβήτητη αναγνώριση;». Οι παλιότεροι γνωρίζουν και θαυμάζουν….οι νεότεροι όμως;
