Από το 2010 και μετά ο Max Cavalera καταγράφει ένα σερί μέτριων κυκλοφοριών, με μόνη εξαίρεση το album των Killer Be Killed πέρυσι. Δυστυχώς το «Archangel» όχι μόνο δεν ανατρέπει την κατάσταση, αλλά αντιπροσωπεύει μάλλον το συνθετικό ναδίρ του Βραζιλιάνου.
Ομολογώ πως δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την υπερδραστηριότητα, με έξι δίσκους σε πέντε χρόνια, με τους Soulfly, τους Cavalera Conspiracy και τους Killer Be Killed, από τη στιγμή που ο Cavalera δεν έχει ανάγκη συνεχόμενες κυκλοφορίες για να παραμείνει στο προσκήνιο.
Το εξώφυλλο του «Archangel» είναι το μόνο πράγμα που δεν αποπνέει έναν αέρα προχειρότητας. 36 λεπτά με μπόλικο filler, καμία φρεσκάδα και ανακύκλωση ιδεών. Το επίπεδο των καλεσμένων στα album των Soulfly ολοένα και πέφτει, τα άλλοτε ενδιαφέροντα instrumental είναι πλέον bonus tracks στην special edition. «Λεπτομέρειες», ίσως πείτε, αλλά είναι ενδεικτικές της χαμηλής ποιότητας του προϊόντος.
Ελπίζω μετά το «Archangel» ο Max να κάνει ένα διάλειμμα και να επιστρέψει σε 2-3 χρόνια με έναν προσεγμένο δίσκο, ώστε να ανανεωθεί και το ενδιαφέρον των οπαδών για τη μουσική του.