Monument
Με περίσσιο ενθουσιασμό οι Monument όρμησαν στη μεγάλη σκηνή μιμούμενοι τα ινδάλματά τους, τους Maiden και τους Running Wild. Οι προθέσεις τους ήταν καλές αναμφισβήτητα, αλλά η αφόρητη ζέστη και ο κακός ήχος δεν τους βοήθησαν. Παρόλα αυτά, δεν το έβαλαν κάτω και με πείσμα κατάφεραν να κερδίσουν το αρκετά μεγάλο κοινό που βρισκόταν στα πόδια τους. O Peter Ellis έδειξε για άλλη μια φορά ότι έχει όλα τα φόντα που αρμόζουν σε έναν καλό frontman και η μπάντα του είναι άξια. Ας ελπίσουμε σε κάτι καλύτερο την επόμενη φορά.
Hellhound, Carry On, The Chalice, Fatal Attack, Olympus, Imhotep (The High Priest), Attila, Wheels of Steel, Lionheart
The Raven Age
Η ζέστη έκανε μεγάλη εντύπωση στο συγκρότημα του γιου του Steve Harris, George, αφού ο τραγουδιστής του, Matt James, την ανέφερε σχεδόν σε κάθε διακοπή ανάμεσα στα τραγούδια. Η αλήθεια είναι ότι η εμφάνιση του James μου θύμισε Brit pop μπάντες τύπου Oasis και Blur (μπλιαχ), με το βαμμένο ξανθό μαλλί και αυτό το περίεργο metrosexual φούτερ που φορούσε. Η μπάντα ήταν τίμια, ίδρωσε τη φανέλα και ένα highlight της εμφάνισής τους ήταν ο Τony Maue κατέβηκε με την κιθάρα του στον κόσμο και έκανε ένα γύρο τρέχοντας πριν επιστρέψει στη σκηνή. Αναμένεται το πρώτο τους άλμπουμ με τον James στα φωνητικά για να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη και να βγάλουμε συμπέρασμα αν τελικά το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά.
Betrayal of the Mind, The Merciful One, Promised Land, The Death March, Eye Among the Blind, Salem’s Fate, Surrogate, My Revenge, Angel in Disgrace
Tremonti
Με τέσσερα σόλο άλμπουμ στη δισκογραφία του ο Mark Tremonti εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα με το προσωπικό του σχήμα. Σίγουρα, θα προτιμούσαμε να έρθει με τους Alter Bridge, αλλά μέχρι τότε θα αρκεστούμε με την εμφάνισή του σαν σόλο καλλιτέχνης. Σαν frontman ο Mark παίζει πολύ καλά και τους δυο ρόλους του κιθαρίστα και του τραγουδιστή. Το συγκρότημά του, ειδικά ο μπασίστας, Tanner Keegan, που χτυπιόταν σαν μανιασμένος. Έβγαζε μπόλικο πάθος και ενέργεια και αυτό ακριβώς είναι που θέλει να βλέπει και ο κόσμος. Ο Mark κατάφερνε από μόνος του να ξεσηκώσει το κοινό με τις κινήσεις και τους μορφασμούς του και να τον κάνει να συμμετέχει. Άλλωστε, δεν είναι χθεσινός στον χώρο όπως μαρτυρά η τεράστια καριέρα του με τους Alter Bridge που αναφέραμε, αλλά φυσικά και με τους Creed. Το σετ ήταν ζυγισμένο και από το πρόσφατο concept άλμπουμ του “A Dying Machine” έπαιξε μόλις 2 τραγούδια.
