“Close your eyes and it’s past / Story of my life…”
Το καλοκαίρι του 2022 προσπάθησε να φέρει πίσω ότι μας στέρησαν δυο χρόνια συναυλιακής αδράνειας και γι’ αυτό είχαμε παντού ένα σκασμό συναυλίες με μεγάλα τρανταχτά ονόματα να γεμίζουν πλατείες νερού και ολυμπιακά στάδια. Όμως να που η έκπληξη για κάποιους ήρθε στο αγαπημένο χωράφι της Μαλακάσας. Εκεί λοιπόν το Rockwave festival έμελλε να είναι αυτό που θα έφερνε για πρώτη φορά στη χώρα μας τους εμβληματικούς punk rockers SOCIAL DISTORTION που σε μια τρομερή εμφάνιση μας εντυπωσίασαν και αναρωτήθηκαν και οι ίδιοι γιατί δεν το είχαν κάνει τόσα χρόνια. Μαζί τους μερικά ετερόκλητα μουσικά συγκροτήματα που έδωσαν την απαραίτητη ποικιλία στο φεστιβάλ όπως τα τρομερά παιδιά από το Βέλγιο AMENRA αλλά και οι δικοί μας ALLOCHIRIA, ΚΡΟΤΑΛΙΑΣ και HALF GRAMME OF SOMA.
“Smelling the perfume of progress and thought…”
Mε τις πόρτες να ανοίγουν στις 17:15 οι 200 θαρραλέοι ψάξαμε μια σκιά αρχικά αλλά στις 17:45 η πρώτη μπάντα ξεκίνησε να παίζει. Είναι κρίμα να έχει τόση πέραση το stoner στη χώρα μας και κάποιες μπάντες να μένουν στην απέξω συνεχώς ενώ παίζουν μπαλίτσα Πρώτης Εθνικής. Το heavy rock των Half Gramme Of Soma είναι ιδανικό άκουσμα και, μα το θεό, αν η έρημος εκεί στα σύνορα ΗΠΑ/Μεξικό μας πέφτει μακριά γιατί να μην τους δούμε με ντάλα ήλιο στην εξωτική Μαλακάσα;
Λίγη σημασία βέβαια έχουν αυτά για τους ίδιους, αφού όταν βγαίνουν στη σκηνή φαίνεται να γουστάρουν που παίζουν, δε θα κάτσουν να σκάσουν με το πόσοι/ποιοι είναι από κάτω, τους νοιάζει μόνο η γκρούβα να βγει, groove is black και είναι τόσο τίμιοι ρε γαμώτο… Βέβαια, μετά από λίγο ήταν στα όρια της ηλίασης και ο τραγουδιστής προσπάθησε να το διασκεδάσει με ατάκες όπως «ωραία, ζεστά, βραστά…» κτλ Σε κάθε περίπτωση όλες οι συνθέσεις ήταν μία και μία, και χώρεσαν στο 35λεπτο σετ τους τόσο παλιά αγαπημένα όσο και νέες συνθέσεις (μαζί και το ήδη γνωστό εδώ και λίγες εβδομάδες “much & cheese”).
setlist Half Gramme Of Soma:
wounds / gloomy eggplant / magnetar / muck & cheese / high heels / doofie
“να παίζει ξανά και ξανά σαν ξεκούρδιστη νότα…”
Το επόμενο σχήμα ήταν ο Κροταλίας, ένα ελληνόφωνο συγκρότημα που παίζει punk rock που ίσως να παραξένεψε σαν επιλογή αλλά όπως λέει και ένα κομμάτι τους “για μια θέση στον ήλιο” και αυτή τους δόθηκε. Ο ήλιος βέβαια ήταν εκεί συνεχώς, όχι μόνο στα κομμάτια τους αλλά κυριολεκτικά πάνω τους και έτσι, με τον ήλιο ακόμα να βαράει στο ψαχνό ο τραγουδιστής του σχήματος προσπαθούσε και αυτός να περιγράψει πως ένιωθαν στη σκηνή (“εδώ λίγο σκούρα τα πράγματα παιδιά, ευτυχώς που ήρθατε νωρίς αλλιώς θα είχαμε πεθάνει χωρίς λόγο εδώ πάνω”)
Είπα πως νόμιζα πως είναι παράξενη επιλογή αλλά δεν ισχύει τελικά αφού ο πανκ ροκ αέρας ξεπηδούσε από τις ρυθμικές κιθάρες τους και οι στακάτοι ρυθμοί μας κράταγαν σε χορευτικό mood για 40 λεπτά ενώ και το γρέζι στη φωνή ταίριαζε σωστά. Η μπάντα έβγαζε κέφι αλλά οκ, προφανώς δεν ήταν ακόμα η ώρα να ξεσηκωθεί συνολικά ο (λιγοστός ακόμα) κόσμος που προτίμησε κάποιες γωνιές με ίσκιο. Καλά κάπου είναι και λογικό όμως και για μία ακόμη φορά καταλάβαμε γιατί είναι αδύνατον να σταθεί ολοήμερο φεστιβάλ όπως στην κεντρική Ευρώπη με δεκάδες σχήματα να παίζουν από το πρωί ως το βράδυ. Άσχετα πάντως με τα διαδικαστικά οι ΚΡΟΤΑΛΙΑΣ άρεσαν ενώ πολύ καλό ήταν και το δείγμα από τη νέα δουλειά τους που ναι, είχε τον ήλιο στον τίτλο αλλά και το απαραίτητο κοινωνικό πρόσημο στους στίχους οπότε έξτρα πόντος.
