Επιτέλους έγινε. Δύο χρόνια μετά την αρχική ημερομηνία, αφού η συγκεκριμένη συναυλία ήταν από τις πρώτες (ή η πρώτη, δεν είμαι σίγουρος) που αναβλήθηκε λόγω του ότι είχαμε το πρώτο lockdown στη χώρα μας λίγες μέρες πριν. Μετά από πολλές αναβολές, επιτέλους το γερμανικό μεγαθήριο ήρθε στην Ελλάδα και ας έλεγαν διάφοροι έξυπνοι ότι δεν θα γινόταν ποτέ επειδή πιστεύουν ότι με την κατάσταση που βιώναμε ήταν πανεύκολο να προγραμματίσεις κάτι τέτοιο με όνομα από το εξωτερικό. Στην ατεκμηρίωτη αποψάρα πρώτοι είμαστε.
Οι προγραμματισμένες ώρες για τα support σχήματα τηρήθηκαν στο λεπτό και αυτό πρέπει να επισημανθεί με τόσα που έχουμε δει. Λόγω μεγάλης ουράς στο ταμείο του Fuzz έχασα λίγα λεπτά από το set των Fragments Of Despair. Το κουαρτέτο από τον Πόρο παίζει heavy/thrash metal με black φωνητικά, πότε με πολύ γρήγορα ξεσηκωτικά μέρη και πότε με πιο mid-tempo μελωδικά. Ήταν πολύ καλοί πάνω στη σκηνή αλλά ο κόσμος δεν φάνηκε να ανταποκρίνεται στη μουσική τους. Κέρδισαν πάντως εκτεταμένο χειροκρότημα όταν η εμφάνισή τους έφτασε στο τέλος της.
Ακολούθησαν οι Domination Inc., οι οποίοι βγήκαν με αέρα μεγάλης μπάντας στη σκηνή. Και αυτό επειδή είναι μια τέτοια. Υπερκινητικοί, γεμάτοι ενέργεια και αλάνθαστοι, έκαναν το κοινό να ξεσηκωθεί από τα πρώτα riffs τους. Σαν κουαρτέτο και αυτοί πλέον, μιας και πριν λίγο διάστημα αποχώρησε ο δεύτερος κιθαρίστας και εκ των ιδρυτικών μελών τους Κώστας, υπενθύμισαν σε όλους τι δισκάρα είναι το τελευταίο τους πόνημα “Memoir 414” και με έκαναν να ανυπομονώ για το διάδοχό του που ηχογραφείται τώρα. Τα μηχανήματα καπνού που είχαν σε συνδυασμό με το φοβερό light show έκαναν την εμφάνισή τους ακόμα πιο ωραία ενώ δεν παρέλειψαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους σε κάθε πόλεμο με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο. Από τα πιο δυνατά και ποιοτικά συγκροτήματα στη χώρα μας με διαφορά. Πολλά μπράβο για την δυναμική εμφάνισή τους.
Με μία ολιγόλεπτη καθυστέρηση και εν μέσω ιαχών, οι Sodom επιτέλους έκαναν την εμφάνισή τους. Δυνατό ξεκίνημα με το “S.O.D.O.M.” το οποίο ακολούθησε το “Sodom & Gomorrah”, κάτι που με έκανε να αναρωτηθώ αν θα έπαιζαν μαζεμένα όλα τα τραγούδια που έχουν μέσα το όνομά τους. Τελικά δεν το έκαναν, αφού ακολούθησε το ιστορικό “Tired And Red”. Και όταν έχει την πολυτέλεια να παίζεις τόσο νωρίς στην εμφάνισή σου ένα κομμάτι σαν αυτό, δείχνει την τεράστια ποιότητα της δισκογραφίας σου. Η συνέχεια εξίσου φοβερή με το “Christ Passion”, το οποίο δε νομίζω να περίμενε και κανένας.
Για να μην τα πολυλογώ, το setlist ήταν μια βουτιά στο παρελθόν καθώς είχε πολύ υλικό από τις πρώτες δουλειές του συγκροτήματος, που δε νομίζω να χάλασε τους οπαδούς τους. Την μεγαλύτερη εκπροσώπηση είχαν τα “In The Sign Of Evil”, “Persecution Mania”, “Agent Orange” και φυσικά το τελευταίο τους full-length που ακόμα μου κάθεται στο στομάχι και δεν με ενθουσίασε ούτε συναυλιακά. Λογικό βέβαια να προτιμήσουν περισσότερο τα πρώτα χρόνια, τόσο λόγω του Frank Blackfire που επέστρεψε στη μπάντα αλλά κι επειδή αυτή η συναυλία είχε επετειακό χαρακτήρα αφού οι Sodom γιορτάζουν 40 ολόκληρα χρόνια ιστορίας!
Πολύ ωραία στιγμή όταν ανέβηκε και τούρτα στη σκηνή με το λογότυπό τους στην οποία υπήρχαν κεράκια με τον αριθμό 40. Ο κόσμος δεν σταματούσε να δείχνει την λατρεία του προς τους Γερμανούς θρύλους φωνάζοντας σε κάθε παύση ρυθμικά το όνομά τους και φάνηκε πόσο πολύ το απολάμβαναν οι Frank Blackfire και Tom Angelripper, με το διαρκές χαμόγελο και τις ευχαριστίες τους προς εμάς. Ο δεύτερος δεν παρέλειψε να εκφράσει και την αντίθεσή του προς τον πόλεμο στην Ουκρανία, καλώντας μας να φωνάξουμε όλοι μαζί “stop the war”.
Η εμφάνισή τους δεν έκανε κοιλιά σε κανένα σημείο ενώ αποφάσισαν να παίξουν παραπάνω από την προγραμματισμένη διάρκεια, φτάνοντας τις δύο ώρες. Και έβαλαν μέσα και την διασκευή στο “Iron Fist” που ήταν εκτός setlist. Γιατί; Επειδή είναι οι Sodom και δεν βρίσκονται με το ρολόι στο χέρι. Βγαίνουν πάνω στο σανίδι με σκοπό να ικανοποιήσουν τον κόσμο που τους ακολουθεί. Και το έκαναν με το παραπάνω. Μακράν από τις καλύτερες εμφανίσεις τους επί ελληνικού εδάφους, χωρίς αμφιβολία.
Setlist: S.O.D.O.M., Sodom & Gomorrah, Tired And Red, Christ Passion, Suicidal Justice, Sodomized, Agent Orange, Conflagration, Better Off Dead, Sodomy And Lust, Outbreak Of Evil, Euthanasia, Nuclear Winter, Incest, Caligula, The Harpooner, Blasphemer, The Conqueror, Equinox, Iron Fist (Motörhead cover) Ausgebombt, Witching Metal, Bombenhagel
Σε γενικές γραμμές οιSodom πάνω στη σκηνή ήταν καταιγιστικοί. Με επετειακό set που ενθουσίασε τους πάντες, αν και προσωπικά μου έλειψαν τα αγαπημένα “The Saw Is The Law”, “Napalm In The Morning” και “Fuck The Police” αλλά γκρίνιες δεν χωράνε εδώ πέρα. Στην ανταπόκριση που έκανα για τη συναυλία τους το 2017 σε αυτή εδώ τη σελίδα, είχα γράψει ότι αν είσαι οπαδός του thrash metal αυτό είναι ένα από τα πέντε συγκροτήματα του είδους που πρέπει να δεις οπωσδήποτε ζωντανά. Μετά από αυτό το βράδυ, η άποψή μου παραμένει.
Γιώργος Τερζάκης
Φωτο: Πέτρος Παπαπέτρος
