Μια ευχάριστη έκπληξη για το metal κοινό είναι η φετινή προσθήκη του θεάτρου του Λυκαβηττού στους υπαίθριους χώρους συναυλιών που από εδώ και πέρα φαίνεται ότι θα επισκεπτόμαστε όλο και πιο συχνά. Η αρχή έγινε με την επετειακή συναυλία των 35 χρόνων των Rotting Christ στα πλαίσια του Rockwave Nights. Η ανακοίνωση της επίσκεψης των Opeth μαζί με τους Leprous, στο ίδιο φεστιβάλ, δεν θα μπορούσε να περάσει αδιάφορη και έτσι βρεθήκαμε στο κέντρο της Αθήνας για να ακούσουμε μια από τις πολύ αγαπημένες μπάντες που είχαμε να δούμε στην πόλη μας από το 2015.
Η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τους Leprous με φως ηλίου κάτι που μας κακοφάνηκε λίγο αλλά γρήγορα το ξεχάσαμε μιας και οι Νορβηγοί μας πήραν απ’ τα μαλλιά και δεν μας άφησαν ούτε δευτερόλεπτο. Μέχρι τη δύση του ηλίου είχαν κερδίσει και τον τελευταίο Αθηναίο prog μεταλά που δεν τους είχε πετύχει σε κάποιο από τα απανωτά live τους στη χώρα μας από το 2018 και μετά. Ο Einar στα φωνητικά μαγνήτισε τα βλέμματα και κυρίως τα αυτιά μας με την αψεγάδιαστη για μια ακόμα φορά φωνή του. Και τίποτα να μην είχες ακούσει από το support των Opeth δεν μπορεί να μην κοπανήθηκες έστω και λίγο σε κομμάτια, που δεν λείπουν από το setlist τους, όπως το “From the Flame” και “The Price”. Ο χώρος του Λυκαβηττού τους πήγαινε γάντι καθώς είχες την αίσθηση ότι βρίσκεσαι λίγο πιο κοντά στον ουρανό όχι μόνο επειδή ανέβηκες σε έναν απ’ τους λόφους της Αθήνας αλλα κυρίως επειδή εκεί σε έστελνε η μουσική τους. Εν αναμονή του νέου τους δίσκου “Melodies of Atonement” που θα κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά ακούσαμε και το πρόσφατο “Silently Walking Alone” σαν δείγμα της νέας τους δουλειάς. Μας αποχαιρέτησαν με το “The Sky is Red” μέχρι την επόμενη μεγαλειώδη εμφάνιση τους.
Setlist: Have You Ever? / The Price / Out of Here / Silently Walking Alone / Illuminate / Atonement / The Valley / On Hold / From the Flame / Below / Slave / The Sky Is Red
Λίγο μετά τις 9, έφτασε η ώρα για τον Mikael Åkerfeldt και την παρέα του να ανέβουν στη σκηνή και να μας ταξιδέψουν με το δικό τους prog metal. Ο frontman ήταν πολύ επικοινωνιακός και φιλικός με το κοινό, νιώθοντας ίσως λίγες τύψεις που πέρασαν 9 χρόνια από την τελευταία τους εμφάνιση. Το ελληνικό κοινό έχει στηρίξει όλα αυτά τα χρόνια τους Opeth ακόμα και σε μεγάλες αλλαγές στη μουσική τους σε πιο soft μονοπάτια. Το έδειξε έμπρακτα και το βράδυ της Τετάρτης ενώνοντας τις φωνές τους σε ένα γεμάτο θέατρο. Τα τραγούδια που επιλέχθηκαν κάλυψαν σχεδόν όλη τη δισκογραφία των Σουηδών, καλύπτοντας ακόμα και τους πιο απαιτητικούς οπαδούς. Σίγουρα μια από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς ήταν η επιλογή του “Black Rose Immortal” από τον δεύτερο δίσκο τους Mornigrise του 1996. Φαίνεται πως ο Michael δεν έχει ξεχάσει καθόλου τα growls του, παρά την πιο prog rock προσέγγιση των τελευταίων δίσκων. Αυτό εκτιμήθηκε δεόντως από το κοινό που ζητοκραύγασε με τη ψυχή του. Ο ήχος ήταν αψεγάδιαστος, εκτός από λίγα λεπτά στο πρώτο τραγούδι μέχρι να συντονιστούν οι ηχολήπτες, και η απόδοση της μπάντας κορυφαία όπως την θυμόμασταν όσοι τους είχαμε πετύχει και στο παρελθόν. Το κλείσιμο ήρθε με το “Deliverance” που με το τέλος του έκανε το όνομα των Opeth να ακουστεί μέχρι τα προάστια της πρωτεύουσας. Η μπάντα υποκλίθηκε μπροστά στο κοινό της και εμείς ευχηθήκαμε να τους ξαναδούμε το συντομότερο.
Όσο για τον χώρο του Λυκαβηττού, ήταν μια εξαιρετική επιλογή για το Rockwave Nights καθώς πολλοί δεν χρειάστηκε να πάρουν καν μέσο για να ανέβουν στο λόφο και όσοι χρειάστηκε μεταφέρθηκαν με λεωφορεία της διοργάνωσης από τους πρόποδες μέχρι το θέατρο. Σίγουρα μας λείπει η εκδρομή στο καταπράσινο πάρκο της Μαλακάσας αλλά ας αφήσουμε το μέλλον να δείξει πως θα εξελιχθεί ο συναυλιακός χάρτης της Αθήνας.
Setlist: The Grand Conjuration / Demon of the Fall / Eternal Rains Will Come / The Drapery Falls / In My Time of Need / Face of Melinda / Heir Apparent / Black Rose Immortal / Sorceress / Deliverance
Γιάννης Δανιήλ
Φωτογραφίες: Πέτρος Παπαπέτρος
