Η Ελλάδα θα πρέπει να είναι το δεύτερο σπίτι του Ryan Roxie αφού μας επισκέπτεται συχνά αλλά το κυριότερο είναι πολύ αγαπητός στον κόσμο εδώ και αυτό είναι που μετράει περισσότερο. Προφανώς και δεν θα χάναμε την ευκαιρία να βρεθούμε στο Temple για να απολαύσουμε τον κιθαρίστα του Alice Cooper ο οποίος θα συνοδευόταν ξανά από τη μοναδική ελληνική tribute band στον τεράστιο shock rocker, τους εξαιρετικούς Snakebite.

Δυστυχώς για μένα αλλά και για πολλούς άλλους, οι Wild Machine αναγκάστηκαν να ακυρώσουν την εμφάνιση τους λόγω ανυπέρβλητων προβλημάτων υγείας και ευχόμαστε ολόψυχα περαστικά στα δύο μέλη της μπάντας που είναι άρρωστα. Το κενό κάλυψε και με το παραπάνω το DJ set του Johnnie Holliday «ζεσταίνοντας» τον κόσμο που είχε αρχίσει να γεμίζει το club.

Λίγο μετά τις 9:00 ανέβηκαν στη σκηνή οι Scream Collision τους οποίους δεν είχε τύχει να τους δω στο παρελθόν. Άνετοι, καλοπροβαρισμένοι και με σύμμαχο έναν αψεγάδιαστο ήχο, οι Scream Collision παρουσίασαν για περίπου μία ώρα ένα αξιοπρεπέστατο set κερδίζοντας –με άνεση, οφείλω να υπογραμμίσω- τους πάντες που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο Temple. Progressive metal (με επιρροές από Shadow Gallery και Queensryche, έτσι για να αναφέρουμε δύο μπάντες) με hard rock πινελιές και μουσικούς οι οποίοι πραγματικά ήταν άψογοι, οι Scream Collision παρουσίασαν τραγούδια από το μοναδικό τους album “Memories” αλλά και τρεις διασκευές σε Ozzy (“Mr. Crowley”), Maiden (“Remember Tomorrow”) και Pink Floyd (“Another Brick in the Wall”). Γενικά τα πήγαν περίφημα και νομίζω ότι αξίζει να τους τσεκάρετε και να τους στηρίξετε.

Η ώρα είχε έρθει όμως για τους Snakebite οι οποίοι για μία ακόμη φορά θα παρουσίαζαν τη δική τους εκδοχή του αξεπέραστου Alice Cooper Show. Τα έχουμε γράψει και στο παρελθόν για αυτή τη μπάντα. Τα παιδιά είναι die-hard fans και προσέχουν την παραμικρή λεπτομέρεια σε όλες τις διασκευές που κάνουν αλλά και στο show που παρουσιάζουν. Η εμφάνιση τους στο Temple δεν αποτέλεσε, φυσικά, εξαίρεση. Παρουσίασαν ορισμένα τραγούδια προτού ο Roxie ανέβει στη σκηνή μαζί τους ξεκινώντας με το θρυλικό “Welcome To My Nightmare” και το “Devil’s Food” στα καπάκια (συμπεριλαμβανομένης της φανταστικής αφήγησης του Vincent Price). Τα “Teenage Frankenstein”, “The Ballad of Dwight Fry” και “Feed My Frankestein” ξεσήκωσαν περισσότερο τον κόσμο ενώ το show ήταν φυσικά απολύτως ταιριαστό (περισσότερες λεπτομέρειες στις φωτογραφίες του Γιάννη Δόλα).

Κάπως έτσι ανέβηκε στη σκηνή ο Ryan Roxie ο οποίος ήταν κλασικά άνετος, χαμογελαστός και με έναν καλώς εννοούμενο rock n’ roll αέρα. Οι πρώτες νότες των “Be My Lover” και “Is It My Body” μας θυμίζουν την κλασική περίοδο του Alice ενώ τα “Brutal Planet”, “Man of The Year”, “Perfect” και “Dirty Diamonds” αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο Prince of Darkness κυκλοφόρησε δισκάρες και στον 21ο αιώνα. Περιττό να αναφέρουμε το χαμό που έγινε στα “He’s Back”, “Bed of Nails”, “Poison”, “No More Mr. Nice Guy”, “Billion Dollar Babies” και “School’s Out”, έτσι; Ακόμη και τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος Κουζίγιαννης χρειάστηκε να αλλάξει μία χορδή στην κιθάρα του, ο Roxie συνέχισε ακάθεκτος παίζοντας μόνος του το “Me Generation” από το προσωπικό του album “Imagine Your Reality”. Rock N’ Roll or what?

Το live είχε τελειώσει αλλά η βραδιά συνεχίστηκε με ένα after show party σε κοντινό club. Ήταν μία υπέροχη rock n’ roll συναυλία με έναν αυθεντικό rock n’ roller αλλά και δύο μπάντες (Snakebite, Scream Collision) που πραγματικά έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και για αυτό τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Πολλά μπράβο στον Κώστα Σάββα και σε όλους εκείνους που συνετέλεσαν στην οργάνωση του event…

Σάκης Νίκας