Με αφορμή το πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα του Στάθη Παναγιωτόπουλου αναφορικά με μία έκθεση που επικεντρώνεται στη rock μουσική, επικοινωνήσαμε μαζί του για να μάθουμε όλες τις λεπτομέρειες. Φυσικά δεν παραλείψαμε να μιλήσουμε για τους Deep Purple, τους Rainbow, το Ράδιο Αρβύλα κ.α όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω. Η έκθεση “Like A Rainbow : Η Τέχνη του Ροκ” είναι επισκέψιμη καθημερινά κατά τις ώρες λειτουργίας του Gallaria (www.gallaria.gr) , με ελεύθερη είσοδο. Συνέντευξη: Σάκης Νίκας & Γιάννης Δόλας
_x000D_
_x000D_
Rockpages.gr: Στάθη, πληροφορηθήκαμε και εμείς τα νέα για την πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση με επίκεντρο την rock μουσική, από τις απαρχές της μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Μίλησε μας λίγο για αυτό…πόσο καιρό σου πήρε η υλοποίηση της ιδέας και πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν το όλο εγχείρημα;
_x000D_
Στάθης Παναγιωτόπουλος: Συνολικά η προετοιμασία κράτησε περίπου 2 εβδομάδες, και δεν ήταν καθόλου δύσκολο το εγχείρημα. Αυτό διότι το υλικό είτε υπήρχε ήδη, οπότε ήταν καθαρά θέμα επιλογής, είτε ξέραμε τι θέλαμε και απέμενε να το βρούμε, όπως για παράδειγμα τα εξώφυλλα των δίσκων, που προφανώς δεν τα είχα όλα.
_x000D_
Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς το έκανε η Εύα Μαμούρη, αυτή ήξερε τι να εκτεθεί, πως, με ποια αισθητική και ποια άποψη.
_x000D_
Rockpages.gr: Από τεχνικής πλευράς, πως είναι κατανεμημένη η έκθεση; Με άλλα λόγια τι μπορεί να δει ο δυνητικός επισκέπτης σε αυτή;
_x000D_
Στάθης Παναγιωτόπουλος: Καταρχήν υπάρχουν ορισμένα από τα ωραιότερα και σημαντικότερα εξώφυλλα δίσκων του ροκ από τη δεκαετία του 50 και εντεύθεν, τακτοποιημένα σε χρονική σειρά, κάπως σαν εξέλιξη στους τοίχους του πύργου.
Έπειτα, έχουμε εκθέσει μουσικά όργανα, συσκευές και μέσα αναπαραγωγής ήχου όπως τζουκμποξ, μπομπινόφωνο, δίσκους, πικάπ κλπ, και μια σειρά από ενθύμια (memorabilia) όπως εισιτήρια και πάσα συναυλιών, αντικείμενα, φωτογραφίες, αφίσες, αυτόγραφα κλπ.
_x000D_
Παράλληλα, ένας προβολέας προβάλλει σε οθόνη στιγμιότυπα από ιστορικές συναυλίες και ταινίες τεκμηρίωσης με θέμα το ροκ.
_x000D_
_x000D_
Rockpages.gr: Κάνεις ειδική αναφορά στοWoodstock, σίγουρα ένα κομβικό σημείο στην μετέπειτα εξέλιξη του rock. Τελικά σηματοδότησε το τέλος μίας εποχής ή την αυγή μίας νέας σελίδας στο rock;
_x000D_
Στάθης Παναγιωτόπουλος: Κατά τη γνώμη μου, το Woodstock ήταν το τέλος της εποχής της αθωότητας. Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι το ροκ “χάλασε” μετά από αυτό, απλώς τότε έγινε απολύτως κατανοητό ότι η μουσική αυτή εκτός από αυθόρμητο κίνημα μπορούσε να αποτελέσει και πηγή εισοδήματος.
