Seth - La Morsure Du Christ

Ιστορικό συγκρότημα στο χώρο οι Γάλλοι Seth, αφού σαν έτος ίδρυσής τους αναφέρεται το μακρινό 1995 και προσωπικά μέχρι τώρα δεν είχα ακούσει ποτέ το όνομά τους. Ένα όνομα που μοιράζονται με άλλες (ενεργές και μη) μπάντες. Έχοντας διαλύσει αρχικά το 2005, επέστρεψαν το 2011 και το “La Morsure Du Christ” (μεταφράζεται σε «το δάγκωμα του Χριστού») είναι το έβδομο full-length album τους, για το οποίο οι οπαδοί τους χρειάστηκε να περιμένουν οχτώ χρόνια από το τελευταίο “The Howling Spirit” που βγήκε το 2013.

Διαβάζοντας λίγο για τη νέα δουλειά τους, φαίνεται να είναι μια επιστροφή στις ρίζες τους και μια συνέχεια του ντεμπούτου τους “Les Blessures De L’ Âme” του 1998. Φυσικό επακόλουθο αν σκεφτούμε ότι πριν δύο χρόνια έπαιξαν ολόκληρο το συγκεκριμένο album ζωντανά και το κυκλοφόρησαν επετειακά. Επίσης, είναι η δεύτερη φορά από τότε που χρησιμοποιούν τη γαλλική γλώσσα εξολοκλήρου στους τίτλους και τους στίχους.

Η πρόθεση της μπάντας για τη μουσική επίθεση που εξαπολύει εδώ φαίνεται και από το εξώφυλλο, το οποίο δείχνει την Παναγία των Παρισίων στις φλόγες. Το black metal των Γάλλων είναι καταιγιστικό, χωρίς να έχει και τόσο μεγάλη όρεξη να ηρεμήσει. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες mid-tempo στιγμές για να «ξεκουραστεί» το αυτί αλλά σχεδόν συνολικά έχουμε πολύ γρήγορες ταχύτητες. Μου θύμισαν κάποιες φορές τους αδικοχαμένους συμπατριώτες τους Anorexia Nervosa, χωρίς όμως τα συμφωνικά μέρη.

Ασταμάτητα blast beats, κιθάρες με λυσσασμένο tremolo-picking riffing και ένα τραγουδιστή ο οποίος μπορεί και γίνεται αρκετά εκφραστικός με τα ουρλιαχτά του. Στις κιθάρες έχει γίνει πολύ καλή δουλειά, αφού χρησιμοποιούν επίσης ανά σημεία ωραίες μελωδίες και riffs που δείχνουν καλή τεχνική κατάρτιση και έμπνευση. Τα πλήκτρα δημιουργούν πολύ ωραία ατμόσφαιρα, που σε σημεία θα έλεγα γίνεται και τελετουργική.

Εφτά κομμάτια που διαρκούν τρία τέταρτα περιλαμβάνει το “La Morsure Du Christ” και χωρίς να έχω ασχοληθεί με τη μουσική τους για να συγκρίνω παλαιότερες δουλειές, μου βγάζει όντως ένα 90s black metal συναίσθημα παρά την πολύ «καθαρή» παραγωγή του. Στην ειδική έκδοση θα βρούμε και άλλα δύο κομμάτια του album σε συμφωνική εκδοχή χωρίς ηλεκτρισμό καθώς και σπίρτα μαζί με ένα σακουλάκι με στάχτες. Πόσο πιο ξεκάθαρο να το κάνουν ότι τους αρέσει να βλέπουν εκκλησίες να καίγονται; Οι οπαδοί του black metal ας τσεκάρουν.