Zach Slater, ο ιθύνων νους των Skull Fist, οι οποίοι συμπληρώνουν 15 χρόνια παρουσίας με τρία άλμπουμ που υπερασπίζονται μέχρι τελικής πτώσης το παραδοσιακό metal. Με αφορμή την κυκλοφορία του πρόσφατου “Paid In Full” η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από τη νέα δουλειά, τις επιρροές του (που δεν είναι metal!), τις ομοιότητες που βρίσκουμε πολλές φορές στα τραγούδια και άλλα. Η καραντίνα δεν φαίνεται να τον επηρέασε και τόσο αφού o Zach ασχολείται με τη μουσική, σχεδόν αποκλειστικά και δεν κάνει τίποτε άλλο από το να γράφει τραγούδια, ενώ σπάνια βγαίνει από το σπίτι. Ενδιαφέρον έχει και το τι θυμάται από την Ελλάδα και τη μοναδική επίσκεψη του γκρουπ στην χώρα μας μέχρι στιγμής. Συνέντευξη: Γιάννης Δόλας
Rockpages.gr: Τα τραγούδια στο “Paid In Full” είναι πιο γρήγορα και πιο πολύπλοκα από ότι στα προηγούμενα άλμπουμ, τουλάχιστον από τις πρώτες ακροάσεις αυτή ήταν η εντύπωση που σχημάτισα. Ήταν κάτι που έκανες εσκεμμένα, ή έτσι σου βγήκαν;
Zach Slater: Ήταν απλά το πώς βγήκαν τα τραγούδια, δεν ήταν κάτι που είχα σχεδιάσει. Απλά έγραφα τα τραγούδια στο υπόγειο και βγήκε όπως βγήκε.
Rockpages.gr: Νομίζω επίσης ότι δεν είναι πολύ εύληπτα. Δεν σου κολλάνε τόσο εύκολα, αλλά όταν γίνει αυτό δεν φεύγουν με τίποτα.
Zach Slater: Δεν ξεκολλάνε. Τι κρίμα που δεν υπάρχουν εγκεφαλικά δικαιώματα για τα τραγούδια. Ξέρεις, κάθε φορά που μουρμουρίζεις ένα τραγούδι, θα έπαιρνα μια δεκάρα! Χαχαχα!
Rockpages.gr: Ενδιαφέρον, πως και δεν το έχει σκεφτεί ο Gene Simmons;
Zach Slater: Ναι, ναι, τότε θα μπορούσε να βγει μια ολόκληρη υπηρεσία. Κάθε φορά που τραγουδούσες το “Paid In Full” (τραγουδάει το ομώνυμο τραγούδι)… «ωπ, μόλις έβγαλα μια δεκάρα».
Rockpages.gr: Πολλοί ήταν εκείνοι που είπαν ότι η καραντίνα, η απομόνωση, ο περιορισμός στο σπίτι, ο περισσότερος ελεύθερος χρόνος τους βοήθησε να δουλέψουν περισσότερο πάνω στη μουσική, να γράφουν τραγούδια κλπ. Θα έλεγες ότι σε επηρέασε και σένα με τον ίδιο τρόπο;
Zach Slater: Όχι, το “Paid In Full” γράφτηκε το 2019. Οπότε, τίποτα σχετικά με τον Cοvid δεν επηρέασε τις συνθέσεις στο άλμπουμ, γιατί γράφτηκε πριν καν ξεκινήσει η πανδημία. Είχα τα demos έτοιμα από τα τέλη του 2019… και δεν ξέρω, η αλήθεια είναι ότι δεν πάω πουθενά ποτέ. Ζω μέσα στο δάσος και δεν φεύγω ποτέ. Κάθομαι σπίτι φίλε. Έτσι, όταν συνέβησαν όλα αυτά… σίγουρα γάμησαν πολύ κόσμο. Αλλά για μένα ήταν εύκολο, γιατί όπως σου είπα, έτσι κι αλλιώς δεν πάω πουθενά. Πηγαίνω μόνο σε σουπερ μάρκετ και σε πάρκα για skateboard καμιά φορά, οπότε (ο κορωνοϊός) δεν ήταν κάτι που με επηρέασε.
