Όπως λέει και ο Chris Cornell στο εναρκτήριο κομμάτι, οι Soundgarden έλειψαν υπερβολικά πολύ καιρό. Έλειψαν γιατί είναι ένα γκρουπ με μοναδικό ήχο, διαχρονικά σημαντικό, πέρα από τις μουσικές μόδες που έρχονται και φεύγουν. Μετά από 16 χρόνια απουσίας από τη δισκογραφία, το ‘’King Animal’’ έρχεται να πιστοποιήσει τη χημεία της τετράδας από το Seattle. Είναι 100% Soundgarden, είναι η φυσική συνέχεια του ‘’Down on the Upside’’, φτιαγμένη από μουσικούς που απολαμβάνουν αυτό που κάνουν. Θα ακούσετε χαρακτηριστικούς περίεργους ρυθμούς, εξαιρετικό drumming από τον Matt Cameron και φυσικά τη δεσπόζουσα φωνή του τεράστιου Cornell.
Αν τα έχει όλα αυτά, γιατί δεν είναι σπουδαίος ο δίσκος, θα αναρωτηθείτε. Γιατί δίπλα στα πολύ καλά ‘’Blood on the Valley Floor’’, ‘’Bones of Birds’’, ‘’Taree’’ και ‘’Attrition’’ υπάρχουν αρκετές μέτριες συνθέσεις, πάντα σε αναλογία με τις υψηλότατες απαιτήσεις που (πρέπει να) υπάρχουν από αυτό το συγκρότημα. Κάποια κομμάτια πρέπει να τα ψάξεις και να τα ακούσεις πολλές φορές για να βρεις τα καλά σημεία, σε άλλα λείπει το ένα στοιχείο που θα τα απογειώσει. Επίσης, οι κιθάρες είναι λίγο υποτονικές, ήμερες και θαμμένες στη τελική μίξη, με αποτέλεσμα τα τραγούδια να μην παίρνουν όσα θα μπορούσαν από τον Kim Thayil. Όσοι λοιπόν περίμεναν ένα album – θρίαμβο σαν το ‘’Black Gives Way to Blue’’ των Alice In Chains, θα απογοητευθούν. Αυτό όμως δεν μειώνει την μεγάλη αξία του comeback που κάνουν οι Soundgarden με το ‘’King Animal’’.
