Αξιοπρεπέστατη η έκτη κυκλοφορία των Νορβηγών. Ένα σχήμα που από το 2002 επιμένει στο συμφωνικό metal, το οποίο κάθε φορά εμπλουτίζει με αρκετά “μικροπράγματα” και το προιόν βγαίνει καλό. Όχι κάτι super, καλό όμως.
Στο “ Perils Of The Deep Blue”, με τα περισσότερα κομμάτια να είναι καλογραμμένα και με πολύ καλές ερμηνείες τόσο στα αντρικά brutal όσο και στα γυναικεία (προς το mezzo) φωνητικά, το αποτέλεσμα προσωπικά με ικανοποιεί ενώ θα πρέπει να σταθώ και στην πολύ καλή παραγωγή από τον Endre Kirkesola. Είναι πιστεύω το στοιχείο που κάνει το “Perils Of The Deep Blue” να ακούγεται “σημερινό” σε μια εποχή που το συγκεκριμμένο είδος είναι πολύ κοντά στο να κορεστεί (αν δεν “τα έχει ήδη παίξει”).
Θα προτείνω την επένδυση σ’ αυτό το album, είναι αρκετά καλό, χωρίς στοιχεία εντυπωσιασμού αλλά σαν άκουσμα είναι πραγματικά καλό. Ακόμα καλύτερο δε, είναι το καταπληκτικό εξώφυλλο που δένει άριστα με τη μουσική και το λυρικό κομμάτι του album.