Ήταν καλό που δεν περιοδεύαμε γιατί είναι κάτι που μισώ. Οπότε, από αυτή την πλευρά ήταν καλό. Και τώρα είμαι στο σπίτι, παίζω κιθάρα, κάθομαι με τα ιδρωμένα αθλητικά μου ρούχα…
Rockpages.gr: Θα έλεγα ότι κατά κάποιο τρόπο δημιουργήθηκε και ένα υπαρξιακό ζήτημα σε ανθρώπους που δεν ήξεραν πώς να διαχειριστούν τόσο χρόνο που είχαν στα χέρια τους. Συνήθιζαν να πηγαίνουν στη δουλειά τους κάθε μέρα, να ξοδεύουν τον χρόνο τους σε δραστηριότητες. Ξαφνικά, βρέθηκαν να έχουν χρόνο με τον εαυτό τους, την οικογένειά τους… και φρίκαραν!
Zach Slater: Ναι, αυτό είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση, αλλά οι άνθρωποι περνούν πάρα πολύ χρόνο δουλεύοντας που ξεχνάνε όλα όσα τους αρέσουν να κάνουν και ξεχνούν τις φιλοδοξίες τους. Έτσι, νομίζω ότι μερικοί ένιωσαν ένα πολύ ισχυρό πλήγμα, αλλά από την άλλη υπήρχαν κι εκείνοι που θα είπαν: «όλα όσα ήθελα να κάνω, τώρα μπορώ». Ο κόσμος έχει ψύχωση με την κοινωνική του ζωή… έτσι, αν του τη στερήσεις… τουλάχιστον κάποιοι είχαν τον χρόνο να το σκεφτούν αυτό και να πουν «μπορώ να περάσω καλά με τον εαυτό μου χωρίς να χρειάζεται να πηγαίνω στο μπαρ κάθε Σαββατοκύριακο».
Προφανώς, υπάρχουν δυο όψεις που μπορείς να το δεις. Προφανώς, υπάρχουν και εκείνοι που δεν την πάλεψαν.
Rockpages.gr: Συνήθως, όταν παρουσιάζεται μια νέα metal μπάντα ψάχνουμε να βρούμε ομοιότητες με τις πιο παλιές, ή λέμε «άκου αυτό το τραγούδι, μου θυμίζει Maiden», ή «αυτό ακούγεται σαν τους Metallica». Πως αισθάνεσαι γι’ αυτό; Σε ενοχλεί; Αν κάποιος σου πει ότι κάποιο από τα τραγούδια σου ακούγεται σαν τους Judas Priest, τους Scorpions, ή ότι έχει αντιγράψει, ή ακόμα ότι έχεις κλέψει κάτι;
Zach Slater: Ίσως να με ενοχλούσε όταν ήμουν πιο νέος, αλλά τώρα χέστηκα. Δεν με νοιάζει αν σου αρέσουν οι Scorpions, ή όχι, γιατί αυτό είναι κάτι που δεν με επηρεάζει. Όπως είπα δεν πάω πουθενά, μένω μέσα στο δάσος. Κάθομαι εδώ και γράφω τραγούδια. Οπότε, έχω ηθελημένα απομακρύνει αυτή την επιρροή από τους άλλους σε μένα. Γιατί, δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο ωφελεί εμένα, ή τους άλλους. Δεν κερδίζω κάτι με το να βασίζω την δημιουργικότητά μου στο τι περιμένουν από εμένα οι άλλοι. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα της δημιουργικότητας. Είναι η δική μου δημιουργικότητα. Όχι κάποιου άλλου.
