Twilight05
Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς ή μάλλον το πρώτο πράγμα που σε αφήνει εμβρόντητο μπαίνοντας στο χώρο είναι το επιβλητικό, εντυπωσιακό και ατελείωτο merchandise stand των Sabaton. Τολμώ να πω ότι δεν έχω δει ποτέ σε μεμονωμένο event (δηλαδή, όχι σε festival) τόσο μεγάλο merch από ένα συγκρότημα. Πιστέψτε με ούτε οι KISS στη Reunion του 1996 δεν είχαν τόσο πολύ merchandise! To δεύτερο πράγμα που παρατηρείς είναι ότι το venue είναι σχεδόν γεμάτο με πολλούς πιτσιρικάδες να φοράνε τα μπλουζάκια Sabaton (καλό αυτό για τη νεότερη γενιά). Το τρίτο, τέλος, είναι η αίσθηση ότι είτε α) έχεις τηλεμεταφερθεί στο 1997 είτε β) ο Luca Turilli μας κάνει έκπληξη και έχει αποφασίσει να ανοίξει τη συναυλία των Sabaton/Accept!

Βλέπετε, οι Σουηδοί Twilight Force έχουν κάνει copy/paste τον ήχο των Rhapsody (περίοδο 1997-2000) και έχουν προσθέσει στο ηχητικό μίξερ τους κάτι από Dragonland & Dark Moor δημιουργώντας ένα…εχμμμ…ρομαντικό power/symphonic κοκτέιλ! Η γραφική παρουσία των Twilight Force πάνω στη σκηνή άρεσε στον κόσμο ο οποίος φάνηκε να διασκεδάζει με το μισάωρο set των Σουηδών. Προσωπικά, δεν μου είπαν τίποτα αν και οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι καλοί σε αυτό που κάνουν.

Accept03

Η συνέχεια ανήκε στους Accept! Ήταν ο βασικός λόγος για να παραβρεθώ στο συγκεκριμένο live και όπως συνέβη όλες τις προηγούμενες φορές, έτσι και τώρα δεν απογοήτευσαν! Παίζοντας 10 τραγούδια σε ένα ισορροπημένο set που περιελάμβανε επιλογές τόσο από τα τελευταία albums όσο και από την κλασική περίοδο, οι Γερμανοί δεν πήραν κανέναν αιχμάλωτο στο πέρασμα τους! Οι Hoffmann & Baltes ήταν οι απόλυτοι μπροστάρηδες της τευτονικής επίθεσης και ο Tornillo ακολουθούσε κατά πόδας! Ειδική μνεία πρέπει να γίνει, επίσης, στον Christopher Williams ο οποίος ήταν εντυπωσιακός πίσω από τα drums των Accept.

Accept01

Δεν χρειάζεται καν να αναφέρω τι έγινε στα “Fast As A Shark”, “Restless and Wild”, “Princess of the Dawn”, “Balls To The Wall”, “London Leatherboys” & “Metal Heart”…ο κόσμος τραγουδούσε σα να μην υπήρχε αύριο και οι Accept το καταδιασκέδαζαν. Το ίδιο ισχύει και για τα νεότερα “Stampede” (που άνοιξε το live), “Stalingrad”, “Final Journey” και το απόλυτο “Teutonic Terror”. H μία ώρα δεν ήταν αρκετή…

Sabaton07

Και πάμε στους Sabaton. Να πω ότι δεν ανήκω στο… fan club των Σουηδών αλλά ήθελα να τους δώσω μία ευκαιρία. Αν παραβλέψουμε το εντυπωσιακό stage show (με ένα τεράστιο video wall υψηλής ανάλυσης), διάφορους κομπάρσους πάνω στη σκηνή να παριστάνουν τους Σπαρτιάτες πολεμιστές, το δαιδαλώδες σκηνικό με το επιβλητικό tank και τις λοιπές εναλλαγές κοστουμιών και ρούχων, οι Sabaton δεν μου είπαν και πολλά πράγματα. Η συνολική παρουσία τους ήταν αναιμική και παρότι καταλαβαίνω το ντόρο για το όνομά τους εντούτοις δεν μπορώ να συμμεριστώ τον ενθουσιασμό της πλειοψηφίας σε αμιγώς μουσικό επίπεδο. Αυτή είναι η γνώμη μου…η φίλη και συνάδελφος εδώ στο Rockpages, Μαρίζα, που παρακολουθεί πιο συστηματικά την πορεία των Sabaton μου έλεγε λίγο αργότερα ότι περίμενε περισσότερα από τους Σουηδούς και της έλειψαν κομμάτια από το “Coat of Arms”. Eπιπλέον, το ακουστικό μέρος της συναυλίας κούρασε τον κόσμο και θα αποτελούσε ένα ευχάριστο διάλειμμα αν το set ήταν μεγαλύτερο σε διάρκεια.

Πέρα από αυτές τις λεπτομέρειες, όμως, η ουσία είναι ότι οι Sabaton συνεχίζουν ακάθεκτοι την εντυπωσιακή πορεία τους και ο κόσμος τους στηρίζει. Δεν ήταν άλλωστε και λίγοι εκείνοι που ταξίδεψαν από την επαρχία για να τους δουν…και αυτό κάτι λέει, παρά τις όποιες δικές μου ενστάσεις.

Σάκης Νίκας

Φωτο: Χρήστος Κισατζεκιάν

Sabaton02

{galleryLiveReports/2017/Sabaton}{/gallery}