Φαινόταν το πράγμα…μόλις είδα το video-clip για το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου…ε, ας πούμε ότι δεν πέταξα και τη σκούφια μου! Είχα ακούσει και καλύτερα τραγούδια, βρε αδερφέ! Και σίγουρα ο Sebastian Bach μας έχει προσφέρει πολύ καλύτερες στιγμές…με τους Skid Row. Γιατί, κατά την ταπεινή μου γνώμη, εδώ εντοπίζεται και το πρόβλημα με τον Bach: ο ξανθομάλλης γόης του hard rock (σαν τίτλος 80ς βιντεοταινίας, δεν ακούγεται;) δεν υπήρξε ποτέ καλός συνθέτης και το μεγάλο του ατού ήταν η φωνή και η εν γένει σκηνική του παρουσία (φυσικά, για τις γυναίκες το υπερατού ήταν άλλο). Όταν έχασε από δίπλα του τους Rachel Bolan και Snake Sabo, κάθε απόπειρα του να δομήσει μία αξιοπρεπή solo καριέρα έχει πέσει στο κενό.
 
Το “Kicking and Screaming” μπορεί να έχει τις καλύτερες των προθέσεων, να είναι μοντέρνο, να παρακολουθεί τα νέα δεδομένα στην Αμερικάνικη σκηνή, να θυμίζει σε σημεία πιτσιρικάδες όπως οι Bullet For My Valentine και οι Trivium (αλλά με καθαρά φωνητικά), να αποτίνει όπως πάντα φόρο τιμής στα riffs του Dimebag και να συνεχίζει εκεί που έμεινε το τελευταίο studio album του Bach, αλλά οι συνθέσεις είναι μέτριες…πολύ μέτριες! Είναι από τους δίσκους που τους ακούς 3-4 φορές και τέρμα…δυστυχώς!

Highlight: Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν κάνουν ένα reunion οι Skid Row αφού και εκείνοι χωρίς τον Bach είναι άστα να πάνε.