Έτσι, λοιπόν αν κάποιος μας συγκρίνει με κάποια άλλη μπάντα… προφανώς είναι κάτι που ως ένα βαθμό θα συμβεί. Δεν πρόκειται να σου πω εγώ πως οι Skull Fist είναι η πιο original και μοναδική μπάντα που υπάρχει. Γιατί παίζουμε heavy metal και υπάρχουν χιλιάδες, για να μην πως δεκάδες χιλιάδες heavy metal μπάντες ήδη. Οπότε, αποκλείεται να μην υπάρχουν ομοιότητες. Πάντα λέω: «δεν με νοιάζει να βουτήξω τα πόδια μου στη λίμνη, αλλά δεν θα βουτήξω μέσα ολόκληρος». Και αυτό που εννοώ είναι πως δεν αντιγράφω. Λατρεύω τους Iron Maiden. Αλλά δεν θέλω να γίνω Iron Maiden. Δεν έχω καμία πρόθεση να γίνω Iron Maiden. Αλλά, σίγουρα θα υπάρξουν κάποιες ομοιότητες. Είπαμε, είναι heavy metal, έχει κάποια όρια. Δεν μπορώ να βάλω πνευστά σε ένα τραγούδι μου. Δηλαδή μπορώ… θα μπορούσα να το κάνω, ή αν θέλετε να βάλω και synthesizers… κατάλαβες…
Rockpages.gr: Αλλά, τι γίνεται αν ο JJ εκεί που παίζεις ένα τραγούδι, ή ένα riff που έγραψες σου πει «ξέρεις τι; Αυτό είναι το τραγούδι των τάδε… δεν το αλλάζεις λιγάκι; Δεν το φτιάχνεις ώστε να μην ακούγεται σαν τους άλλους;»
Zach Slater: Πολύ εύκολο… τον διώχνω από την μπάντα. Απλό! Άντε γαμήσου. Εγώ θα παίξω τα τύμπανα από εδώ και μπρος. Κανένα πρόβλημα. Το έχω κάνει κι εγώ. Έπιασα τον εαυτό μου να το κάνει σε αυτό το άλμπουμ με το “Crush Kill Destroy”…
Rockpages.gr: Που ακούγεται σαν Megadeth…
Zach Slater: Ναι, ακριβώς! Οπότε, ορίστε θα στο δείξω… αυτό έγινε και αυτό ήταν πρόβλημα για μένα. Δεν θυμάμαι ποιο τραγούδι των Megadeth ήταν, αλλά πάει κάπως έτσι (ΣΣ βγάζει μια ακουστική κιθάρα και παίζει) και κάνει το ίδιο ξανά και ξανά. Νομίζω ότι είναι το “Angry Again”, ή κάποιο που του μοιάζει τέλος πάντων. Έτσι, όταν άκουγα το “Crush Kill Destroy” αφού είχε ολοκληρωθεί το άλμπουμ, εγώ ήμουν αυτός που είπε: «δεν θέλω το riff μου να ακούγεται παρόμοιο με αυτό. Έτσι, πήγα στο στούντιο για να αλλάξω αυτά τα 30 δεύτερα σε μια κιθάρα. Πήρα τηλέφωνο τον παραγωγό «έι, πρέπει να ξαναμπώ στο στούντιο» και μου λέει «ρε μάγκα, όλα είναι έτοιμα. Τα έχουμε ξηλώσει όλα». «Δεν με νοιάζει, πρέπει να έρθω γιατί δεν θέλω ένα από τα riffs μου να ακούγονται σαν κάποιου άλλου».
Έτσι, άλλαξα παίζοντας κάπως έτσι (παίζει το riff πιο γρήγορα). Αυτό ήταν ένα προσωπικό θέμα. Βρίσκεις ένα riff, κάτι γίνεται, λες «γαμώτο, μου αρέσει αυτό το riff». Οπότε, καλύτερα που το ανακάλυψα από μόνος μου. Γιατί αν το έλεγε ο JJ θα έλεγα «γαμώτο! Σωστά» (ΣΣ και κάνει μια γκριμάτσα ενοχλημένος).
Rockpages.gr: Έχουμε ακούσει τόση μουσική και θα ακούσουμε κι άλλη, κάτι μπορεί να σου κολλήσει στο μυαλό…
Zach Slater: Απολύτως ρε φίλε. Έβλεπα κάποτε ντοκιμαντέρ με μουσικούς και μπάντες να μιλάνε για τα άλμπουμ τους και τη μουσική τους με έναν εντελώς μη προκατειλημμένο τρόπο. Και είναι σπουδαίο όταν συμβαίνει αυτό, γιατί… δεν θυμάμαι ποιος ήταν, αλλά είπε: «ναι, έκλεψα αυτή την ιδέα από αυτόν». Μιλάμε πίσω στα ‘70s. Δεν θυμάμαι τώρα ποιος ήταν και είπε «το δικό τους τραγούδι πήγαινε έτσι και σκέφτηκα πόσο μου άρεσε και σκέφτηκα ότι θα ήθελα κι εγώ να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά διαφορετικό»
Και το έκανε. Και κανείς δεν θα ανακάλυπτε αυτή τη σύνδεση, αν δεν το ομολογούσε ο ίδιος. Δεν λέω να βρεις μπάντες και να τους κλέψεις τις ιδέες, αλλά θα μπορούσες! Υπάρχουν τόσες πολλές άγνωστες ‘80s μπάντες, θα μπορούσα να κλέβω άνετα τα τραγούδια τους και κανείς δεν θα το καταλάβαινε… αν ήταν μπάντες που δεν τις ήξερε κανείς.
