Έλληνας κατά το 1/8, ο «σαμάνος του rock’n’roll», μια από τις πιο αυθεντικές φιγούρες που ανέδειξε το rock’n’roll, o Rudi Protrudi επιστρέφει με τους θρυλικούς Fuzztones στην χώρα μας για άλλη μια ιεροτελεστία. Ευδιάθετος, αλλά και σαρκαστικός μοιράζεται τη σοφία του για το rock’n’roll, τη νέα γενιά που ακόμα δεν το έχει ανακαλύψει ακόμα, ενώ αποκαλύπτει ότι η επόμενη κυκλοφορία του θα είναι σόλο άλμπουμ. Ραντεβού στο Gagarin! Συνέντευξη: Γιάννης Δόλας
Rockpages.gr: Το τελευταίο άλμπουμ σας “NYC”, περιείχε διασκευές. Σχεδιάζετε μια κυκλοφορία με αυθεντικό υλικό σύντομα;
Rudi Protrudi: Ναι, θα μπορούσες να πεις ότι ήταν ένα άλμπουμ διασκευών, αλλά το concept ήταν κάτι παραπάνω από αυτό. Επρόκειτο να βγούμε σε περιοδεία για να γιορτάσουμε την 40η μας επέτειο και θέλαμε να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο με αφορμή αυτή τη συγκυρία. Σκέφτηκα πως από τη στιγμή που το συγκρότημα σχηματίστηκε στη Νέα Υόρκη, θα ήταν ταιριαστό να αποδώσουμε ένα φόρο τιμής στην ξακουστή πόλη που μας γέννησε. Και το κάναμε αυτό ηχογραφώντας garage εκτελέσεις τραγουδιών από συγκροτήματα και καλλιτέχνες που μας ενέπνευσαν να μετακομίσουμε στην Νέα Υόρκη ευθύς εξαρχής, όπως ο Richard Hell, οι Dead Boys, η Patti Smith, οι New York Dolls… και φυσικά κανένας φόρος τιμής στην Νέα Υόρκη δεν είναι ολοκληρωμένος χωρίς μια βερσιόν του “New York, New York”, του Frank Sinatra.
Αλλά, για να επιστρέψω στην ερώτησή σου… ναι, έρχεται ένα άλμπουμ με αυθεντικό υλικό σύντομα, αν και μπορεί να μην είναι από τους Fuzztones, αλλά από την πρώτη μου garage σόλο μπάντα. Εκμεταλλεύτηκα τον ελεύθερο χρόνο του lockdown για να γράψω μουσική και έχω ήδη έτοιμα 13 τραγούδια. Ήδη, έχω ηχογραφήσει μερικά από αυτά και είμαι στη διαδικασία να ηχογραφήσω κι άλλα.
Rockpages.gr: Αν επρόκειτο να ξεκινήσεις την καριέρα σου τώρα, ποιο πιστεύεις ότι θα ήταν το πιο δύσκολο πράγμα να κάνεις για να αρχίσει να δουλεύει μια μπάντα, να δημιουργήσει έναν πυρήνα οπαδών, να κυκλοφορήσει άλμπουμ και να βγάλει χρήματα;
Rudi Protrudi: Δύσκολη ερώτηση. Τόσα πολλά έχουν αλλάξει από τότε που ξεκινήσαμε. Τώρα, τα παιδιά έχουν κομπιούτερ, οπότε μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα social media για να προωθήσουν το συγκρότημά τους. Μπορούν να δημοσιεύσουν βίντεο στο YouTube. Εμείς έπρεπε να σερνόμαστε μέσα στο πολικό ψύχος το χειμώνα να κολλάμε flyers σε στύλους, μόνο και μόνο για να έρθει κάποια άλλη μπάντα και να κολλήσει τα δικά της πάνω από τα δικά μας μέσα σε μισή ώρα. Με αυτή τη λογική πιστεύω ότι τα πράγματα είναι πιο εύκολα για τους σημερινούς μουσικούς. Από την άλλη, πολλοί από τους σημερινούς μουσικούς φαίνεται, από όσο διακρίνω εγώ, να εστιάζουν περισσότερο στη φήμη και τον χρήμα, παρά στο να γράψουν καλά τραγούδια, ή να μάθουν άριστα πώς να παίζουν τα όργανά τους. Και στο κάτω κάτω, αυτό που έχει σημασία είναι το ΤΡΑΓΟΥΔΙ. Μπορεί να έχεις μια μπάντα που να είναι εμφανίσιμη, να παίζετε τον κώλο σας, να μπορείτε να κάνετε μια δυνατή συναυλία, αλλά αν δεν έχετε καλά τραγούδια δεν πρόκειται να πετύχετε. Τελεία και παύλα.