Video ΚΡΟΤΑΛΙΑΣ:
setlist Krotalias:
για μια θέση στον ήλιο / χωρίς θεό και αφέντη / μετά τη βροχή / δαίμονας / με τις καλύτερες προθέσεις / καταδίκη / όσο ανατέλλει ο ήλιος / ο τελευταίος άνθρωπος / περίστροφο / κύματα / όταν σβήσουν τα φώτα
“rage in scattered souls struck by lying hopes…”
Μετά από μια επίσκεψη στο μπαρ για να προλάβουμε την αφυδάτωση είδαμε στις 19:20 να ανεβαίνουν στη σκηνή οι ALLOCHIRIA. Η αθηναϊκή μπαντάρα είχε δύσκολο έργο αφού μουσικά θα πήγαινε κόντρα με τον πιο rock n roll χαρακτήρα του billing αλλά νομίζω πως όσοι έχουν ανοιχτά τα αυτιά τους και δεν τους γνώριζαν πρέπει να εντυπωσιάστηκαν. Ναι, κι εγώ τους προτιμώ στο ΑΝ και στο Temple και όχι σε open air με το φως της ημέρας αλλά νομίζω πως ήταν εντυπωσιακοί και έφτιαξαν το δικό τους κλίμα όπως πάντα.
Και επειδή μάλλον δεν είναι γνωστό σε όλους οφείλω να πω πως πρόκειται για την κορυφαία post metal μπάντα στην Ελλάδα και αυτό φαινόταν από το πόσο προσηλωμένοι ήταν στο έργο τους με τις συνθέσεις τους να παίρνουν σκαλπ κανονικά και την Ειρήνη να δίνει πόνο με τα οργισμένα ξεσπάσματα της ενώ εντύπωση έκανε πως αυτή τη φορά κοιτούσε προς το κοινό πολύ περισσότερο από ότι μας έχει συνηθίσει. Χωρίς τα catchy video να παίζουν στο background (που δίνουν το κάτι έξτρα όταν παίζουν σε κλειστό χώρο) άφησαν τη μουσική τους να μας ταρακουνήσει και το κατάφεραν εύκολα και το πόσο μεγάλοι είναι φάνηκε από το γεγονός πως δε δίστασαν να παίξουν πέντε νέα κομμάτια με τα παλιά να συμπληρώνουν ωραία το σετ.
Video ALLOCHIRIA:
setlist Allochiria:
still life (new) / archetypal attraction to circular things / ocean (new) / counting fives / 9 (new) / K. / we have nothing (new) / darklight (new)
Στις 20:30 έφτασε η ώρα για τους AMENRA. Οι Allochiria είχαν ήδη στρώσει το έδαφος για αυτούς που αρέσκονται στα πιο ακραία ακούσματα αφού το καλό με έναν χώρο όπως το Terra Vibe είναι πως μπορείς να αράξεις και χαλαρά να περιμένεις τη μπάντα που γουστάρεις. Αλλά πως να αράξεις όταν οι Βέλγοι βγαίνουν και σαρώνουν τα πάντα. Ειδικά μετά το πρώτο μισάωρο που (επιτέλους!) σκοτείνιασε και έτσι ήταν όλα ήταν ιδανικά. Επιβλητικοί όπως πάντα μας χάρισαν απλόχερα ένα σκοτεινό και βαρύ έργο που μοιάζει σαν μια μαύρη τρύπα που σε ρουφάει. Μια δύσκολη και σαφώς αντιεμπορική μουσική πρόταση που είναι όμως γεμάτη ειλικρίνεια αφού ξεκάθαρα μιλάμε για κατάθεση ψυχής από τη μεριά τους. Οπότε το πως πέρασαν 70 λεπτά ούτε που το κατάλαβα και νομίζω πως ήταν τελικά εξίσου καλοί με τις εμφανίσεις σε Gagarin και Piraeus Academy παλιότερα. “Let no foot mark my ground” φώναξαν στο τρομερό “Razoreater” και το κοινό όταν δεν κοιτούσε αποσβολωμένο χειροκροτούσε με την καρδιά του γιατί μπορεί να εκτιμήσει το ότι είσαι αυτό που δίνεις και δε χρειάζονται ακριβές παραγωγές για να ξεχωρίσει ένα σωστό live.