Οποιοσδήποτε ασχολείται με τη μουσική ξέρει ότι αυτό είναι πιθανό, μπορεί να υποσυνείδητα να κλέψεις κάτι κατά λάθος, αλλά συνήθως το καταλαβαίνεις, όπως συνέβη με εμένα και τους Megadeth. Αλλά, με βασάνιζε για δυο εβδομάδες τουλάχιστον. Προσπαθούσα να καταλάβω που είχα ακούσει αυτό το riff. Ο μηχανικός στο στούντιο μου έλεγε «φίλε, κανείς δεν θα το καταλάβει. Δεν υπάρχει καμία ομοιότητα», αλλά εγώ έλεγα «όχι, πρέπει να το αλλάξω». Γι’ αυτό ονόμασα το τραγούδι «o Vince Neil τραγουδάει ένα τραγούδι Megadeth»
Κάποιοι δεν θα ήθελαν ποτέ κάτι τέτοιο να συνδεθεί με το ονόμά τους, ειδικά αν μιλάμε για συνθέτες. Αν γράφεις μουσική δεν θες κάτι τέτοιο να σχετίζεται με σένα. «Ω, είναι αυτός που κλέβει τραγούδια». Πολύ πιθανό, επειδή ο κόσμος είναι τόσο φανατικός και τρελός, για να είμαστε ειλικρινείς, αν ένα τραγούδι των Megadeth έμοιαζε με ένα των Diamond Head για παράδειγμα, θα διάβαζες στο Metalsucks: «o Dave Mustaine κλέβει τα τραγούδια των Diamond Head εδώ και 20 χρόνια». Αυτό δεν γίνεται συνήθως;
Θυμάμαι κάποιον που μου είπε ότι η εισαγωγή του “Ride On”έμοιαζε με κάποιο άλλο τραγούδι κάποιου συγκροτήματος. Και άκουσα το τραγούδι και όντως έμοιαζε, αλλά δεν με νοιάζει. Δεν κλέβω τραγούδια από άλλους. Αν κάτι ακούγεται σαν κάτι άλλο, αυτό συμβαίνει γιατί η κάθε κλίμακα έχει 12 ή 24 νότες φίλε…
Rockpages.gr: Πως σου φάνηκαν οι Thunderor; Είχες ακούσει το υλικό πριν κυκλοφορήσει; Ζήτησαν τη συμβουλή, ή την άποψή σου;
Zach Slater: Ο Johnny είναι τρομερός παίχτης, δεν χωράει καμία αμφιβολία. Πάντα ήταν. Και ό,τι κι αν κάνει θα είναι τουλάχιστον αξιοπρεπές. Ο χειρότερος Johnny είναι και πάλι καλός. Έτσι, ο Johnny στα καλύτερά του είναι κορυφαίος. Το παίξιμό του στο άλμπουμ είναι εξαιρετικό. Νομίζω ότι ήταν cool το ότι ο JJ ήθελε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Ήθελε να γράψει τα δικά του τραγούδια. Ήθελε να δοκιμάσει να τραγουδήσει. Και πραγματικά του δίνω τόνους credit για αυτό, γιατί είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Το να είσαι ντράμερ σημαίνει ότι κοπανάς τα τύμπανα. Οι περισσότεροι ντράμερ βαράνε ανελέητα. Οπότε, θέλει να γίνει μουσικός και γι’ αυτό του βγάζω το καπέλο. Έχει μερικά πολύ ωραία τραγούδια το άλμπουμ.
