Λόγω μεγάλης ουράς στην είσοδο μπήκα στο χώρο λίγο πριν τις 20:30, διαπιστώνοντας δυστυχώς ότι το set των Amken έφτανε προς το τέλος του. Τα δύο τραγούδια όμως που άκουσα, μου άφησαν πολύ καλή εντύπωση. Τα παιδιά ακούγονται πολύ καλύτερα στο σανίδι σε σχέση με τις studio εκτελέσεις, είχαν πολύ ενέργεια, καλό ήχο και κατάφεραν να με κερδίσουν αμέσως. Λογικό βέβαια, αν σκεφτεί κανείς ότι στα πέντε χρόνια που δραστηριοποιούνται συναυλιακά έχουν δώσει καμιά πενηνταριά live σε Ελλάδα και εξωτερικό. Αναμένω με αγωνία την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους με τίτλο “Theater Of The Absurd”.
Η συνέχεια ανήκε στους death/thrashers Rapture. Είχα περιέργεια να ακούσω ζωντανά το πολύ καλό ντεμπούτο τους “Crimes Against Humanity” και η τετράδα από την Αθήνα τα πήγε πολύ καλά, παρ’ όλο που τους αδίκησε ο ήχος. Φυσικά αξίζει να σημειωθεί ότι το αρκετά νεανικό κοινό που βρισκόταν μπροστά στη σκηνή τα έδωσε όλα και στα τρία ελληνικά συγκροτήματα. Φορούσαν μπλουζάκια τους, φώναζαν και επιδίδονταν σε συνεχές headbanging, moshing, stagediving και crowdsurfing. Good friendly violent fun που λένε και οι Exodus. Μπράβο τους, τέτοια στήριξη στη σκηνή είναι απαραίτητη. Έκλεισαν διασκευάζοντας το “Sex And Violence” των Carnivore.
Το αγαπημένο μου εγχώριο thrash συγκρότημα παραμένουν όμως οι Bio-Cancer, οι οποίοι ήρθαν στη συνέχεια και τα έκαναν λίμπα. Το “Ear Piercing Thrash” που άνοιξε το set τους περιγράφει απόλυτα τον ήχο τους. Υπερηχητική, λυσσασμένη μουσική σε ταχύτητες που δεν έπεφταν για κανένα λόγο. Respect στο Λευτέρη που άφησε τα συκώτια του στο μικρόφωνο με τις κραυγές του. Όσο έχουν τραγούδια όπως τα “Bulletproof”, “Tormenting The Innocent”, “Spread The Cancer” και “Obligated To Incest” δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Συνεχίστε έτσι.
Το An πλέον είχε γεμίσει ασφυκτικά και λίγο μετά τις 23:00, οι Lords Of Depravity ανέβηκαν στη σκηνή. Δυναμικό ξεκίνημα με τα πιο καινούρια “In Retribution” και “In War And Pieces”, αλλά ο κόσμος φαινόταν λίγο μουδιασμένος. Στο “Sodomy And Lust” όμως που ακολούθησε, η κατάσταση εκτροχιάστηκε. Το “Surfin’ Bird” στη συνέχεια προμήνυε μόνο ένα πράγμα…“The Saw Is The Law” και ο κακός χαμός. Οι σκηνές λατρείας ανάμεσα σε κοινό και συγκρότημα έδιναν και έπαιρναν. Ο Makka στα drums πραγματικά δε σταματούσε να χαμογελάει καθ’ όλη τη διάρκεια του set, ο Bernemman στην κιθάρα είχε και αυτός μεγάλα κέφια ενώ ο θείος Tom δε σταματούσε να αποθεώνει το ελληνικό κοινό και να μοιράζει δεξιά κι αριστερά νερά και μπύρες. Το setlist περιλάμβανε παλιές και καινούριες τραγουδάρες, ο κόσμος ούρλιαζε μαζί με το συγκρότημα (κυρίως στα πιο παλιά) ενώ η κλοτσοπατινάδα έδινε κι έπαιρνε. Τρομερή εμφάνιση από την αρχή μέχρι το τέλος, καθώς μιλάμε για ένα συγκρότημα που είναι κάτι παραπάνω από σταθερή αξία. Μετά από περίπου δύο ώρες μουσικής, οι Sodom αποφάσισαν να μας πουν καληνύχτα. Αυτά να τα βλέπουν κάτι μπάντες της γενιάς τους (και όχι μόνο) που το έχουν δει ντίβες και παίζουν με το ζόρι 70-80 λεπτά. Αν λέγεσαι οπαδός του thrash metal, να ένα από τα πέντε συγκροτήματα που πρέπει να δεις οπωσδήποτε ζωντανά. Τελεία και παύλα.
Φεύγοντας από το χώρο έμεινα να αναρωτιέμαι δύο πράγματα. Πρώτον, πότε επιτέλους θα απαγορευτεί η είσοδος στον κάθε πίθηκα που βγάζει τη μπλούζα του στο pit και μοιράζει απλόχερα την ιδρωτίλα του σε όποιον τον ακουμπάει και δεύτερον, πότε μερικοί διοργανωτές θα αρχίσουν να σέβονται τον κόσμο που τους πληρώνει ώστε να λήγουν τις συναυλίες σε λογικές ώρες.
Γιώργος Τερζάκης
*φωτογραφίες από τη σελίδα των Sodom στο Facebook
Setlist: In retribution, In War And Pieces, Sodomy And Lust, Surfin’ Bird (The Trashmen cover), The Saw Is The Law, Outbreak Of Evil, Napalm In The Morning, Sacred Warpath, Agent Orange, Stigmatized, Caligula, City Of God, Tired And Red, Fuck The Police, Blood Lions, Iron Fist (Motorhead cover), Blasphemer, M-16, Nuclear Winter, Rolling Thunder, Remember The Fallen, Ausgebombt, Bombenhagel