Video AMENRA:
“With wounds adorned, we stand in line…”
“And I think about my loves…”
Μετά από το απαραίτητο κενό για την απαραίτητη κάθαρση έφτασε η ώρα των headliners οι οποίοι βγήκαν στη σκηνή ακριβώς στις 22:30. Tότε συνειδητοποίησα πως ο χώρος είχε γεμίσει πλέον (μιλάμε πάντα για τη μικρή σκηνή στο Terra Vibe και όχι την μεγάλη που παίζουν τα μεγάλα ονόματα). Το “Guns of Brixton” παίζει στα ηχεία και η διάθεση όλων αλλάζει, οι SOCIAL DISTORTION εφορμούν και τα σφηνάκια rock n roll ενέργειας διαδέχονται το ένα το άλλο. Η εμβληματική αυτή μπάντα μπορεί να μετράει 40 και παραπάνω πλέον χρόνια στο μουσικό χάρτη αλλά εμείς έπρεπε να γκριζάρουν τα μαλλιά μας για να τους δούμε. Χαλάλι όμως, γιατί όλα τα κομμάτια ήταν απολαυστικά και δεν είχε καμία σημασία αν ήταν νέα ή παλιά αφού το κοινό ιδρωμένο ακολουθούσε τους ξέφρενους ρυθμούς της παρέας του Mike Ness που πάταγε το γκάζι όσο πάει, διατρέχοντας τη δισκογραφία τους, πήγαινε πίσω στο πρώτο άλμπουμ, έκανε break για μια διασκευή σε Chriss Isaac γιατί μπορεί και να και το αγαπημένο “Prison Βound” («Oh, I’m prison bound / I may never know any other way»), σταματάει που και που να εξηγήσει δυο πράγματα όπως πριν το “99 to Life” και πως εκεί που έχουμε φτάσει έχουν γίνει περίεργα τα πράγματα για το τι λες και τραγουδάς, μας έβαλε όλους να τραγουδήσουμε το “Dear Lover” και δεν έχει και τόσο νόημα να παραθέσω όλα τα κομμάτια του πάρτυ, γιατί ναι, αυτό δεν ήταν live ήταν μια γιορτή όπου το punk rock γίνεται η καλύτερη μουσική ότι και να σε τρώει μέσα σου όσο παίζει.
Αλλά ήρθε το encore και ξεκίνησε το “Don’t Drag Me Down” και να το καπνογόνο (εδώ δεν είχαμε γκρίνιες όπως γκουχ, γκουχ, αλλού, ένας από το χωριό, δεν τον ξέρεις) και να και το “Story Of My Life” (ε, φυσικά) με τα κορμιά να συντονίζονται όλα μαζί σε έναν ομαδικό χορό. Και να η selfie του Mike με το κοινό («δε θα μας πιστεύουν πίσω στη χώρα μας») και καλά εντάξει, δεν υπάρχει περίπτωση, λογικά του χρόνου θα του δούμε ξανά (άλλωστε θα έχουν και νέα δουλειά τότε). A ναι, δε σας είπα, για μένα αυτή ήταν η καλύτερη καλοκαιρινή συναυλία φέτος.
“Reach for the sky ‘cause tomorrow may never come…”
Video SOCIAL DISTORTION:
Road Zombie, Bad Luck, Reach for the Sky, Bye Bye Baby,ψI Wasn’t Born to Follow, Mommy’s Little Monster, Sick Boys, Wicked Game, Machine Gun Blues, Prison Bound, Gotta Know the Rules, California (Hustle and Flow), Tonight, 99 to Life, Dear Lover
Encore: Don’t Drag Me Down, Born to Kill, Story of My Life, Ring of Fire
® κείμενο/video: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
® photos: Γιάννης Δόλας / Konstantinos Mindcrimek Vlachos