Ήταν cool που πήρε την απόφαση να το κάνει και είπε «γάμησέ τα, θα το κάνω». Και συχνά ερχόταν και μου έδειχνε τι είχε κάνει. Και προφανώς εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να αρχίσω να του κάνω παρατηρήσεις… «Α, εδώ πρέπει να αλλάξεις αυτό», ή «βάλε αυτό»… Γράφει τραγούδια και προσπαθεί να βρει την ταυτότητά του σαν μουσικός, αντί να είναι ένας εγκεφαλικά νεκρός ντράμερ. Και αυτό είναι cool. Τους είχα δει να παίζουν πριν λίγο καιρό και ήταν ωραίο να τον βλέπω να παίζει. Είμαστε ακόμα φίλοι με τον Johnny και είναι τρομερός παίχτης, είναι πολύ δημιουργικός, οπότε είναι ωραίο να τον βλέπεις με την μπάντα του.
Rockpages.gr: Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια στο άλμπουμ είναι το “Heavier Than Metal”. Τι θα μας πεις γι’ αυτό;
Zach Slater: Μάλλον τίποτα. Είναι παλιό, το έγραψα όταν ήμουν 18 ή 19.
Rockpages.gr: Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο για τους Skull Fist;
Zach Slater: Δεν ξέρω… δεν έχω… τι να πω; Να «τα κάνω» πάνω στη σκηνή σαν τον GG Alin; Πόσο αστείο θα ήταν αυτό; Ειλικρινά, δεν έχω κάποιο. Είμαι ικανοποιημένος που γράφω μουσική, δεν έχω κανένα παράπονο.
Rockpages.gr: Κάνατε βίντεο για τα “Long Live The Fist” και “For The Last Time” και φαντάζομαι ότι έκανε απίστευτο κρύο εκεί έξω. Γιατί δεν σκεφτήκατε να κάνετε τα γυρίσματα σε κάποιο στούντιο, με θέρμανση, που θα ήταν πιο άνετα;
Zach Slater: (σκάει στα γέλια) αυτή την ερώτηση μου την έκανε και κάποιος άλλος. «Γιατί το κάνατε έξω αφού έκανε τόσο κρύο;» Έχετε δίκιο. Ναι. Γιατί δεν το σκεφτήκαμε; Τα γυρίσαμε στο σπίτι μου, σε ένα υπόστεγο που έχω έξω. Δεν ήθελα να πάω πουθενά. Μέσα στο σπίτι δεν υπάρχει κάποιο σημείο που μπορείς να κάνεις γύρισμα. Και για κάποιο λόγο ήμασταν σίγουροι ότι δεν θα έκανε τόσο κρύο. Καμιά φορά είναι όμορφα έξω! Αλλά, όχι! Και στα δύο βίντεο έκανε απίστευτο κρύο. «Έκανε τόσο κρύο, γιατί δεν τα κάνατε μέσα;», τέτοιες προφανείς ερωτήσεις θα μπορούσαν να κάνω κι εγώ στον εαυτό μου τα τελευταία δέκα χρόνια. Αν τις είχα κάνει θα είχα γλιτώσει από πολλούς μπελάδες.
Rockpages.gr: Είμαι σίγουρος ότι θυμάσαι το βίντεο για το “Tom Sawyer” των Rush, που τους δείχνει να είναι μέσα στο στούντιο και έξω χιονίζει. Δεν βγήκαν έξω…
Zach Slater: Ναι, ξέρεις…. Μάλλον γι’ αυτό οι Rush έχουν πουλήσει εκατομμύρια εκατομμυρίων άλμπουμ κι εμείς όχι!
Rockpages.gr: Ποια θα έλεγες ότι είναι τα πιο αγαπημένα σου Καναδέζικα συγκροτήματα;
Zach Slater: Σίγουρα ο Neil Young, οι Prism, April Wine, BTO. Μου αρέσει πολύ το παλιό rock. Οι Black Moor. Μου αρέσουν πολύ αυτοί, είναι μια νέα heavy metal μπάντα, είναι πολύ cool. Επίσης, ένα συγκρότημα που λέγεται Thunder Rider. Πολύ καλοί.
