Μια συνέντευξη με τον «πειρατή» Rock’n’Rolf δεν μπορεί παρά να είναι απολαυστική. Με ένα εξαιρετικό άλμπουμ, που φέρνει το μυαλό τις παλιές καλές εποχές των Running Wild, στο αμπάρι η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τα “Blood For Blood”, τα καινούρια τραγούδια, την έμπνευση, το στυλ, το DNA τη μπάντας, τις κιθάρες, τις παλιές εποχές και τον διακαή πόθο των Ελλήνων να τους (ξανα)δουν live. “Ready For Boarding”… Συνέντευξη: Γιάννης Δόλας, Σάκης Νίκας
Rockpages.gr: Δήλωσες ότι αυτό είναι το καλύτερο άλμπουμ των Running Wild στο δελτίο τύπου. Αλήθεια το πιστεύεις αυτό;
Rock’n’Rolf: Απολύτως, ναι! Όσον αφορά την παραγωγή σίγουρα. Είναι η καλύτερη παραγωγή που είχαμε ποτέ, αλλά είμαι πολύ ικανοποιημένος και από τις συνθέσεις. Πως θα αντιδράσουν οι οπαδοί; Δεν εξαρτάται από μένα. Εγώ είμαι περήφανος για αυτό το άλμπουμ και πραγματικά το αγαπώ.
Rockpages.gr: Οι αντιδράσεις είναι θετικές μέχρι στιγμής.
Rock’n’Rolf: Ναι, απολύτως! Υπερβολικά θετικές! Ένας τύπος μου είπε ότι είναι ένα διαχρονικό άλμπουμ, ίσως το καλύτερο heavy metal άλμπουμ όλων των εποχών (σταματάει) ΧΑΧΑΧΧΑ (γελάει πολύ δυνατά)
Rockpages.gr: Ουάου… ΟΚ!
Rock’n’Rolf: XAXAXA (συνεχίζει να γελάει) οι αντιδράσεις είναι όλες θετικές!
Rockpages.gr: Μου αρέσει πάρα πολύ η ατμόσφαιρα του άλμπουμ και το πιο αγαπημένο μου κομμάτι ήταν το “Iron Times”. Θα έλεγα πως μετουσιώνει όλα τα στοιχεία των Running Wild. Εσύ τι λες;
Rock’n’Rolf: Ναι, απολύτως! Έχει όλα τα χαρακτηριστικά των Running Wild. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι, γιατί αποφάσισα να το γράψω πριν πολύ καιρό, αλλά δεν μπορούσα να βρω την σωστή μελωδία που θα βασιζόταν το τραγούδι, έτσι όταν άρχισα να γράφω για αυτό το άλμπουμ είχα μια ιδέα για μια μελωδία ενός τραγουδιού, συνειδητοποίησα πως μπορούσαν πια να το γράψω, έτσι από αυτή την άποψη είναι ιδιαίτερο.
Rockpages.gr: Η απορία που έχω πάντα για οποιονδήποτε γράφει ένα τραγούδι που ξεπερνά τα 4-5 λεπτά είναι πως χτίζεις ένα τέτοιο κομμάτι; Έχεις μια βασική μελωδία την οποία αναπτύσσεις και προσθέτεις κάτι άλλο; Ή παίρνεις κάτι έτοιμο, ακόμα και από άλλη σύνθεση και το παντρεύεις μαζί; Πως το κάνεις;
Rock’n’Rolf: Στην αρχή με αυτό το τραγούδι έψαχνα μια μελωδία και η βασική μελωδία ήταν ήδη εκεί. Είχα πολλές ιδέες που τις είχα γράψει σε μια κασέτα, για να μην τις ξεχάσω. Έτσι, όταν ξανάπιασα το τραγούδι για να δουλέψω την ενορχήστρωση σκέφτηκα ότι μπορεί να μου ‘παιρνε και μια εβδομάδα, αλλά το τραγούδι γράφτηκε από μόνο του, από τη στιγμή που έγινε η ενορχήστρωση. Απλά, μετά έπρεπε να κάνω τα overdubs και τα σχετικά. Μερικές φορές όταν έχεις μια πρώτη ιδέα, τα δύο ή τα τρία μέρη του τραγουδιού, το πρώτο ήταν η μελωδία, το δεύτερο ήταν το κουπλέ, μετά ήρθε το pre-chorus και μετά το ρεφρέν (chorus) και μετά όλα τα υπόλοιπα. Όταν λοιπόν έχεις τη βασική ιδέα του τραγουδιού όλες οι άλλες ιδέες προκύπτουν καθώς τις δουλεύεις. Υπήρχαν κι άλλες ιδέες τις οποίες όμως δεν χρησιμοποίησα γιατί αν έβαζα κι άλλες ιδέες σε αυτό το τραγούδι θα γινόταν ακόμα μεγαλύτερο! Το τραγούδι λέει την ιστορία με την ενορχήστρωση του όπως είναι και γι’ αυτό το κράτησα έτσι.
