Δυστυχώς –υπογραμμισμένο το επίρρημα, παρακαλώ- μπήκα στο club την ώρα που οι Ruthless Steel έπαιζαν το προτελευταίο τραγούδι τους. Με μία εξαιρετική frontwoman, οι Ruthless Steel μου έδωσαν την εντύπωση ενός ικανότατου σχήματος –παρά το νεαρό της ηλικίας τους- που απέδιδε άριστα το παραδοσιακό heavy metal πάνω στη σκηνή. Η διασκευή στο “I Rule The Ruins” των Warlock ήταν άψογη. Πολλά συγχαρητήρια! Τα παιδιά κάνουν και ένα release party στο Bat City στις 19 του μήνα…θα είμαστε εκεί.
Αμέσως μετά ακολούθησαν οι Big Dickus, μία μπάντα διασκευών που «ζέστανε» μια χαρά τα 250 περίπου άτομα που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο An. Πολύ καλές επιλογές από κλασικά τραγούδια των Priest, Zeppelin, Purple, Sabbath, Megadeth, Queen με τους Bigus Dickus να αποδεικνύονται άριστοι παίχτες, άνετοι πάνω στη σκηνή και με πολύ χιούμορ. Η παρουσία του…6ου μέλους της μπάντας (ένα πλαστικό…αντρικό μόριο…χεχε) αποτέλεσε το αποδεικτικό στοιχείο ταυτοποίησης του ονόματος της μπάντας!
Η ώρα όμως είχε έρθει για τους Spitfire, το μεγαλύτερο ελληνικό heavy metal group. Λίγο μετά τις 11, τα πλήκτρα του Γιώργου Ασπιώτη «χτίζουν» το ιδανικό μουσικό υπόβαθρο για την εισαγωγή του “Danger In The World”. Κάποια προβλήματα στην κιθάρα του Λογγινίδη ξεπερνιούνται ευτυχώς μετά από δύο κομμάτια και το συγκρότημα για τα επόμενα 100 λεπτά σαρώνει τους πάντες στο πέρασμα του. Ο Νίκος Συράκος τα πάει περίφημα πίσω από το μικρόφωνο και αποδεικνύεται ικανότατος αντικαταστάτης του Hannibal (πιστεύω με το χρόνο θα είναι και πιο άνετος πάνω στη σκηνή), ο Γιώργος Παξιμάδης τα «σπάει» πίσω από τα τύμπανα και ο Γιώργος Ασπιώτης –το έχω ξαναγράψει- «γεμίζει» ιδανικά τον ήχο των Spitfire. Και τα τρία νέα μέλη δείχνουν να έχουν αναζωογονήσει το συγκρότημα. Η μεγάλη έκπληξη ήταν η εμφάνιση του Κώστα Κυριακίδη (ο πρώτος drummer της μπάντας και ιδρυτής των Raw Silk) στο “Evil Thoughts Around” ενώ ενδιαφέρουσα ήταν η ελαφρώς διαφορετική εισαγωγή στο “Lady of the Night”, η παρουσία του νέου τραγουδιού “Ready To Attack” αλλά και η προσθήκη του “I’m Ready” στο set. Περιττό να αναφέρουμε το χαμό που έγινε στα “Whispers”, “Taste The Fire” και “Lead Me On”…
Κάτι τελευταίο που νιώθω την ανάγκη να σημειώσω και δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ο Ηλίας Λογγινίδης βρίσκεται για τέταρτη δεκαετία πάνω στη σκηνή. Έχει προσφέρει πάρα πολλά πράγματα και θα του είμαστε ευγνώμονες για πάντα που έβγαλε πριν από 25 και βάλε χρόνια το “First Attack” και συνεχίζει απτόητος. Εγώ, όλα αυτά τα χρόνια, νιώθω μεγάλη τιμή κάθε φορά που γράφω δύο γραμμές για τους Spitfire. Μερικά πράγματα δεν θα πρέπει να τα θεωρούμε δεδομένα. Τι θέλω να πω…οι Spitfire δεν θα υπάρχουν για πάντα. Σκεφτείτε το λίγο…θα έρθει εκείνη η μέρα που δεν θα έχουμε τη χαρά να απολαμβάνουμε ζωντανά απέθαντους ύμνους σαν τα “Whispers” και “Lead Me On”. Πρέπει, λοιπόν, να είμαστε εκεί κάθε φορά που οι Spitfire ανακοινώνουν ένα live. Πιστέψτε με, όχι μόνο δεν θα το μετανιώσετε, όχι μόνο θα απολαύσετε μία εκπληκτική συναυλία αλλά (το κυριότερο) θα πάρετε μαζί σας ανεκτίμητες αναμνήσεις που θα σας συνοδεύουν για μία ζωή. Γιατί, πολύ απλά, δεν θα υπάρξει ποτέ συγκρότημα στη χώρα μας που θα βγάλει ξανά δίσκο σαν το “First Attack”…αυτή είναι η αλήθεια!
Σάκης Νίκας
Setlist: Danger In The World, King Of The Mountain, Gates Of Fire, Ready To Attack, Streetfighter, Die Fighting, Taste The Fire, Macedonia, Lady Of The Night, Everlasting Love, Evil Thoughts Around, Explosion, I’m Ready, Whispers, Fool Enough. Lead Me On, Guilty Dreams