Rockpages.gr: Αν κάποιος σε ρωτούσε ποιοι είναι οι ήρωές σου στη μουσική, οι μεγαλύτερες επιρροές σου, τα ινδάλματά σου. Ποιους θα έλεγες;
Zach Slater: H Kate Bush. Για μένα είναι τρομερή με κάθε δυνατό τρόπο. Ολόκληρη η δισκογραφία της είναι αψεγάδιαστη. Η δημιουργικότητά της είναι τόσο μεγάλη σε όλα. Οι φωνητικές μελωδίες, οι στίχοι, οι συνθέσεις… το υλικό της είναι τόσο καλό και τόσο πολύπλοκο. Είναι μια ιδιοφυία. Το ίδιο ισχύει και για τον Tom Waits. Είναι ένας από τους πιο cool τύπους σε όλο τον κόσμο. Μουσικά, πάντα μου άρεσε το στυλ του. Θεωρώ πως και οι στίχοι του είναι ιδιοφυείς.
O Tom Petty για την εμφάνισή του. Θα έλεγα τον Tom Petty για την άνεσή του και το ότι ήταν τόσο ολοκληρωμένος. Οι στίχοι του, η επιλογή των λέξεων και πόσο εύκολα μπορούσε να συνδεθεί με τον κόσμο. Από το πώς έγραφε και πως τραγουδούσε τα τραγούδια του. Ακόμα κι αν σκεφτείς κάτι όπως το “Wildflowers”, είναι το πώς έγραψε ένα τραγούδι και πόσο απλό είναι. Αλλά, πόσο σε προσελκύει. Αυτό θα έλεγα ότι ήταν σούπερ cool.
Rockpages.gr: Θα έλεγα ότι μου φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι δεν ανέφερες κανένα metal συγκρότημα στις επιρροές σου, που με οδηγεί στην ερώτηση: γιατί η μουσική των Skull Fist είναι τόσο heavy και δεν πλησιάζει περισσότερο το κλασικό rock, ή ακόμα και το hard rock, από τη στιγμή που όλες οι επιρροές που ανέφερες δεν είναι τόσο heavy…
Zach Slater: Θα έλεγα ότι ο Kerry King έγραψε μερικά από τα πιο βάρβαρα riffs που γνώρισε η ανθρωπότητα. Είναι προφανές, όπως όταν παρακολουθείς κάτι σαν το “Game Of Thrones”, που είναι απίστευτα δημοφιλές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο King έχει γράψει τα πιο βίαια riffs που έχω ακούσει σε όλη μου τη ζωή. Κανείς δεν γράφει τέτοια riffs. Το ίδιο ισχύει και για τον Dave Mustaine. Το “Rust In Peace” είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που γράφτηκαν ποτέ. Αν δεν το είχε γράψει ο Mustaine ακόμα και χίλια χρόνια μετά κανείς δεν θα είχε γράψει κάτι σαν κι αυτό.
Οι Metallica είναι πάρα πολύ καλοί και το “…And Justice For All” ήταν τρομερά δημιουργικό. Οπότε φτάνεις και σε αυτό, παρόλο που το “Ride The Lightning” ήταν απίστευτο. Θα μπορούσα να μιλάω όλη την ώρα για heavy metal… κάτι που εκτιμώ ιδιαίτερα είναι ότι οι Iron Maiden είναι η μοναδική μπάντα που διατήρησε την ακεραιότητά της σε όλη την καριέρα της. Νομίζω πως είναι οι μόνοι, ίσως μαζί με τους Slayer, αφού ο Kerry King ήταν πάντα ο ίδιος, ανεξάρτητα από το τι ήταν δημοφιλές και τι δεν ήταν. Αλλά, μιλώντας με heavy metal όρους, οι Iron Maiden είναι το μόνο συγκρότημα που διατήρησε την ακεραιότητά του. Απολύτως. Και αυτό είναι κάτι που έχει εκτιμηθεί μαζικά. Είναι cool και πολύ τιμητικό που επέμειναν να είναι αυτοί που είναι, παρόλα τα πάνω και τα κάτω του είδους που έπαιζαν.
