“The night has a thousand eyes…”
Όσο και αν το απευχόμαστε στη ζωή θα συμβαίνουν πάντα άσχημα γεγονότα και δυστυχώς οι φυσικές καταστροφές θα είναι πάντα μπροστά μας, είτε φταίμε, είτε όχι. Το θέμα είναι όσο μπορούμε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο δράμα αυτών που την πατάνε κάθε φορά, μια μικρή βοήθεια από πολλούς αλλάζει πολλά για εκείνους που το χρειάζονται. Κάπως έτσι έγινε και με τις φετινές πυρκαγιές που έκαψαν μεγάλο κομμάτι της Εύβοιας, μια καταστροφή που κινητοποίησε άμεσα όλο τον κόσμο και το ίδιο έγινε και στη ροκ/μεταλ κοινότητα με πολλές μπάντες για παράδειγμα να προσφέρουν τα έσοδα από το merch τους ενώ την Κυριακή 3 Οκτωβρίου τρεις μπάντες διοργάνωσαν ένα όμορφο live στο Δημοτικό Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης.
“Bleeding the truth a peril is unleashed…”
Μόλις άνοιξαν οι πόρτες δεν είχε πολύ κόσμο αλλά σιγά σιγά το θέατρο μάζεψε αρκετό κόσμο και για πολλούς ήταν η πρώτη ζωντανή συναυλία μετά από πολύ καιρό. Λίγο μετά τις 20:00 στη σκηνή ανέβηκαν οι PASSENGERS IN PANIC, μια νέα μπάντα που μόλις πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε την πρώτη της ολοκληρωμένη δουλειά πάνω στην οποία βασίστηκε και το σετλιστ της πρώτης τους συναυλιακής εμφάνισης. Όσοι τους ξέραμε χαρήκαμε που ακούσαμε ζωντανά τα κομμάτια τους αλλά είμαι σίγουρος πως για τους περισσότερους ήταν μια απρόσμενα ευχάριστη έκπληξη αφού το ωραίο blending folk στοιχείων με διαφορετικές metal εκφάνσεις δίνουν ένα ωραίο -και τόσο prog- τελικό αποτέλεσμα.
Η απόδοση του σχήματος ήταν εξαιρετική χωρίς να κάνουν κοιλιά πουθενά κάτι που προφανώς οφείλεται στην ποικιλία των κομματιών τους ενώ το δυναμικό drumming της Ελένης Νότα τραβούσε την προσοχή. Ναι προφανώς χωρίς καθόλου προηχογραφημένα θα ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακοί αλλά όπως και να ΄χει ελπίζω να τους πετύχω στο μέλλον σε ένα καθαρά δικό τους live. Ξεχώρισα τα δύο κομμάτια που μου είχαν κάνει εντύπωση και στο άλμπουμ, τη διασκευή στο παραδοσιακό ποντιακό κομμάτι «Tsabasin» (με την Kally Voo στα φωνητικά) και φυσικά το «Leap of Faith», ένα κομμάτι για όλες τις γυναίκες που έχασαν τη ζωή τους μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία που αρνείται να προχωρήσει αφήνοντας πίσω αρρωστημένες λογικές που δεν ανήκουν σε μια σύγχρονη δίκαιη κοινωνία.
Setlist:
Intro / The Undertaking / Gang of Stares / No Ghosts at the Feast / Leap of Faith / Shipwreck / Life at it’s Best / Tsampasin / To Stain
video PASSENGERS IN PANIC live:
“lift the sorrow, hear your wounds…”
Μικρό διάλειμμα, μπύρες (αν και η δροσούλα ζητούσε κάτι πιο ζεστό εδώ που τα λέμε) και στη σκηνή ανέβηκαν οι ENEMY OF REALITY. Συμφωνικό metal είναι το είδος που εστιάζουν, με την προσοχή να τραβάει η φωνή της Ηλιάνας Τσακιράκη που δεν είναι απλά μια front woman αλλά μια καταρτισμένη σοπράνο που ανεβάζει επίπεδο όλο το σχήμα. Με πολύ ενέργεια ο Στυλιανός στην κιθάρα και επιβλητικός ο Θάνος στο μπάσο (και στα brutal φωνητικά του «the bargaining»).
Στα 45 λεπτά που βρέθηκαν στη σκηνή ξεχώρισα το «Nouthetisis» ενώ και αυτοί είχαν ένα κομμάτι με αναφορά στον Πόντο. Η Ηλιάνα το προλόγισε ως «κάτι για τη γιαγιά Αγγελική» και το άκουσμα του κομματιού «Την Πατρίδα Μ’ Έχασα» ήταν συγκλονιστικό στο κλείσιμο (περιμένουμε πως και πως τη νέα δουλειά για να δούμε τι άλλες εκπλήξεις θα κρύβει).
setlist:
Intro / Reflected / Afraid no more / The Bargaining / Nouthetisis / Taste of defeat / Την Πατρίδα μ’εχασα
video ENEMY OF REALITY live:
“Where is your star? Is it far?…”
Η ώρα πήγε δέκα και ανέβηκαν στη σκηνή οι headliners της βραδιάς, οι ROCK N ROLL CHILDREN, η ελληνική tribute μπάντα στον DIO που μας χαρίζει απλόχερα εδώ και χρόνια τις μουσικές του μεγάλου Ronnie James Dio. Πέρα από τα διαμάντια που ακούμε κάθε φορά είναι το φιλανθρωπικό κομμάτι από πίσω αφού είναι μπροστάρηδες σε πάμπολλες προσπάθειες όπως αυτή τη βραδιά στην Ηλιούπολη.
Στο καθαρά μουσικό κομμάτι δεν έχω να πω πολλά φυσικά αφού τους απολαύσαμε όπως αναμενόταν, ο Τσίγκος ζωγράφιζε ριφ και ο Παπανικολάου έδινε φωνή στους υπέροχους στίχους του λατρεμένου τραγουδιστή. Κλασικά έπαιξαν από όλες τις περιόδους του, από τα solo albums πίσω στους Rainbow και από κει στους Black Sabbath. Η διαφορά με άλλες φορές ήταν πως το σετ ήταν πολύ πιο μικρό αφού η συναυλία έπρεπε να σταματήσει πριν αρχίσουν να γκρινιάζουν οι γείτονες (μα να μην θες να πέσεις στο κρεβάτι ακούγοντας το “Catch The Rainbow”?! Μια άλλη διαφορά ήταν πως δεν υπήρχαν guests αλλά λίγη σημασία είχε και κανείς δεν έδωσε σημασία.
Μπάντα, κόσμος και διοργανωτές έγιναν ένα λοιπόν, φωνάξαμε δυνατά αθάνατους ύμνους , η μπάντα ήταν άψογη και το “Heaven and Hell” στο τέλος έκλεισε δυνατά τη βραδιά.
® κείμενο/φωτογραφίες: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
video ROCK N ROLL CHILDREN live:
