Αυτό ήταν ένα βιβλίο που το πήρα για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο και τελικά αποδείχτηκε πραγματικός θησαυρός με πληροφορίες που δεν γνώριζα και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα αναζητούσα ποτέ. Αγόρασα, λοιπόν, το “Signing On For The Devil” για να δω τι είχε να πει ο συγγραφέας αναφορικά με τα πρώτα χρόνια των Def Leppard και τελικά απόλαυσα μέχρι την τελευταία σελίδα κάθε γλαφυρή περιγραφή του Anderson για τη νυχτερινή ζωή (και όχι μόνο) του Sheffield τη δεκαετία του 80 και των αρχών των 90ς.
Ο Neil Anderson είναι ένας εξαιρετικό συγγραφέας με έναν πολύ άμεσο τρόπο γραφής και με το γνώριμο, γλαφυρό βρετανικό χιούμορ. Βασικά, είναι ο ιδανικός τουριστικός οδηγός για την πόλη του Sheffield για μία εποχή που έχει παρέλθει αλλά δεν έχει ξεχαστεί. Δηλαδή, στο βιβλίο δεν θα βρούμε μόνο πληροφορίες για τους Def Leppard, τον Pete Gill (Saxon/Motorhead), τον Bruce Dickinson (γεννημένος πολύ κοντά στο Sheffield) κ.α. αλλά κυρίως για όλα τα θρυλικά νυχτερινά clubs που δέσποζαν στη βιομηχανική πόλη πριν από 35 και πλέον χρόνια προεξέχοντος του θρυλικού Wapentake Bar με την επιβλητική φυσιογνωμία της ιδιοκτήτριας Olga Marshall.
Η άνοδος και η πτώση των μουσικών ρευμάτων ήταν συνώνυμη με το ρεπερτόριο των clubs τα οποία διαμόρφωναν και το στυλ τους ανάλογα με τις μόδες της εποχής ενώ θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέραμε το ξεχωριστό κεφάλαιο του Anderson για τον συναυλιακό χώρο του Sheffield City Hall όπου πέρασαν όλα σχεδόν τα rock μεγαθήρια των 70ς και 80ς. Το “Signing On For The Devil” ήταν μία απρόσμενη, ευχάριστη έκπληξη και ο Neil Anderson ένας άψογος συγγραφέας/ξεναγός για την πόλη του Sheffield. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
