“binding circles stunning one by one…”
Η Sound Effect Records έστησε μια ωραία διήμερη γιορτή στο Gagarin για να γιορτάσει τα 21 χρόνια της ιστορίας της, μια ιστορία όπου το όραμα του Γιάννη Ανδριόπουλου όχι μόνο πήρε σάρκα και οστά αλλά πέτυχε ουκ ολίγα πράγματα εντός και εκτός συνόρων αποδεικνύοντας πόσο σημαντική δουλειά γίνεται στο underground. Έτσι, με ένα άκρως προσιτό εισιτήριο είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουνε δέκα σχήματα που σχετίζονται με τη Sound Effect και ακούσαμε μια ποικιλία ήχων που έχουν στη βάση τους την ψυχεδέλεια.
Η πρώτη μέρα είχε το ψυχεδελικό heavy rock των Lokruz, τις ανατολίτικες μελωδίες των King Isxan από το Τελ Αβίβ, το post rock των Βερολινέζων Glen, τους κλασικούς BLML (πρώην Blakmail) και τους τρομερούς The Steams σε ένα πανέμορφο psych rock κλείσιμο.
Με τις πόρτες να ανοίγουν λίγο μετά τις 19:00 ο λιγοστός ακόμα κόσμος μπήκε στον οικείο χώρο του Gagarin και το πρώτο που πρόσεχες ήταν η γωνιά με το merch της Sound Effect όπου μπορούσες να βρεις καλούδια από τα σχήματα της βραδιάς αλλά και άλλα πράγματα της εταιρείας. Είπαμε να συγκρατηθούμε όμως μιας και θα τιμούσαμε πιο μετά αφού μετά από μερικές κουβέντες με καλούς φίλους το πρώτο σχήμα ανέβηκε στην σκηνή στις 19:40.
“fighting to make it work…”
Είχα δει τους Lokruz πριν μερικούς μήνες σε ένα σχεδόν private live στο Περιστέρι όπου και παρουσίασαν το καταπληκτικό ομώνυμο άλμπουμ τους, δεν είχαν άλλωστε και πολλές ευκαιρίες αφού το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2021 με την πανδημία και τα μέτρα γύρω από αυτήν να δυσκολεύουν πολύ τη ζωντανή προώθηση μουσικής. Πίστευα πως απόψε ήταν ευκαιρία να φτάσει στα αυτιά πολλών περισσότερων η μουσική τους αλλά είχαν την ατυχία να παίξουν μπροστά σε λιγοστό κόσμο. Ας είναι, αυτοί που δεν ήρθαν νωρίς έχασαν, αφού το σχήμα απόδωσε άψογα το υλικό του μέσα στα 45 λεπτά. Με σύμμαχο τον καλό ήχο (το μπάσο του Μιχάλη χάιδευε το μέσα μας) κάθε μία από τις πέντε συνθέσεις του power trio μας πήρε αγκαζέ σε εντελώς vintage μονοπάτια που έχουν βάση το heavy rock, διανθισμένο όμως με space και ατμοσφαιρικές πινελιές. Κύριος υπεύθυνος για τις τελευταίες είναι ο Αλέξανδρος σε κιθάρα/φωνή ενώ και ο Θάνος στα τύμπανα τραβούσε τα βλέμματα με το παίξιμο του. Το αγαπημένο “Man In Hope” δεν έλειψε αλλά το 12λεπτο “My Naked Pride” είναι πάντα εντυπωσιακό εντός και εκτός στούντιο. Η ώρα είχε περάσει όμως και έτσι για το κλείσιμο κράτησαν το πιο γκρουβάτο “Time Is Over” με κάποιους κάτω από τη σκηνή να φωνάζουν «Gagarin προσκύνα, Lokruz και προβατίνα…»
Lokruz video:
Lokruz setlist:
Big boner / Man in hope / Mama says / My naked pride / Time is over
“getting lost in the East…”