Volbeat
Η πρώτη εμφάνιση των Δανών στην χώρα μας στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, όπως διαπίστωσαν και οι ίδιοι. Ο κόσμος έκανε σαν τρελός χορεύοντας και τραγουδώντας όλα τα τραγούδια των Volbeat. Το συγκρότημα παρά τον ήλιο που ερχόταν κατευθείαν στο πρόσωπο με το που ξεκίνησαν δεν πτοήθηκαν και ξεκίνησαν το σφυροκόπημα με μια τριπλέτα από τα πιο δυνατά τους τραγούδια, που συνοδεύτηκε από το τη γνωστή τους διασκευή στο “I Only Wanna Be With You”. Από κάτω ακολουθεί ο απόλυτος χαμός. Πραγματικά κρίμα που δεν έπαιξαν στη μεγάλη σκηνή γιατί σίγουρα θα ξεσήκωναν την τεράστια λαοθάλασσα που είχε συρρεύσει από νωρίς για τους Maiden και θα την έκανε να χτυπιέται σαν σέηκερ.
Η επαφή που είχαν με τον κόσμο ήταν μοναδική και είμαι σίγουρος ότι εκτός από τους φανατικούς τους οπαδούς κέρδισαν κι άλλους που τους έβλεπαν για πρώτη φορά. Μοναδικό παρατράγουδο ένα σημείο όπου κάτι συνέβη με το ρεύμα και ο ήχος έπεσε ξαφνικά στο 30%, αλλά ευτυχώς διορθώθηκε σχεδόν αμέσως.
Ήταν μεγάλη επιτυχία να δούμε ένα συγκρότημα που βρίσκεται στα ντουζένια του, παίζει στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου, βγάζει τη μία δισκάρα μετά την άλλη και γιγαντώνεται. Μακάρι, ο ενθουσιασμός και η αγάπη που έδειξε ο κόσμος να συμβάλλει σε ένα δικό τους headline show. Και επαναλαμβάνω είναι κρίμα που οι Volbeat έπαιξαν στη μικρή σκηνή!
The Devil’s Bleeding Crown, Heaven nor Hell / A Warrior’s Call / I Only Want to Be with You, Lola Montez, The Lonesome Rider, Sad Man’s Tongue, Slaytan, Dead but Rising, For Evigt, 16 Dollars, Seal the Deal, Let It Burn, Black Rose, Fallen, Still Counting
Iron Maiden
Τι να γράψω ή καλύτερα τι να πρωτογράψω για αυτή τη μεγαλειώδη εμφάνιση των Maiden στη χώρα μας; 40.000 κόσμος τα έζησε από κοντά και οι υπόλοιποι έχουν διαβάσει, έχουν δει φωτογραφίες και βιντεάκια από τη συγκλονιστική εμφάνιση του απόλυτου heavy metal συγκροτήματος ever! Και πέρα από τους προσωπικούς συναισθηματισμούς και μουσικά γούστα του καθενός, η συγκεκριμένη συναυλία «έσβησε» όλες τις προηγούμενες του διημέρου και με όσο το δυνατόν αντικειμενική ματιά αυτή ήταν η καλύτερη εμφάνιση των Iron Maiden επί ελληνικού εδάφους!
Η…απογείωση με το “Aces High” αποκαλύπτει το τεράστιο Spitfire αεροπλάνο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να ίπταται στο κέντρο της σκηνής και τον Bruce Dickinson να…πετάει με απίστευτα άλματα πάνω από τα μόνιτορ! Ο ομιλία του Τσώρτσιλ που έχει προηγηθεί μας θυμίζει μέρες “Live After Death” και ο κόσμος κυριολεκτικά τραγουδάει με όλη του τη δύναμη κάθε στίχο. Η τριπλέτα του…πολέμου συμπληρώνεται με τα “Where Eagles Dare” και “Two Minutes To Midnight” και γίνεται αμέσως φανερό ότι οι Maiden βρίσκονται σε απίστευτη φόρμα. Με σύμμαχό τους τον απίστευτο ήχο, τα εντυπωσιακά backgrounds, την ώθηση του κόσμου και με έναν Dickinson από άλλο πλανήτη (ο καλύτερος metal frontman EVER!), οι Maiden παρουσίασαν το πιο θεατρικό τους show με εναλλαγές κοστουμιών, πυροτεχνήματα, φωτιές βασισμένα όλα στη θεματική των τραγουδιών.
