Κατά ένα περίεργο τρόπο, δεν είχα ακούσει στο παρελθόν το συγκεκριμένο project. Και το λέω αυτό επειδή τη θέση πίσω από το μικρόφωνο έχει ο Tom Englund, η ξεχωριστή και ιδιαίτερη φωνή των πολυαγαπημένων μου Evergrey. Ο Σουηδός μουσικός στους Silent Skies συνεργάζεται με τον Αμερικάνο πολυοργανίστα Vikram Shankar, με τον οποίο συνυπάρχουν εδώ και λίγα χρόνια στους επίσης Αμερικάνους prog metallers Redemption.
Το “Nectar” διαδέχεται το ντεμπούτο “Satellites” που βγήκε το 2020. Μην περιμένετε κάποια metal προσέγγιση από το ντουέτο, αφού μιλάμε για ambient μουσική που κατά βάση έχει μόνο πιάνο και φωνή, συνοδευόμενη σε σημεία και με κάποια έγχορδα. Θυμίζει τραγούδια που έχουν κάνει κατά διαστήματα οι Evergrey (προφανώς) καθώς και στιγμές των τελευταίων δίσκων των Anathema. Μουσική γεμάτη μελαγχολία και ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.
Πιστεύω ότι είναι αρκετά δύσκολο να φτιάξεις ένα δίσκο σαν αυτόν και να καταφέρεις να κρατήσεις προσηλωμένο τον ακροατή καθ’ όλη τη διάρκειά του. Κάτι που δεν έγινε προσωπικά με εμένα. Αν και υπάρχουν αρκετές διαφορετικές ιδέες, μελωδίες προσεγγίσεις στα τραγούδια ώστε να μην ακούγεται επαναλαμβανόμενο, η απουσία ηλεκτρισμού ή έστω κάποιου άλλου βασικού μουσικού οργάνου με έκανε να κουραστώ ήδη από τα πρώτα λεπτά.
Η φωνή του Tom είναι φυσικά υπέροχη, υπάρχουν μερικές πολύ όμορφες μελωδίες και φρόντισα η ακρόαση του δίσκου να γίνει κάτω από συνθήκες ηρεμίας και χαλάρωσης ώστε να αφοσιωθώ μόνο εκεί χωρίς να μου αποσπά κάτι την προσοχή. Και πάλι όμως, δεν κατάφερε να με κερδίσει. Δεν μου άρεσε και το γεγονός ότι σε πολλά σημεία το πιάνο υπάρχει απλά για να ακούγεται κάτι που να συνοδεύει τα φωνητικά με πολύ απλοϊκό τρόπο, χωρίς να δημιουργεί μελωδίες και να πρωταγωνιστεί.
Για σύγκριση έβαλα και το πρώτο album, το “Satellites”, χωρίς να αλλάξει η γνώμη μου ούτε στο ελάχιστο. Αν κάποιο ή κάποια αυτά τα τραγούδια (όπως το εξαιρετικό “Leaving”) υπήρχαν σαν «διάλειμμα» σε έναν ηλεκτρικό δίσκο, θα ήταν κάτι που θα άκουγα με μεγάλη ευχαρίστηση. Αλλά πενήντα λεπτά μόνο με πιάνο και φωνή, είναι κάτι που δεν μπορεί να μου κινήσει το ενδιαφέρον ώστε να το ακούσω μέχρι το τέλος (αν και το έκανα) ή να το επισκεφθώ ξανά στο μέλλον.
