Η είδηση της επιστροφής των Running Wild στη δισκογραφία (ύστερα, μάλιστα, από την προσωρινή απόσυρση του πειρατικού) μόνο χαρά έδωσε στους μακροχρόνιους οπαδούς των Γερμανών. Όλοι μας περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία τον καρπό του συνθετικού οίστρου του Rock N’ Rolf αφού αν το σκεφτούμε καλά όλοι του οι δίσκοι –ακόμη και οι πιο μέτριοι- περιελάμβαναν πάντα σπουδαίες στιγμές. Η πρώτη κρυάδα ήρθε με τη δημοσίευση του εξωφύλλου που αρχικά όλοι πίστεψαν ότι πρόκειται για έργο εξάχρονου παιδιού που ασχολείται για πρώτη φορά με υπολογιστή. «Δεν βαριέσαι», σκέφτηκα, «ας είναι καλό το album και στα κομμάτια το εξώφυλλο».
Μέχρι να πέσει στα χέρια μου το “Shadowmaker” είχα ακούσει και είχα διαβάσει τα χειρότερα για το μουσικό πόνημα των Running Wild αλλά κατά βάθος δεν ήθελα να το πιστέψω. Και πράγματι όταν έλαβα το c.d. και έβαλα να παίξει το πρώτο κομμάτι (“Piece of the Action”) ένιωσα ότι θα δικαιωνόμουν αφού το κομμάτι θύμιζε τις παλιές ένδοξες μέρες των πειρατών! Δυστυχώς, όμως, η χαρά, κράτησε για ένα τραγούδι αφού όλα τα υπόλοιπα αν και παρουσιάζουν κάποια ελπιδοφόρα στοιχεία δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν ένα επίπεδο απόλυτης μετριότητας. Υπάρχουν, μάλιστα, και ντροπιαστικά σημεία με αποκορύφωμα το κατάπτυστο “Me and the Boys” (που ούτε στο “Love is for Suckers” των Twisted Sister δεν έμπαινε… βέβαια, στο συγκεκριμένο δίσκο μπήκε ένα εκπληκτικό τραγούδι με ίδιο τίτλο…).
Στις δύσκολες εποχές που ζούμε, το “Shadowmaker” δεν συνίσταται ούτε καν για συμπλήρωση της δισκογραφίας. Επιλέξτε κάτι άλλο και μην ξοδέψετε τα λεφτά σας σε ένα κακό album.
Highlight: Μήπως ήρθε η ώρα της οριστικής απόσυρσης του πειρατικού για να μείνουμε με τις αναμνήσεις του Port Royal, του Jolly Roger κτλ.;