Στη συνέχεια ανέβηκε το πρώτο μη ελληνικό σχήμα της βραδιάς, οι King Isxan. Πρόκειται για ένα νεοψυχεδελικό trio από το Τελ Αβίβ που επιλέγοντας ένα ταξίμι για μπάσιμο έδειξαν αμέσως το στυλ τους ενώ τα τρία πρώτα κομμάτια ήταν ακριβώς όπως στο άλμπουμ τους “Gishra L’anani” και αρχικά πίστεψα πως θα ακούγαμε σερί όλο το άλμπουμ (είναι φρέσκο άλλωστε, του 2022) αλλά τελικά δεν ήταν έτσι αφού στο 45λεπτο σετ τους χώρεσαν και τρεις νέες συνθέσεις μαζί με το purified. Οι νέες συνθέσεις είναι κοντά στο στυλ των υπολοίπων αν και φαίνεται πως τα κομμάτια πλέον έχουν όλο και περισσότερους στίχους. Το περίεργο με τους King Isxan είναι πως δεν έχουν μπάσο αλλά δύο κιθάρες με τον Dor στη μία και στα φωνητικά και τον χωρίς παπούτσια Yuval στην άλλη (που έδινε και μια πιο surf αίσθηση σε κάποιες συνθέσεις) ενώ το ρυθμό κρατούσε ο Eyal στα τύμπανα.
King Isxan video:
King Isxan setlist:
taxim / terroir / disorientation/getting lost / dinka (new) / telech kapara (new) / purified / navad (new)
“cinematic post rock vibes…”
Στις 21:35 ανέβηκαν στη σκηνή οι GLEN, ένα σχήμα από το Βερολίνο που έχουν σαν βασικό πρωταγωνιστή τις δύο κιθάρες, τον Wilhelm Stegmeier και την Ελένη Αμπελακιώτου (που συνειδητοποίησα πως είναι Ελληνίδα όταν χαιρέτισε τον κόσμο στα ελληνικά). Οι Glen για σαράντα λεπτά γέμισαν το χώρο με post rock ήχους. Ιnstrumental συνθέσεις, μεγάλες σε διάρκεια και αργό αλλά δυναμικό χτίσιμο όπως συνηθίζεται στο συγκεκριμένο ιδίωμα με τα επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μοτίβα να μην κουράζουν αφού τα ξεσπάσματα εδώ και κει έδιναν την απαραίτητη ποικικλία. Αρχικά έπαιξαν τρία ήδη γνωστά κομμάτια μέσα από την τελευταία τους δουλειά (το πολύ καλό Pull! του 2021) αφήνοντας έξω μόνο ένα από τα τέσσερα κομμάτια που βρίσκουμε εκεί με την εκτέλεση του “Korinth” να ξεχωρίζει όπως και στο άλμπουμ. Στη συνέχεια όμως έπαιξαν δύο ακόμα συνθέσεις που νόμιζα πως είναι από το ντεμπούτο αλλά τελικά είναι από το επερχόμενο νέο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2023 και φαίνεται πως θα κινηθεί στα ίδια ποιοτικά επίπεδα. Είμαι σίγουρος πως πολλοί κινήθηκαν προς το merch αφού εκεί έβρισκες τις δυο δουλειές τους.
Glen video:
Glen setlist:
lecture / korinth / ahab / polymorphine (new) / strike (new)
“wings of love are cracking in the air…”
Στις 22:30 ακριβώς (εντυπωασικό πόσο ακριβές ήταν το πρόγραμμα όλου του φεστιβάλ) ανέβηκαν στη σκηνή οι BLML, κάποτε γνωστοί ως Blackmail αλλά στην ουσία το ίδιο απολαυστικοί όπως πάντα. Το σχήμα του Καρανικόλα είναι το ίδιο καλό με τους Last Drive και δε χάνω ευκαιρία να τους κυνηγάω ζωντανά κάθε φορά. Χωρίς πολλά λόγια έδωσαν έμφαση στις μουσικές τους αλλά δυστυχώς αυτή τη φορά έπαιξαν μόλις 38 λεπτά με αποτέλεσμα να μου μείνει μια αίσθηση απογοήτευσης στο τέλος ενώ και το υποτονικό κοινό δε βοήθησε ιδιαίτερα στο να απογειωθεί η εμφάνιση τους. Αξιοπρόσεκτη φιγούρα ο Νίκος Κετζέας στα δεξιά της σκηνής με το μπάσο του να είναι ψηλά στη μίξη ενώ από τα κομμάτια θα ξεχώριζα την εκτέλεση του “Arizona” με τον Καρανικόλα να τραγουδά έχοντας τις μαράκες στα χέρια του αλλά και το “Kamikaze 30” από το άλμπουμ Panopticon.