Rockpages.gr: Είναι θέμα στρατηγικής να βάζεις το μεγαλύτερο κομμάτι τελευταίο;
Rock’n’Rolf: Ναι, γιατί είναι ένα καλό τέλος. Είναι καλό να έχεις ένα τέτοιο έπος να κλείνει το άλμπουμ. και σίγουρα, αν ακούς όλο το άλμπουμ από την αρχή ως το τέλος σου μένει στο μυαλό. Γι’ αυτό προτίμησα να το βάλω στο τέλος του άλμπουμ.
Rockpages.gr: Το δεύτερο single του άλμπουμ ήταν το “The Shellback”, το οποίο συνδέεται με το κλασικό “Black Hand Inn”, πως προέκυψε αυτό και γιατί αποφάσισες να «ξαναεπισκεφτείς» αυτό το τραγούδι;
Rock’n’Rolf: Πρώτα από όλα είχα τη μουσική για το τραγούδι, το riff… τα πάντα, το ρεφρέν… όταν έφτιαξα το τραγούδι βρήκα αυτό τον τίτλο “The Shellback”, που σημαίνει «πολύ έμπειρος ναυτικός» και ακούγοντάς το σκέφτηκα ότι θα μπορούσε άνετα να είναι σε ένα άλμπουμ όπως το “Black Hand Inn”, γιατί έχει όλες αυτές τις κέλτικες επιρροές, που είναι πολύ δυνατές σε εκείνο το άλμπουμ. Έτσι, σκέφτηκα να γράψω το prequel του άλμπουμ, γιατί ο “Shellback” θα μπορούσε να είναι ο τύπος από το “Black Hand Inn”. Να πω ότι αυτή ήταν η ζωή του προηγουμένως και πως κατέληξε στη θάλασσα και που βρήκε όλες τις ιστορίες. Έτσι, αυτό ήταν το κύριο περιεχόμενο των στίχων. Όταν τελείωσε το τραγούδι είχα την ιδέα να βάλω τη βασική ιδέα του “Black Hand Inn” σαν ακουστική εισαγωγή πριν από το τραγούδι ώστε να σιγουρέψω πως αυτά τα δυο ήταν συνδεδεμένα…
Rockpages.gr: Επίσης, εκτός από τα κλασικά κομμάτια Running Wild στο άλμπουμ περιέχονται και δυο πιο party rock τραγούδια, τα “Wild Wild Nights” και “Wild And Free”. Θα έλεγες πως αυτό το hard rock στοιχείο είναι μέρος του πυρήνα της μπάντας;
Rock’n’Rolf: Είμαι μέρος του DNA μου. Μεγάλωσα στα ‘60s και τα ‘70s, έτσι όταν ξεκίνησαν οι Running Wild το 1976 ήμασταν όλοι οπαδοί του hard rock, γιατί δεν υπήρχε metal τότε, εκτός από τους Black Sabbath. Έτσι, ήμασταν όλοι οπαδοί των KISS και των AC/DC. Όλα αυτά βρίσκονται μέσα στο μουσικό μου DNA. Πάντοτε εμφανίζονταν, όπως για παράδειγμα σε ένα τραγούδι όπως το “Raise Your Fist”, που είναι πολύ περισσότερο hard rock, παρά metal. Ένα τραγούδι σαν το “Prisoner Of Our Times” είναι πολύ πιο hard rock παρά metal. Αλλά, δεν τα διαχωρίζω αυτά τα δυο, γιατί το heavy metal και το hard rock έχουν την ίδια ρίζα. Έχουν την ίδια καταγωγή και γι’ αυτό δεν αναρωτήθηκα ποτέ «αυτό είναι heavy metal, ή hard rock τραγούδι;» αν είναι καλό κομμάτι, είναι καλό κομμάτι.