Rockpages.gr: Λένε πως δεν πρέπει να γνωρίζεις τους ήρωές σου γιατί μπορεί να απογοητευτείς. Σου έχει συμβεί αυτό; Έχεις γνωρίσει κάποια από τα είδωλά σου. Ήταν όλοι όπως τους περίμενες;
Rudi Protrudi: Είναι αλήθεια πως έχω γνωρίσει πολλούς από τους ήρωές μου, μάλιστα έχω παίξει μαζί με κάποιους. Μερικοί ήταν αληθινοί τζέντλεμεν, κάποιοι μαλάκες με ψευδαισθήσεις (δεν θα αποκαλύψω ονόματα). Τουλάχιστον, εκείνοι που τελικά έπαιξα μαζί τους, ή ηχογράφησα, με έκαναν να χαίρομαι που μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία.
Rockpages.gr: Πως βλέπεις το rock’n’roll σαν εναλλακτική κουλτούρα τη δεκαετία του 2020; Τι έχει αλλάξει και τι έχει μείνει ίδιο από όταν έγινες κι εσύ μέρος του στα ‘60s και ‘70s;
Rudi Protrudi: Δυστυχώς, δεν βλέπω πια το rock’n’roll σαν μέσο εναλλακτικής κουλτούρας. Σίγουρα, πρώτα το ίντερνετ και μετά η πολιτική ορθότητα φαίνεται πως το νόθευσαν και το έκαναν προβλέψιμο. Ίσως, είναι η πίεση ανάμεσα σε συναδέλφους, ή ο φόβος ότι αν δεν συμβιβαστούν με τις τρέχουσες μόδες δεν θα αποκτούσαν το πολυπόθητο (σαρκαστικά το λέω) δισκογραφικό συμβόλαιο, αλλά πλέον δεν βλέπω πια μπάντες να ρισκάρουν. Όταν ξεκινήσαμε με τους Fuzztones κυριολεκτικά ΔΕΝ υπήρχε κοινό για αυτό που κάναμε και έμεινε έτσι για τουλάχιστον τα πρώτα δυο χρόνια της ύπαρξής μας. Εμείς, παρόλα αυτά, επιβιώσαμε – εντελώς αποκλειστικά χάρη στην αγάπη μας για το συγκεκριμένο είδος της μουσικής και το πόσο το διασκεδάζαμε παίζοντάς την. Η συμβουλή μου είναι να παίζεις τη μουσική που αγαπάς. Αν δεν «τα καταφέρεις», τουλάχιστον θα το έχεις διασκεδάσει. Δεν έχει πλάκα να παίζεις κάτι που δεν σου αρέσει, ακόμα κι αν βγάζεις πολλά λεφτά από αυτό.
Rockpages.gr: Οι Fuzztones έχουν αλλάξει πολλές φορές τη σύνθεσή τους στο παρελθόν. Ποια είναι τα κύρια στοιχεία που αναζητάς όταν ψάχνεις να βρεις μουσικούς για τη μπάντα;
Rudi Protrudi: Όπως μπορείς να φανταστείς είναι αδύνατον να κρατήσεις μια μπάντα για όσο υπάρχουμε εμείς. Ακόμα και οι Stones άλλαξαν μέλη με τα χρόνια. Οι άνθρωποι γερνούν, βαριούνται να περιοδεύουν, βαριούνται να τους κλέβουν οι παράγοντες των δισκογραφικών, παντρεύονται, αποκτούν παιδιά, όλα αυτά.
Το βασικότερο πράγμα που ψάχνω είναι το ταλέντο. Τα μέλη του συγκροτήματος θα πρέπει να ξέρουν καλά να παίζουν το όργανό τους.