_x000D_
Rockpages.gr: Οι Deep Purple υπήρξαν ανέκαθεν τεράστια αδυναμία μου (όπως και δική σου) και χαίρομαι που υπάρχει ειδικό section για αυτούς. Σε αυτό περιλαμβάνονται μερικά σημαντικά αντικείμενα από την πλούσια προσωπική σου συλλογή. Θα ήθελες να μας αναφέρεις τα τρία πιο σημαντικά από αυτά και για ποιους λόγους σε έχουν σημαδέψει;
_x000D_
Στάθης Παναγιωτόπουλος: Τρία είναι πολύ λίγα! Επίσης, τα πιο σημαντικά για μένα δεν έχουν βγει ποτέ από το σπίτι μου και ούτε πρόκειται. Έχω, φερ ειπείν, ένα Made in Japan υπογεγραμμένο από ολη την κλασική σύνθεση, έναν πίνακα του Roger Glover με θέμα την παλιά Αλόννησο, που τον ζωγράφισε και μου τον έδωσε όταν τον φιλοξένησα εκεί το 2006, ορισμένα προσωπικά αντικείμενα του Jon Lord, είναι πολλά…
_x000D_
Rockpages.gr: Πριν από μερικούς μήνες αγόρασα το πιο πρόσφατο live album των Rainbow “Memories in Rock II” όπου έχεις επιμεληθεί και τα liner notes. Ποια είναι η γνώμη σου για την επανεμφάνιση του Ritchie Blackmore στο rock τα τελευταία τέσσερα πλέον χρόνια;
_x000D_
Στάθης Παναγιωτόπουλος: Δεν ενθουσιάστηκα γενικά. Το παίξιμό του παραμένει ασύλληπτο, οι συναυλίες είχαν μερικές σπουδαίες στιγμές, το όλο εγχείρημα όμως μου φάνηκε κάπως…αναγκαστικά στημένο. Ήθελε (και πολύ καλά έκανε!) να επιστρέψει στο ροκ για λόγους νοσταλγίας, και επειδή δεν του προέκυψε επανασύνδεση με τους Deep Purple πήγε στην αμέσως επόμενη λύση. Χαίρομαι που υπάρχουν αυτοί οι Rainbow και του δίνεται η ευκαιρία να παίζει δημιουργίες του που αλλιώς θα ακούγαμε μόνο από ηχογραφήσεις, όπως το Stargazer.
_x000D_
_x000D_
Rockpages.gr: Θα πρέπει, κατά τη γνώμη σου, να υπάρξει μία τελευταία συναυλία των Purple με τον Blackmore;
_x000D_
Στάθης Παναγιωτόπουλος: Θα ήθελα πάρα πολύ να δω κάτι τέτοιο, αλλά θα ήθελα επίσης να δω άλλη μια φορά (ή άλλες πενήντα!) την κλασική σύνθεση. Δε μπορούμε να τα έχουμε όλα, δυστυχώς…
_x000D_
Rockpages.gr: Η έκθεση λαμβάνει χώρα στην Παραλία του Νέου Παντελεήμονα. Υπάρχει σκέψη για να την απολαύσουμε κάποια στιγμή στην Αθήνα;
_x000D_
Στάθης Παναγιωτόπουλος: Δεν είναι καθόλου κακή ιδέα, αλλά πρέπει να βρεθεί κατάλληλος χώρος, και δεν είναι εύκολο. Εδώ βοήθησε πάρα πολύ η συγκυρία, ο πύργος είναι ένα επιβλητικό κτήριο σχεδόν 100 ετών, ήταν πολυβολείο των ναζί στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, και εφάπτεται στην παλιά σιδηροδρομική σήραγγα, συνεπώς έχει από μόνο του ένα μεγάλο ενδιαφέρον. Επιπροσθέτως, είναι τμήμα μαγαζιού (καφέ/ μπαρ), του Gallaria, που σημαίνει πως είναι επισκέψιμος πολλές ώρες, όσο λειτουργεί το μαγαζί, από το πρωί ως το βράδυ, χωρίς να χρειάζεται επιπρόσθετη φύλαξη. Ιδανικές συνθήκες, που δεν είναι εύκολο να βρεθούν αλλού. Αν βρεθούν, βέβαια, με μεγάλη χαρά θα μετακινούσαμε την έκθεση.