Rockpages.gr: Άρα λοιπόν ποια είναι τα κατάλληλα στοιχεία που φτιάχνουν το ιδανικό Running Wild άλμπουμ;
Rock’n’Rolf: Ααα, αυτό είναι πολύ δύσκολο, γιατί όταν γράφω τραγούδια δεν υπάρχει φόρμουλα. Μερικές φορές έχω πρώτα τη μελωδία και ο τίτλος έρχεται μετά. Μερικές φορές, έχω ένα μέρος του ρεφρέν, γράφω τους στίχους, ή τη μελωδία και τα υπόλοιπα προκύπτουν μετά όταν τζαμάρω και κάνω πειραματισμούς. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο να πω. Σε αυτή την περίπτωση η σύνθεση των τραγουδιών κράτησε πάρα πολύ και ήταν ξεκάθαρο ποια τραγούδια θα έμπαιναν στο άλμπουμ, και ποια όχι, από όλα όσα είχα γράψει αυτά τα χρόνια. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο να πω. Απλά βλέπεις ποια τραγούδια θα μπορούσαν να προσθέσουν κάτι περισσότερο στο άλμπουμ από τα άλλα. Απλά ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι αυτό το άλμπουμ έχει τόσα πολλά παραπάνω χαρακτηριστικά από κάθε άλλο που είχαμε κάνει και υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία από διαφορετικά στυλ. Γιατί πραγματικά μιλάμε για 10 εντελώς διαφορετικά τραγούδια.
Rockpages.gr: Δεν είναι και τόσο συνηθισμένο για καλλιτέχνες και συγκροτήματα σαν κι εσάς, που έχουν ήδη 20,30,40 χρόνια καριέρας να βγάζουν ένα τόσο καλό άλμπουμ τόσο αργά. Έτσι, θέλω να σε ρωτήσω ποιο είναι το μυστικό που κάνει αυτό το άλμπουμ τόσο καλό, τόσο καλύτερο από τα 3-4 προηγούμενα;
Rock’n’Rolf: Δεν μπορώ να πω. Απλά έγραψα τα τραγούδια… έκανα το άλμπουμ, έτσι έγινε. Αλλά, το ένιωσα από την αρχή… είχα γράψει το ομώνυμο τραγούδι ενώ έκανα την τελική μίξη του “Rapid Foray”. Έτσι, όταν είχα το τραγούδι ήξερα ότι ήταν πολύ ιδιάιτερο. Ήξερα ότι θα γίνει κλάσικό από το ξεκίνημα. Το έγραψα μέσα σε 5 λεπτά! Έγραψα την πρώτη ιδέα σε κασέτα και το τραγούδι ήταν έτοιμο σαν demo. Αυτό ήταν το ξεκίνημα και όλες οι ιδέες άρχισαν να έρχονται, έτσι σκεφτόμουν πως αυτό το άλμπουμ θα ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα. Γιατί, τα πρώτα τραγούδια ήταν η βασική ιδέα για το “Say Your Prayers”, το οποίο είχε άλλο τίτλο στην αρχή, και το “Wild Wild Nights”. Αυτά τα 3 εντελώς διαφορετικά τραγούδια ήταν τα πρώτα που έγραψα για το άλμπουμ, έτσι λοιπόν ήξερα ότι θα είναι ιδιαίτερο και πως θα έχει ένα ευρύ φάσμα από στυλ γιατί το αυτά τα τραγούδια είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Απλά, έγραψα αυτά τα τραγούδια και επέλεξα 10 για να μπουν στο άλμπουμ. Το σκεπτικό ήταν το κάθε κομμάτι να προσθέτει κάτι στο άλμπουμ που τα άλλα 9 δεν μπορούσαν. Έτσι, αυτό θα έλεγα πως ήταν το μυστικό, να διαλέξω τα σωστά τραγούδια και να τα βάλω σε μια καλή σειρά ώστε να έχουν τη ροή, που θα έκανε το άλμπουμ να λειτουργήσει.