BLML video:
BLML setlist:
Godless / kamikaze / haze / blackmail chain / Arizona / showdown / falling to pieces / plasma rocket
“Τούτη η στάχτη που τη σέρνει ο βοριάς…”
Με την ώρα να έχει πάει 23:30 και το venue γεμάτο (κλειστός ο πάνω χώρος) είχε έρθει η ώρα για τους headliners της βραδιάς. Όσοι είχαμε δει πρόσφατα τους The Steams να ανοίγουν για τους The Black Angels ξέραμε σε τι δαιμονιώδη φόρμα βρίσκονται και πόσο απέχουν πλέον από τα άγουρα πρώτα χρόνια του ντεμπούτου (που στην ουσία είναι μόλις πέντε χρόνια πριν). Επιπρόσθετα, μόλις είχαν γυρίσει και από ένα mini tour στη Βόρεια Ελλάδα οπότε ήταν τέρμα ζεστοί για να μας χαρίσουν μία ακόμη υπέροχη βραδιά όπως και έγινε.
“Do you believe in the sorcery of the seasons?…”
Το αθηναϊκό κουαρτέτο πραγματοποίησε μια τρομερή εμφάνιση με κομμάτια από τα δύο υπέροχα άλμπουμ και που πλέον είναι σε φάση ότι δεν έχει σημασία τι θα παίξουν ή σε τι σειρά αφού όλα είναι ένα και ένα. Οι χορευτικές κινήσεις του Ανδρέα που κάνει κόμπο την κιθάρα (και ας έπαιζε με τραυματισμένο δάκτυλο), το στιβαρό rhythm section των Άλεξ και Νικόλα αλλά και η παρουσία του Πάνου πίσω από το μικρόφωνο τραβούσαν την προσοχή και έβγαιναν μόνο θετικά vibes προς όλες τις κατευθύνσεις. Ξεκίνημα με το “The Horror” για μία ακόμη φορά και το ζεστό μπάσο μας κάνει πατ πατ στην πλάτη, Στο καπάκι “Amdajitr” και όλα είναι τόσο μα τόσο ωραία, υπάρχει βλέπεις κάτι το μυσταγωγικό στη μουσική τους και με κάποιο περίεργο τρόπο τους βγαίνει και στη σκηνή με έναν ονειρικά όμορφο τρόπο. Αγαπώ όλες τις συνθέσεις τους (ωραίο και το ακυκλοφόρητο ακόμα) αλλά είναι και κάτι μικρές λεπτομέρειες που κάνουν όχι απλά τη διαφορά αλλά οδηγούν σε ανατριχίλες μερικές φορές και κάτι τέτοιο συνέβη όταν πριν μπει το harvest ο Πάνος άρχισε να τραγουδά τους στίχους του leylim ley (Μαρία Φαραντούρη) και “πόσο πόνεσα ποτέ μη μαθευτεί…”
The Steams video:
The Steams setlist:
The Horror / Amdajitr (The Odyssey of Young) / Entrance / Binding Circles / Black Sand / Perfect Storms from Afar / The Harvest / Lament / Fjordian Blue / The Pattern (new song) / Ever Lasting / Ephemeral Joys / The Crown (encore)
® κείμενο/φωτογραφίες/video: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
