Την αρχή έκανε ο Γιώργος Γάκης με τους Troublemakers λίγο μετά τις 7 κάτω από έναν αλύπητο ήλιο, αλλά ευτυχώς και ένα δροσερό αεράκι που έκανε τα πράγματα λίγο καλύτερα. Φυσικά, ένας τέτοιος performer δεν καταλαβαίνει από τέτοια πράγματα και με τους για άλλη μια φορά ανανεωμένους Troublemakers, με νέο κιθαρίστα τον Κώστα Κωσταδήμα και τον Κώστα Δημητρίου στα τύμπανα, μπήκε δυνατά με το “Burn”. To σετ του βασίστηκε σε διασκευές, οι οποίες πέρασαν από τους αγαπημένους του Whitesnake στους Doors, τους Pink Floyd ακόμα και το rock’n’roll, πράγμα που αποδείχτηκε μια πολύ καλή ιδέα, αφού το ετερόκλιτο κοινό φαίνεται να το διασκέδασε, καθώς δεν ήταν λίγοι αυτοί που χόρευαν! Εντυπωσιακή στιγμή η απόδοση στο “Khasmir”, αλλά και πως ο Γιώργος Γάκης ξεσήκωνε το κοινό με κάθε του πρόσταγμα. Δεδομένου ότι ήταν νωρίς και ο κόσμος μαζευόταν ακόμα τα κατάφερε πάρα πολύ καλά. Για την ιστορία έπαιξε και δυο δικά του κομμάτια από το πρόσφατο “Too Much Ain’t Never Enough”, τα “Street Of Broken Dreams” και “Mi Me Koitas Sta Matia”.
Burn, Gimme All Your Love, Have A Nice Day, Street Of Broken Dreams, Khasmir, This Is The End/Another Brick In The Wall, Tutti-Frutti, Love In An Elevator, Is This Love, Mi Me Koitas Sta Matia
Μετά τον Γάκη ακολούθησαν οι Firewind, όπως πριν από μερικά χρόνια στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Αυτή τη φορά όμως το συγκρότημα του Gus G είχε τον νέο του τραγουδιστή, Henning Basse, στην πρώτη του εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους, ενώ ταυτόχρονα επέστρεφε μετά από απουσία τριών χρόνων. Το συγκρότημα όμως δεν είχε καλό ήχο σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισής του. Τα φωνητικά ήταν πάρα πολύ ψηλά στη μίξη, ενώ οι κιθάρες δεν ακούγονταν καθαρά και τα τύμπανα σε αρκετά σημεία δεν ακούγονταν όπως θα έπρεπε. Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι εύκολο να κρίνεις μια εμφάνιση που εύλογα περιμένει κανείς με μεγάλο ενδιαφέρον, αφού σηματοδοτεί τη νέα εποχή του συγκροτήματος. Σίγουρα, ο Basse είναι ένα άξιος frontman και performer, έπαιξε αρκετά με τον κόσμο και το ξεσήκωνε. Στα φωνητικά του είναι πιο επιθετικός και πιο γρέζος από τον Apollo. Ίσως να μην ταιριάζει και τόσο στα κομμάτια που μάθαμε με τον προκάτοχό του και αναπόφευκτα οι συγκρίσεις θα γίνονται, όμως σίγουρα το “I Am The Anger” που έκλεισε το σετ του ταιριάζει πολύ καλύτερα. Οι Firewind είχαν την ενέργεια και την όρεξη, όμως ο ήχος, αλλά και ο φωτισμός δεν τους βοήθησε καθόλου, διότι παρόλο που έπεφτε το φως δεν είχαν ανοίξει τα «κανόνια» με αποτέλεσμα η μπάντα να φωτίζεται μόνο από πίσω προς το τελείωμα του show τους. Περιμένουμε να τους ακούσουμε όπως πρέπει για να βγάλουμε συμπεράσματα διότι για τους Firewind συγκεκριμένα οι απαιτήσεις μας είναι μεγάλες.
Into The Fire, Head Up High, Destination Forever, Set The World On Fire, Fire And The Fury, Few Against Many, Mercenary Man, Falling To Pieces, I Am The Anger
Μετά από πολύ ώρα αναμονής και ένα ποτ πουρί rock επιτυχιών που ακουγόταν από τα μεγάφωνα τα τύμπανα ανυψώνονται στο πίσω μέρος της σκηνής, τα φώτα σβήνουν και… “Going Out With A Bang”. Τα κινητά, φωτογραφικές και τάμπλετ που έχουν σηκωθεί στον αέρα είναι τόσα που πραγματικά είναι δύσκολο να δεις το συγκρότημα. Το πάρτι συνεχίζεται με το “Make It Real”, ενώ στις βίντεο οθόνες εμφανίζεται η ελληνική σημαία χαρίζοντας στους Γερμανούς άλλη μια αποθέωση.
