O Russ Ballard μας έχει συνηθίσει (δυστυχώς) σε μεγάλα δισκογραφικά κενά σε σημείο τέτοιο που να περιμένουμε από τον πάλαι ποτέ παραγωγικό καλλιτέχνη ένα album ανά δεκαετία. Έτσι μετά τα “The Seer” (1993) & “Book of Love” (2006) έρχεται τώρα το “It’s Good To Be Here” το οποίο υπό κανονικές συνθήκες θα το ονομάζαμε «το νέο album του Ballard» αλλά ουσιαστικά πρόκειται για μία επανακυκλοφορία του 2015. Τότε είχε βγει στην αγορά μονάχα σε digital download και τώρα έρχεται στα χέρια μας σε φυσικό προϊόν αφού η BMG αγόρασε τα δικαιώματα του δίσκου.
Αρκετά όμως με το background του “It’s Good To Be Here”. Ας πάμε να δούμε ή να θυμήσουμε σε αυτούς που ήδη είχαν ακούσει το album ορισμένα βασικά στοιχεία της δουλειάς του Ballard. Καταρχάς, Ballard και ποιότητα είναι δύο λέξεις σχεδόν ταυτόσημες. Ανεξαρτήτως αν σου αρέσει ή όχι ένας δίσκος του, δεν γίνεται να αγνοήσεις ότι διέπεται από μία ποιότητα και είναι αν μη τι άλλο προσεγμένος και καλοδουλεμένος. Ο δίσκος ανοίγει ίσως με το καλύτερο κομμάτι, το “The Awakening” που είναι στο κλασικό ύφος του Ballard αφού σου «κολλάει» με τη μία. Η συνέχεια με τα “Time Machine” και “Kicking The Can” είναι εξίσου εντυπωσιακή σε σημείο τέτοιο που να σε κάνει να αναρωτιέσαι αν ο Ballard έβγαλε ένα ακόμη κλασικό album στο ύφος του “The Fire Still Burns” ή του ομώνυμου δίσκου του 1984. Ωστόσο, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι καλά τα κομμάτια. Απλώς πέφτουν οι ταχύτητες και ως επί το πλείστον ακούμε περισσότερες μπαλάντες χωρίς κάποια από αυτές να φτάνουν τα επίπεδα έμπνευσης των τριών πρώτων κομματιών.
Όπως και να έχει, κάθε φορά που ο Ballard αποφασίζει να μπει στο studio και να ηχογραφήσει νέα κομμάτια, μόνο χαρά μπορεί να μας προσφέρει. Άλλωστε μιλάμε για τον άνθρωπο που μας έχει δώσει διψήφιο αριθμό επιτυχιών που θα τις ακούμε στον αιώνα τον άπαντα. Θα αγοράσουμε το “It’s Good To Be Here” και θα το απολαύσουμε…ίσως λιγότερο από τις κλασικές του δουλειές αλλά νομίζω μικρή σημασία έχει αυτό.
Highlight: Ο δίσκος κλείνει με τρεις επανεκτελέσεις των κλασικών του συνθέσεων “New York Groove”, “Since You Been Gone”, “You Can Do Magic” οι οποίες είναι διαφορετικές και κατά την ταπεινή μου άποψη κατώτερες των γνωστών εκτελέσεων.