Rockpages.gr: Στη μουσική μας, το hard rock και το heavy metal η νοσταλγία παίζει μεγάλο ρόλο. Έτσι, υποθέτω πως όταν κάποιος ακούει ένα νέο άλμπουμ από ένα συγκρότημα το συγκρίνει με τα παλιά. Στην περίπτωση των Running Wild, μπορεί το αγαπημένο άλμπουμ κάποιου να είναι το “Death Or Glory”, ή το “Blazon Stone”, ή οποιοδήποτε άλλο. Όταν λοιπόν γράφεις ένα καινούριο άλμπουμ νοιώθεις ότι πρέπει να ανταγωνιστείς με τις προηγούμενες δουλειές σου;
Rock’n’Rolf: Για να είμαι ειλικρινής δεν το σκέφτομαι. Πάντα, όταν ξεκινάς να γράφεις ένα νέο άλμπουμ είναι μια νέα αρχή. Το προηγούμενο άλμπουμ δεν μετράει, γιατί ήδη είναι ένα παλιό άλμπουμ για σένα σαν συνθέτης. Γιατί πολλές φορές προσπαθείς να κάνεις πράγματα, ή θες να ηχογραφήσεις με ένα διαφορετικό τρόπο, νιώθεις διαφορετικά. Η σύνθεση των τραγουδιών έχει να κάνει και με την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Έτσι, φαίνεται πολλές φορές ότι τα τραγούδια έχουν γραφτεί σε διαφορετικές στιγμές, γιατί είναι τόσο διαφορετικά. Δεν το σκέφτομαι λοιπόν, απλά γράφω και προσπαθώ να φτιάξω τραγούδια. Ποτέ δεν προσπαθώ να αντιγράψω κάτι που είχα κάνει πιο πριν. Τα χαρακτηριστικά των Running Wild είναι πάντα εκεί. Δεν προσπαθώ να κάνω το ίδιο άλμπουμ δυο φορές. Δεν θα μπορούσα να ξαναγράψω ένα δεύτερο “Death Or Glory”, αυτό είναι αδύνατο! Γιατί το άλμπουμ αυτό υπάρχει και δεν υπάρχει λόγος να το επαναλάβω. Γι’ αυτό δεν το σκέφτομαι ποτέ και ξεκινάω από την αρχή με τις πρώτες ιδέες που θα μου έρθουν.
Rockpages.gr: Πως καταφέρνεις και έχεις πάντα έναν παρόμοιο ήχο στις κιθάρες σε κάθε άλμπουμ; αν ακούσω την κιθάρα σε ένα Running Wild, μπορώ να πω ξεκάθαρα ότι αυτοί είναι οι Running Wild και τίποτε άλλο. Χρησιμοποιείς τον ίδιο εξοπλισμό; Τις ίδιες ρυθμίσεις; Κάτι άλλο;
Rock’n’Rolf: Σε όλη την καριέρα μου έχω χρησιμοποιήσει εντελώς διαφορετικό εξοπλισμό, αλλά έχει να κάνει με τον τρόπο παιξίματος στην κιθάρα. Είναι σαν τον Gary Moore, αν του έδινες οτιδήποτε και τον έβαζες να παίξει θα ακουγόταν σαν τον Gary Moore (γελάει)! Έτσι, είναι το ίδιο, έχει να κάνει με το στυλ. Άλλαξα όλον τον εξοπλισμό μου, τη δεκαετία του ’90 χρησιμοποιούσα διαφορετικούς ενισχυτές από αυτούς που έχω τώρα, έχω παίξει με αναλογικούς, με Mesa Boogie, με Marshal… πολύ διαφορετικούς ενισχυτές. Έχω μια ιδέα στο μυαλό μου πως πρέπει να ακούγεται μια κιθάρα και υποθέτω πως δοκιμάζω πολλές κιθάρες, από αυτές που παίζω. Έτσι, ειδικά για τα σόλο και τις μελωδίες χρησιμοποίησα μια flying-V. Τις ρυθμικές τις έπαιξα με μια παλιά Explorer, έτσι θα έλεγα ότι έχει να κάνει με το στυλ. Οι AC/DC είναι πάντα AC/DC.
Rockpages.gr: Η τεχνολογία σε επηρεάζει;
Rock’n’Rolf: Έχει να κάνει με το στυλ που παίζεις κιθάρα. Την τεχνική. Το πώς ακούγεσαι σαν κιθαρίστας. Έτσι, ο εξοπλισμός είναι απλά ένα μέρος. Μπορεί να σου προσθέσει κάτι το αν έχεις καλό εξοπλισμό, αλλά ο καλός κιθαρίστας είναι πάντα καλός κιθαρίστας.
