Δεδομένων των συνθηκών, η προσέλευση μάλλον ικανοποιητική ήταν…σκεφτείτε μόνο ότι, την προηγούμενη μέρα, το πολύ πιο εμπορικό όνομα του τραγουδιστή των Mr. Big, Eric Martin, μάζεψε οριακά 100 άτομα.

Μπήκα στο 7 Sins την ώρα που ξεκινούσαν οι βετεράνοι του NWOBHM, Spartan Warrior. Ήταν ακριβώς όπως τους περίμενα. Ο τραγουδιστής Dave Wilkinson ήταν επιβλητικός πάνω στη σκηνή και η φωνή του διατηρείται σε πάρα πολύ καλά επίπεδα. Άνοιξαν με τα “Easy Prey” και “Steel n’ Chains” ενώ έβγαλαν από τη φαρέτρα τους μερικά σπουδαία διαμάντια του NWOBHM όπως τα “Assasin”, “Witchfinder” και “Never Take Me Alive”. Ο κόσμος γούσταρε και η μπάντα για 50 περίπου λεπτά έδειξε απολύτως ικανοποιημένη από την ανταπόκριση του κόσμου.

 

Και ενώ στο διάλειμμα, έπαιζε Raw Silk, Warrant, Firehouse, Def Leppard κτλ. με δύο χορεύτριες να λικνίζονται στις γωνίες του club, είχε έρθει η ώρα για τους Έλληνες Blind Justice, οι οποίοι μόνο τυχαίοι δεν είναι και έχουν μακρά ιστορία πίσω τους. Ευτυχώς πρόλαβα να δω ολόκληρο σχεδόν το set των Blind Justice, καθώς οι προγραμματισμένες συνεντεύξεις με Holocaust και Medieval Steel έγιναν με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Ήταν πολύ ξεχωριστό να ακούς κομμάτια που γράφτηκαν πριν από 25 σχεδόν χρόνια και κυκλοφορούσαν σε κασέτες εκείνη την εποχή. Τα “Heavy Metal Revolution”, “World Destruction”, “Kingdom of the Gods” και “Eternal Skies” παρουσιάστηκαν αψεγάδιαστα ενώ οι διασκευές στα “Don’t Break The Circle” (Demon) και “Night Crawler” (Judas Priest) ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Ίσως η πιο επιδραστική μπάντα από το NWOBHM (μαζί με τους Diamond Head), οι Holocaust, ετοιμαζόταν να ξεκινήσει το δικό της live. Πιο πριν, είχαν εμφανιστεί εκτός προγράμματος και για μονάχα τρία κομμάτια οι Wotan που παρουσίασαν ένα απογοητευτικό set αφού δεν υπήρχε καν στη σκηνή μπασίστας και το τελικό αποτέλεσμα ήταν λιτό και παράταιρο για το επικό στυλ της μπάντας. Ο σκοτεινός όσο και καταιγιστικός ήχος των Holocaust μας αντάμειψε όλους και η παρουσία του μεγάλου John Mortimer και η ενέργεια του νέου μπασίστα Mark McGrath ήταν αρκετά για να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Οι Σκοτσέζοι άλλωστε βασίστηκαν στο “The Nightcomers” ενώ στα “The Small Hours” και “Heavy Metal Mania” έγινε χαμός.  
 

Λίγο πριν τις 11:30 ήταν η σειρά των Medieval Steel να μας γυρίσουν πίσω στο χωροχρόνο και πιο συγκεκριμένα στο Memphis το 1984. Το θρυλικό τους ομώνυμο EP έχει αποκτήσει ένα τεράστιο cult όνομα στο underground και όλοι περιμέναμε να ακούσουμε τη φανταστική αυτή κυκλοφορία. Αυτό που οι περισσότεροι δεν γνώριζαν ήταν ότι οι Medieval Steel είχαν έτοιμο ένα νέο album (“Dark Castle”) το οποίο ήταν διαθέσιμο στο merchandise αν και θα κυκλοφορήσει επίσημα σε ένα περίπου μήνα. Εκεί βασίστηκαν περισσότερο και στα δικά μου αυτιά ακούστηκε περισσότερο ευθύ heavy metal χωρίς πολλές αναφορές στο epic παρελθόν της μπάντας. Στο άκουσμα των απέθαντων “Battle Beyond The Stars” και “To Kill A King” έγινε χαμός ενώ ο απόλυτος πανικός –όπως και αναμενόταν άλλωστε- έλαβε χώρα στο ομώνυμο κομμάτι με τον Bobby Franklin να μην τραγουδάει καθόλου το κομμάτι αφού ο κόσμος κάλυπτε τη φωνή του και τον…Σκύλο να είναι δίπλα του κραδαίνοντας ένα τεράστιο σπαθί…ανεπανάληπτες στιγμές!

Κλείνοντας, να πω ότι το χρονοδιάγραμμα του festival τηρήθηκε σε γενικές γραμμές ενώ η όλη διοργάνωση ήταν άψογη. Ελπίζουμε να υπάρξει και δεύτερο Rock You To Hell…το χρειάζεται ο underground χώρος. Ας ελπίσουμε και σε μεγαλύτερη προσέλευση την επόμενη φορά.

Σάκης Νίκας