O Μικη Ντυ στα τύμπανα σίγουρα δίνει μια άλλη ώθηση στο συγκρότημα με την αστείρευτη ενέργειά του και το κεραυνοβόλο του παίξιμο, χάρη στις πιο heavy καταβολές του, χωρίς να χάνεται το συναίσθημα, ενώ στα ακουστικά κομμάτια βγήκε κι αυτός στο cat walk και έκανε percussion, ενώ το μπλουζάκι με το όνομά του στα Ελληνικά και το drum solo με τα τύμπανα να ανεβαίνουν σε δυσθεώρητα ύψη ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα. Η απόδοση των υπολοίπων είναι ένα κουραστικό και βαρετό κλισέ. Για όλους εκείνους που τους θέλουν τελειωμένους, κουρασμένους, άρπαγες και όλα τα γραφικά που κατακλύζουν τα social media η άψογη απόδοση στα φωνητικά του Meine και τα ατελείωτα σπριντ πάνω κάτω των Schenker/Jabs είναι ένα μέρος της απάντησης. Τα συναισθήματα, η ανατριχίλα και η συμμετοχή του κόσμου στη συναυλία είναι η δικαίωση των «Σκορπιών». Προσωπικά, δεν νομίζω ότι χωράει αμφιβολία ότι οι τύποι ζουν την κάθε στιγμή που είναι στη σκηνή. Βλέπεις τον Rudolf στα 67 του να πηδάει στον αέρα, να αλλάζει κιθάρες, να λυσσάει σε κάθε σόλο, να τρελαίνεται με τον κόσμο. Από την άλλη ο επί μισό αιώνα συνοδοιπόρος του στα 68 του παίζει με το ντέφι, μιλάει Ελληνικά, τραγουδάει το «Αγάπη Μου», βγαίνει με την κιθάρα του και είναι αψεγάδιαστος… τι άλλο θέλετε;
Όσον αφορά το σετ, το οποίο έχει τη δύσκολη αποστολή να ανθολογήσει τα 50 χρόνια των Γερμανών, θα έλεγα ότι ήταν ικανοποιητικό, αν και ο κάθε απαιτητικός οπαδός σίγουρα έχει μια λίστα με καμιά 10αριά τραγούδια που θα ήθελε να ακούσει. Φυσικά, αυτό δεν είναι δυνατό, αλλά από την άλλη για μεγάλο μέρος του κοινού-που αποτελούνται από εφήβους, οι οποίοι μάλλον τους έβλεπαν για πρώτη φορά- δεν μπορείς να παραλήψεις τις μεγάλες επιτυχίες που ακούγονται στο ραδιόφωνο ακόμα και στην Ελλάδα. Δεν μπορείς να γυρίσεις την πλάτη στους θεμέλιους λίθους στους οποίους οφείλεται η δημοτικότητα και η κοσμοσυρροή στις εμφανίσεις σου και οι Scorpions το ξέρουν πάρα πολύ καλά και αν θέλετε αυτό είναι που εκτιμά και ο κόσμος που τους στηρίζει τόσα χρόνια.
Στα εξτραδάκια η βιντεοπροβολή ήταν πάρα πολύ προσεγμένη, αφού όχι μόνο απαθανάτιζε το τι συνέβαινε στη σκηνή, αλλά συνόδευε το κάθε τραγούδι με εφέ, όπως για παράδειγμα τα ψυχεδελικά χρώματα στο ‘70s medley, τις εικόνες της μεγαλούπολης στο “Big City Nights” κλπ. Το «πακέτο» είναι πλήρες όπως πάντα, οι Scorpions είναι εγγύηση για ένα πολύ καλό live που θα κάνει τον κόσμο να χαμογελάει, να ανατριχιάζει, να γεμίσει ενέργεια και ευφορία τραγουδώντας τα θρυλικά μεγαλειώδη τους τραγούδια.
Άραγε, αυτή ήταν η τελευταία τους εμφάνιση στην Ελλάδα; Χμμ, δεν το νομίζω και να σας πω την αλήθεια δεν θα ήθελα να είναι, έτσι για να έχουν κι άλλες ευκαιρίες οι κακεντρεχείς, κομπλεξικοί να κοροϊδεύουν και να χλευάζουν καταδικασμένοι στην αιώνια μιζέρια τους.
Γιάννης Δόλας
Going Out With A Bang, Make It Real, The Zoo, Coast To Coast, Top Of The Bill/Steam Rock Fever/ Speedy’s Coming/Catch Your Train, We Built This House, Delicate Dance, Αγάπη Μου, Always Somewhere, Eye Of The Storm, Send Me An Angel, Wind Of Change, Rock’n’Roll Band, Dynamite, Drum Solo, Blackout, No One Like You, Big City Nights Still Loving You, Rock You Like A Hurricane
{galleryLiveReports/2016/Scorpions}{/gallery}
