Το 2017 ξεκίνησε με μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Τα «The Mediator Between Head and Hands Must Be the Heart» (ουφ!) και «Kairos» έχουν μπει στο cd player μου λιγότερο από οποιοδήποτε άλλο album των Sepultura, το «Machine Messiah» όμως αποδεικνύει πως το συγκρότημα είναι ακόμη ζωντανό. Βάζοντας στην εξίσωση και τα αδέρφια Cavalera – σιγά μην έλειπαν – είναι ό,τι καλύτερο έχουν βγάλει και τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα (εξαιρούνται οι Killer Be Killed) από το «Inflikted» του 2008, το εξαιρετικό ντεμπούτο των Cavalera Conspiracy που δυστυχώς δεν είχε ανάλογη συνέχεια.
Το «Machine Messiah» είναι το έργο μιας μπάντας με το βλέμμα στο μέλλον, με νέες ιδέες και όρεξη για πειραματισμό, κάτι που φαίνεται από το ξεκίνημα κιόλας, με το ομώνυμο κομμάτι. Ο Andreas Kisser είναι σε εξαιρετική κατάσταση, έχοντας γεμίσει τον δίσκο τόσο με «δικά του», χαρακτηριστικά riffs, όσο και με πιο διαφορετικά περάσματα, που θα μπορούσε κανείς να βρει σε δίσκο των Mastodon. Από την πλευρά του ο Derrick Green… το «παλεύει», δεν δίνει το κάτι παραπάνω μεν, είναι αξιοπρεπής δε.
Μετά από καιρό, είμαι περίεργος να δω τραγούδια όπως το «Phantom Self» ή το «Sworn Oath» να προστίθενται στο live set των Sepultura.