Έτσι, με τους Skull Fist μου αρέσει ότι κάνουμε μουσική, αλλά την ίδια στιγμή γράφω μουσική μόνος μου. Εντελώς διαφορετικά είδη μουσικής. Προφανώς, το heavy metal είναι αυτό που με κάνει να… ΓΚΚΚΡΡΡΡΡ (κάνει ένα γρύλισμα)… «Εμπρός, πάμε, γαμήστε τα όλα»… Η μουσική είναι για μένα προσωπική. Και σίγουρα απορροφήθηκα από κοινωνικής άποψης στα 20 μου. Αλλά, ακόμα κι όταν ήμουν παιδί η μουσική ήταν προσωπική, έβαζα τα ακουστικά μου και άκουγα τη μουσική που άκουγαν και οι άλλοι γύρω μου. Ποτέ δεν πρόκειται να σταματήσω να γράφω heavy metal μουσική. Δεν νομίζω. Αμφιβάλω. Αλλά, την ίδια στιγμή, μου αρέσουν κι άλλα είδη μουσικής, φυσικά και θα γράψω folk και χαζά φλαμέγκο τραγούδια. Μου αρέσει η μελωδία…
Rockpages.gr: Έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από τότε που έγραψες το “Paid In Full”, έχεις έτοιμο νέο υλικό;
Zach Slater: Ναι…
Rockpages.gr: Για το οποίο μπορείς να μας μιλήσεις;
Zach Slater: Όχι…
Rockpages.gr: Χαχαχα!
Zach Slater: Δεν έχω ζωή φίλε. Κάθομαι στο σπίτι. Στο είπα και πριν όταν αστειευόμουν ότι κάθομαι με την ιδρωμένη φόρμα γυμναστικής. Αυτό κάνω τώρα. Μου αρέσει να γράφω τραγούδια. Όταν ήμουν πιτσιρικάς έκανα ακριβώς το ίδιο: πήγαινα σχολείο, έκανα skateboard, γυρνούσα σπίτι και έγραφα τραγούδια.
Rockpages.gr: Έχετε σχέδια για περιοδεία; Υπάρχει περίπτωση να έρθετε πάλι στην Ελλάδα;
Zach Slater: Το Up The Hammers ήταν μια από τις πιο αγαπημένες μου στιγμές, όταν είχαμε παίξει εκεί. Ήταν τρομερό φίλε. Πάρα πολύ διασκεδαστικό. Και όλοι όσοι ήταν εκεί, ο κόσμος στο φεστιβάλ είχε φοβερή νοοτροπία και μου άρεσε πολύ αυτό.
Θυμάμαι το μαγαζάκι δίπλα στον συναυλιακό χώρο που πουλούσε αυτά τα μικρά μπουκαλάκια ούζο. Κι αυτό ήταν ένα πολύ κακό πράγμα να έχεις μαζί σου. Ήταν τόσο φτηνά. Κόστιζαν μόνο ένα-δυο δολάρια…
Rockpages.gr: 15 χρόνια πια στο συγκρότημα, τι θα έλεγες ότι άλλαξε από την αρχή και τι έμεινε το ίδιο;
Zach Slater: Τώρα πια παίρνουμε λιγότερες λανθασμένες αποφάσεις… χαχαχα! Νομίζω ότι τα πρώτα 10 χρόνια, ήμασταν τόσο καλοί στο να παίρνουμε τις λάθος αποφάσεις. Ήμασταν εξαιρετικοί. Ξέρεις… πίναμε, κάναμε πάρτυ και μεθούσαμε πριν ανέβουμε στη σκηνή. Τις μισές φορές δεν μπορούσαμε να παίξουμε σωστά γιατί είχαμε hangover, ή ήμασταν μεθυσμένοι.
Οπότε, θα έλεγα ότι τώρα είμαι πιο συγκεντρωμένος. Δεν υπάρχουν πράγματα για να μου αποσπάσουν την προσοχή. Το μόνο που μου προκαλεί μια χημική αντίδραση είναι η μουσική. Τέρμα τα πάρτυ, τέρμα ο κόσμος, τέρμα αυτοί που θέλουν να κάνουν παρέα μαζί σου, τίποτα τέτοιο δεν υπάρχει πια. Τώρα, το μόνο που γουστάρω είναι να γράφω μουσική. Μου αρέσει. Και η διαφορά είναι τεράστια.
Όταν είσαι νέος σε απορροφά η προσοχή, σωστά; Θα έλεγα ότι σε κάποιο βαθμό οι περισσότεροι δεν το παραδέχονται αυτό, αλλά είναι εθισμένοι στην προσοχή. Αυτό δεν είναι πια θέμα για μένα. Δεν το έχω ανάγκη πλέον.