Όταν το 1985 διαλύθηκε το συγκρότημα έκανα οντισιόν για μουσικούς στη Νέα Υόρκη για να αντικαταστήσω τα μέλη που έφυγαν. Δοκίμασα και κάποιους πολύ γνωστούς μουσικούς, οι οποίοι μόνο και μόνο χάρη στο όνομά τους θα είχαν αυξήσει τη δημοτικότητά μας, αλλά δεν μπορούσαν να παίξουν τα τραγούδια μας. Το άλλο στοιχείο που ψάχνω είναι ο ενθουσιασμός. Τα μέλη των Fuzztones λατρεύουν το rock’n’roll. Για αυτούς δεν είναι δουλειά, είναι ο σκοπός της ζωής τους. Ή η θρησκεία τους. Σίγουρα είναι η δική μου.
Rockpages.gr: Κάθε τόσο κάποιος βγαίνει και δηλώνει ότι «το rock πέθανε». Τι πιστεύεις; Μπορεί να επιστρέψει στο mainstream ξανά, όπως στη δεκαετία του ’80 και για λίγο στα ‘90s;
Rudi Protrudi: Το rock’n’roll σίγουρα έχει φάει ξύλο τα τελευταία χρόνια. Το ραδιόφωνο και η τηλεόραση έχουν απομακρυνθεί από αυτό, έτσι πολλά από τα παιδιά που μεγαλώνουν σήμερα δεν έχουν εκτεθεί σε αυτό! Βρίσκω όμως πως κάθε φορά που έχω την ευκαιρία να δείξω τι είναι το rock’n’roll σε κάποιο παιδί που δεν έχει ιδέα, 9 στις 10 φορές το λατρεύει!
Το rock’n’roll είναι μια πρωτόλεια μορφή μουσικής, που βγάζει πρωτόγονα ένστικτα και ορμές…και ποιος έφηβος δεν μπορεί να ταυτιστεί με αυτό; Αλλά, αν ποτέ θα ξαναγίνει mainstream; έχω έντονη αμφιβολία. Η μουσική βιομηχανία έχει βγάλει τόσα πολλά χρήματα από το hip hop, που δεν πρόκειται να το αφήσουν να πεθάνει. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι… όσο υπάρχουν οι Fuzztones το rock’n’roll δεν πρόκειται να πεθάνει!
Rockpages.gr: Μετά από τόσα χρόνια καριέρας, έχουν μείνει πράγματα που θα ήθελες να κάνεις, μουσικοί με τους οποίους θα ήθελες να συνεργαστείς και δεν είχες ακόμη την ευκαιρία;
Rudi Protrudi: Από μουσικής άποψης; Όχι! Έχω κάνει σχεδόν όλα όσα ήθελα… έχω εμφανιστεί στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, σε ταινίες, έχω παίξει στις ίδιες σκηνές που έπαιζαν οι ήρωές μου, έχω γνωρίσει τους ήρωές μου και έχω παίξει με τους ήρωές μου.
Φαντάζομαι ότι θα μπορούσαν να κάνω κι άλλα πράγματα, αλλά αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι να συνεχίσω να παίζω μουσική και να ηχογραφώ. Αυτό μου αρέσει να κάνω και ελπίζω να μπορώ να το κάνω όσο οι οπαδοί μας θέλουν ακόμα.
Rockpages.gr: Ποιες είναι οι καλύτερες αναμνήσεις σου από την Ελλάδα;
Rudi Protrudi: Όπως ίσως ξέρεις, έχω ελληνική καταγωγή. Ο παππούς μου ήταν από την Αθήνα, άρα είμαι κατά το 1/8 Έλληνας. Επομένως, υπάρχει μια σύνδεση, για την οποία είμαι πολύ υπερήφανος. Πέρα από αυτό, φαντάζομαι ότι οι αγαπημένες μου αναμνήσεις είναι οι κλασικές: να απολαμβάνω το φανταστικό Ελληνικό φαγητό, να συναντώ θερμούς και γενναιόδωρους οπαδούς, να παίζω μπροστά σε ενθουσιώδες κοινό και να γνωρίζω τα όμορφα κορίτσια που είχα την τύχη να συναντήσω.