Rockpages.gr: Φέτος συμπληρώνονται 30 χρόνια από την κυκλοφορία του “Blazon Stone”, τι θυμάσαι από τις ηχογραφήσεις αυτού του άλμπουμ;
Rock’n’Rolf: Είχαμε περάσει καλά. Ήμασταν σε ένα στούντιο στο Hidesheim και ήταν γύρω στα Χριστούγεννα, ή κάτι τέτοιο. Δεν ήταν οι μέρες των γιορτών, αλλά κάπου εκεί γύρω. Έκανε πολύ κρύο και ήμουν μόνος μου στο στούντιο για πολύ ώρα, γιατί αφού τελείωσαν τα τύμπανα και το μπάσο έπρεπε να κάνω όλα τα overdubs, γιατί ο Axel Morgan (ΣΣ ο άλλος κιθαρίστας των Running Wild) είχε έρθει και είχε παίξει τα σόλο του. Είχε μπει στο συγκρότημα μόλις 2 εβδομάδες πριν μπούμε στο στούντιο. Έτσι, δεν μπορούσε να παίξει γιατί δεν είχε αρκετό χρόνο να μάθει τα κομμάτια. Έπαιξε τα μέρη του στα σόλο και τα περισσότερα τα έκανα εγώ. Ήταν… πολύ δουλειά! Αλλά, ήταν διασκεδαστικό, ειδικά το να βλέπεις το άλμπουμ να ανεβαίνει και να γίνεται τόσο επιτυχημένο.
Rockpages.gr: Πολλοί οπαδοί θεωρούν την περίοδο 1987-1994 σαν την καλύτερη των Running Wild. Το αποκορύφωμα της καριέρας σας, τι λες;
Rock’n’Rolf: Εξαρτάται πως το βλέπει κανείς. Αν λες ότι εκείνα τα άλμπουμ σου άρεσαν περισσότερο, είναι εντάξει, αυτό προτιμάς. Αλλά, ξέρεις, δεν μπορείς να κάνεις συγκρίσεις! Μόλις ξεκινούσαμε τη μπάντα και έπρεπε να εξελιχτούμε σαν μουσικοί και να μάθουμε τα πάντα. Ήμασταν αφελείς. Μόλις ξεκινούσαμε. Μετά γίναμε ένα διαφορετικό συγκρότημα. Η θεματική με τους πειρατές εμφανίστηκε και άλλαξε το στυλ της μπάντας, γιατί μπήκαν κι άλλες μουσικές ιδέες που χρησιμοποιούσαμε και γίναμε πολύ πιο επιτυχημένοι από το παρελθόν. Και τώρα το συγκρότημα είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο στα ‘90s. Πολύ μεγαλύτερο! Τα πάντα έχουν αναπτυχθεί, αλλά μπορώ να καταλάβω κάποιον που θα μου πει «έχω τόσες αναμνήσεις από εκείνες τις εποχές και είμαι συναισθηματικά δεμένος με αυτά τα άλμπουμ και είναι τα αγαπημένα μου». Το καταλαβαίνω και δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα.
Rockpages.gr: Προφανώς ιδρύσατε το “pirate metal” και υπήρξαν πολλές μπάντες που σας μιμήθηκαν, αντέγραψαν τη θεματολογία, το ντύσιμο, την εμφάνιση, ακόμα αντέγραψαν τον ήχο σας. Το θεώρησες αυτό σαν ένα κομπλιμέντο;
Rock’n’Rolf: Ξέρεις, είναι τιμή για μας που δημιουργήσαμε το δικό μας είδος. Αυτό δεν το είχαμε σχεδιάσει ποτέ. Απλά είχαμε την ιδέα να το κάνουμε αυτό και ήμασταν οι πρώτοι. Έτσι, υπήρξαν αρκετές μπάντες που είχαν την ίδια ιδέα μετά, ή που επηρεάστηκαν από τους Running Wild όσον αφορά το στυλ τους, αλλά έκαναν τα δικά τους. Άλλες μπάντες προσπάθησαν να μας αντιγράψουν κατά κάποιο τρόπο, αλλά ΟΚ. Βλέπω πως η επιτυχία των Running Wild έκανε κάποιους ανθρώπους να μας έχουν σαν επιρροή.