_x000D_
Rockpages.gr: Μία πιθανότατα ενδιαφέρουσα ιδέα θα ήταν να υπάρξει και ένα συνοδευτικό βιβλίο/λεύκωμα. Το σκέφτεσαι;
_x000D_
Στάθης Παναγιωτόπουλος: Νομίζω ότι υπάρχουν ήδη πάρα πολλά βιβλία για την τέχνη και την ιστορία του ροκ, δε θα είχε νόημα ακόμη ένα.
_x000D_
Rockpages.gr: Υπάρχει rock κουλτούρα ή αν προτιμάς ένα rock υπόβαθρο στην ελληνική κοινωνία προκειμένου να «αγκαλιάσει» στο μέλλον και άλλες τέτοιες προσπάθειες;
_x000D_
Στάθης Παναγιωτόπουλος: Αστείο ήταν αυτό. Μ’άρεσε.
_x000D_
_x000D_
Rockpages.gr: Ας υποθέσουμε ότι έρχεται ένας πιτσιρικάς στην έκθεση, σε βρίσκει και σε ρωτάει να του αναφέρεις 5 rock albums που θα πρέπει να έχει οπωσδήποτε στη δισκοθήκη ποια θα ήταν αυτά;
_x000D_
Στάθης Παναγιωτόπουλος: Τα 5 albums που θα του άρεσαν περισσότερο. Απεχθάνομαι τα “πρέπει” και “οπωσδήποτε” και λοιπές εκφράσεις τύπου γκουρού και αυθεντίας.
_x000D_
Rockpages.gr: Μιας και η αφορμή αυτής της κουβέντας μας ήταν η έκθεση για την ιστορία της rock μουσικής, ποιο πιστεύεις ότι είναι το μέλλον του classic rock; Δεδομένου του ότι δύσκολα θα ξαναδούμε/ακούσουμε μεγαθήρια όπως οι Purple, οι Zeppelin, ο Alice Cooper κτλ. –για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι επί του παρόντος- θεωρείς ότι το rock παραμένει δημοφιλές ή έχει μετατραπεί σε…υπόθεση λίγων;
_x000D_
Στάθης Παναγιωτόπουλος: Σαφώς και δεν είναι τόσο δημοφιλές (σε παγκόσμιο επίπεδο) όσο προν 20 χρόνια. Επίσης, τα μεγαθήρια που αναφέρεις είναι αναντικατάστατα. Δεν κινδυνεύει όμως η μουσική αυτή να χαθεί, και δε θα χαθεί ποτέ.
_x000D_
Rockpages.gr: Ανατρέχοντας στο παρελθόν συμπαρουσίαζες μια εκπομπή – σταθμό θα μπορούσε να πει κανείς για την νεανική rock κουλτούρα το Jammin’ στην ΕΡΤ3 συνδυάζοντας τη μουσική, με live εμφανίσεις συγκροτημάτων, το ιντερνετ κλπ. Λείπει μια τέτοια εκπομπή από την ελληνική τηλεόραση σήμερα; Θα την ξαναέκανες;
_x000D_
Στάθης Παναγιωτόπουλος: Προσαρμοσμένη στα σημερινά δεδομένα, ναι, φυσικά. Και λόγω τεχνολογίας, εμπειρίας και εύρους πληροφορίας, ίσως να ήταν ακόμη καλύτερη.
_x000D_
Rockpages.gr: Σύντομα θα ξεκινήσει και η τηλεοπτική εκπομπή που εμφανίζεσαι, το Ράδιο Αρβύλα. Που εντοπίζεις την αντοχή αυτής της εκπομπής στο χρόνο; Πως «έμπλεξες και εσύ σε αυτή την παρέα» και τι μας επιφυλάσσει το Ράδιο Αρβύλα για την τρέχουσα σεζόν;
_x000D_
Η αντοχή στο χρόνο είναι απόρροια κυρίως του γεγονότος ότι δεν παριστάνουμε κάτι που δεν είμαστε. What you see, is what you get. Εγώ έμπλεξα λόγω 30ετούς φιλίας και αλληλοεκτίμησης με τον Αντώνη Κανάκη, ήμασταν μαζί στο ραδιόφωνο, είχε αυτήν την ιδέα, μου την πρότεινε και μ’ άρεσε πολύ.
_x000D_