O Eddie κάνει την εμφάνισή του στο “The Trooper” και…ξιφομαχεί με τον Dickinson, οι επιλογές από την Blaze εποχή με τα “The Clansman” & “Sign of the Cross” αποκτούν μία έξτρα θεατρικότητα ενώ τα “Revelations”, “The Wickerman”, “The Number of the Beast” και φυσικά το “Fear of the Dark” θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό μας.
Το “For The Greater Good of God” θα πρέπει να θεωρείται ήδη κλασικό και το encore με τα “The Evil That Men Do”, “Hallowed Be Thy Name” & “Run To The Hills” μας…αποτελείωσε. Κάπου εκεί χάσαμε τη φωνή μας με τους Maiden να μας αποχαιρετούν και τον Dickinson να μας…τρολάρει ξανά με το “Alexander The Great” όπου και τραγούδησε λίγο από το ρεφραίν. Ίσως την επόμενη φορά ολόκληρο…
Το ξαναλέω: αυτή ήταν η καλύτερη ever εμφάνιση των Maiden που έχουμε βιώσει όλες αυτές τις δεκαετίες στην Ελλάδα! Η δύναμη της Σιδηράς Παρθένου μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο και περνάει στις επόμενες γενιές. Ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ δεν θα είναι ποτέ αρκετό για όλα αυτά που μας πρόσφεραν οι απόλυτοι ΘΕΟΙ του heavy metal στις 20 Ιουλίου αλλά και όλα αυτά τα χρόνια! Steve, Bruce, Dave, Adrian, Nicko & Janick σας περιμένουμε ξανά πολύ σύντομα!
Σάκης Νίκας
Aces High, Where Eagles Dare, 2 Minutes to Midnight, The Clansman, The Trooper, Revelations, For the Greater Good of God, The Wicker Man, Sign of the Cross, Flight of Icarus, Fear of the Dark, The Number of the Beast, Iron Maiden
Encore: The Evil That Men Do, Hallowed Be Thy Name, Run to the Hills
Ολοκληρώνοντας και τη δεύτερη ημέρα το μεγαλύτερο ελληνικό φεστιβάλ έριξε αυλαία όσον αφορά το metal με έναν εντυπωσιακό απολογισμό, ειδικά τη δεύτερη ημέρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν και προβλήματα. Παραδοσιακά η πρόσβαση στον χώρο ήταν ένα από αυτά, με προβλήματα κυρίως στην αποχώρηση όπου στη μια έξοδο δεν υπήρχαν καθόλου φώτα, ενώ το μποτιλιάρισμα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο με τα αυτοκίνητα να παραμένουν απολύτως ακίνητα έξω από το Terra Vibe για παραπάνω από δυο ώρες. Ένα άλλο σοβαρό θέμα είναι η ασφάλεια, που κατά γενική ομολογία υπάρχει μόνο στο να μην ανέβει το κοινό πάνω στη σκηνή και να δοθούν οι πρώτες βοήθειες σε όποιον και όποια καταρρεύσει την ώρα της συναυλίας. Γκρίνιες και παράπονα ακούστηκαν πολλά βάσιμα, πολλά άλλα όχι. Παράπονα για τις τουαλέτες, τις ουρές στα μπαρ, την ποιότητα του φαγητού, τις τιμές κλπ. Η ουσία είναι ότι στην περίπτωση της δεύτερης ημέρα τα προβλήματα διογκώθηκαν λόγω της αυξημένης προσέλευσης του κόσμου που μάλλον ξεπέρασαν τα όρια του διαθέσιμου προσωπικού και του χώρου. Το συναυλιακό κοινό είναι ένας πελάτης και μάλιστα την περίπτωση του heavy metal μάλλον ο καλύτερος με συνεχή και συνεπή παρουσία και γι’ αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Σίγουρα γίνονται προσπάθειες από τον διοργανωτή για κάτι καλύτερο, αλλά χρειάζεται και από τη μεριά του συνεχής αγώνας για βελτίωση.
Κείμενα/φωτογραφίες: Γιάννης Δόλας
{gallery}LiveReports/2018/RockwaveDay02}{/gallery}}