Rockpages.gr: Φυσικά και θα κάνω την αναπόφευκτη ερώτηση, δεν έχουμε δει τους Running Wild στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, πότε επιτέλους θα γίνει αυτό;
Rock’n’Rolf: Ξέρεις, το να παίζεις live είναι ένα πρόβλημα, γιατί είχαμε ανακοινώσει τόσα φεστιβάλ το 2020, τα οποία μεταφέρθηκαν για το 2021 εξαιτίας του COVID-19 και τώρα στο 2022. Κανείς δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει το αν θα παίξουμε, έτσι αποφασίσαμε να μην δεχόμαστε καμία άλλη πρόταση για φεστιβάλ. Γιατί, θα ανακοινωθούν, οι οπαδοί θα ενθουσιαστούν και θα λένε «θα έρθουν, θα έρθουν» και ξαφνικά «δεν θα έρθουν»… δεν θέλω να απογοητεύω τους οπαδούς. Θα δούμε πότε θα μπορέσουμε να ξαναπαίξουμε live. Πραγματικά, ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να ξεκινήσουμε του χρόνου, αλλά κανείς δεν είναι σε θέση να μας πει αν είναι δυνατό να τρέξει ένα φεστιβάλ με 100.000 άτομα, σαν το Hellfest, στο οποίο θα παίξουμε. Είμαστε πολύ προβληματισμένοι γιατί με την κατάσταση όπως είναι τώρα κάτι τέτοιο είναι πάρα πολύ δύσκολο, επειδή οι οπαδοί έρχονται από όλα τα μέρη του κόσμου για το φεστιβάλ, όπως και τα συγκροτήματα… πως μπορούν να λύσουν αυτά τα προβλήματα; Δεν ξέρω. Πρέπει να δούμε τι θα γίνει αυτό το μισό χρόνο, ώστε να ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Πότε θα επιστρέψουμε στις συναυλίες.
Rockpages.gr: Να ξέρεις ότι οι Έλληνες οπαδοί εκφράζουν συνεχώς το πόσο τους λείπετε και όλο συζητάνε για σας.
Rock’n’Rolf: Το καταλαβαίνω! Και οι Ισπανοί οπαδοί λένε το ίδιο. Γιατί δεν ξαναπαίζουμε στην Ισπανία; Οι Ρώσοι… δεν είχαμε ξαναπαίξει εκεί ποτέ, έτσι όταν παίξαμε στη Μόσχα σε μια μεγάλη αρένα ο κόσμος έπαθε παράκρουση! Έτσι, σίγουρα καταλαβαίνω, αλλά πρέπει να δούμε τι μπορεί να γίνει, γιατί αυτό δεν έχει να κάνει με τους Running Wild, αλλά με τον γαμημένο COVID. Δεν είναι ένα πρόβλημα που αφορά μόνο τους Running Wild, αλλά όλα τα συγκροτήματα. Ειδικά, τις πιο νέες μπάντες, ή τις πιο μικρές μπάντες που θέλουν να κλείσουν μια περιοδεία, ή ένα φεστιβάλ.
Rockpages.gr: Μπορείς να μας ενημερώσεις σχετικά με την βιογραφία του συγκροτήματος, το βιβλίο που ήταν να κυκλοφορήσει πριν μερικά χρόνια;
Rock’n’Rolf: Ποτέ δεν είχα σχέδια για κάτι τέτοιο. Ξέρω πως ο Jens Pohl, που τρέχει το website των Running Wild θέλει να γράψει ένα βιβλίο για το συγκρότημα, αλλά δεν είχα ποτέ κάτι να κάνω με αυτό. Γνωρίζω ότι σχεδίαζε να το κάνει, αλλά δεν ξέρω τίποτα για αυτό, δεν εμπλέκομαι στο project.
Rockpages.gr: Θα ήθελες να γράψεις τη αυτοβιογραφία σου;
Rock’n’Rolf: Όχι!
Rockpages.gr: Στείλε ένα μήνυμα στους Έλληνες οπαδούς
Rock’n’Rolf: Πραγματικά ελπίζω το άλμπουμ να αρέσει στους Έλληνες οπαδούς, όπως αρέσει και σε μένα. Πραγματικά, ανυπομονώ να δω πως θα αντιδράσει ο κόσμος…
