Τη βραδιά άνοιξαν οι 4Bitten με την χαρακτηριστική τους άνεση μπροστά σε οποιοδήποτε κοινό σε οποιαδήποτε σκηνή. Με την επιβλητική τους παρουσία ξεπέρασαν την σχετική αμηχανία των πρώτων δυο τραγουδιών και ζέσταναν με τον καλύτερο τρόπο τον κόσμο. Έπαιξαν μάλιστα και τρία καινούρια τραγούδια από το επερχόμενο άλμπουμ τους που θα κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ήταν σφιχτοδεμένοι, γεμάτοι ενέργεια και τσαμπουκά. Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο άλλωστε!
Burning The Candle, Games You Play, Different Fate, To The Core, Not This Time, Save My Soul, Die In Vain
Κάπως έτσι φτάσαμε στο κυρίως πιάτο, τους Steamroller, το power-trio των παιχταράδων Tichy, Aldrich και του Devin, τον οποίο ξέραμε μόνο από τους Whitesnake και γνωρίσαμε λίγο καλύτερα. Για όσους δεν είχαν παρακολουθήσει τη σύντομη πορεία της μπάντας αποτελούσε αίνιγμα το τι θα παρουσίαζαν στο Αθηναϊκό κοινό, αλλά οι διασκευές στους Whitesnake θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένες και έτσι ήταν.
Θα έλεγα ότι ξεκίνησαν λίγο ανάποδα με το “War Pigs” και στη συνέχεια με το “Immigrant Song” και το “Never In My Life” των Mountain. Ήταν ξεκάθαρο ότι οι τύποι την έβρισκαν στη σκηνή, όπως και ο κόσμος που ανταποκρινόταν. Ο Tichy έκανε ταχυδακτυλουργικά με τις μπαγκέτες τις οποίες στριφογύριζε, πέταγε στον αέρα, ή κοπανούσε πάνω στα τύμπανα ώστε να κάνουν γκελ. Εντυπωσιακός στα φωνητικά ο Michael Devin, ο οποίος ανταποκρίθηκε αξιοπρεπέστατα σε όλα τα τραγούδια που έπαιξαν οι Steamroller, ενώ ο Aldrich έπαιρνε γνωστές πόζες με την χρυσή Les Paul του.
Το συγκρότημα προφανώς επισκέφτηκε και τις Καλιφορνέζικες ρίζες του με τα “Whipping Post” και “Stratesboro Blues”, έκανε λίγο χαβαλέ με ένα πέρασμα από το “Amadeus”, τίμησε την “φιδίσια” καριέρα του με “Slow & Easy”, “Crying In The Rain” και στο encore με το “Still Of The Night”, ενώ συμπεριέλαβε και το “Holydiver”, “Space Truckin”, αλλά και τα “Cocaine”, Walking On The Moon” των Police, που σίγουρα ήταν μια από τις πιο αναπάντεχες επιλογές τους. Όπως ίσως και το “Smoke On The Water” που έκλεισε την κανονική διάρκεια του show…
Υπήρχαν διακοπές ανάμεσα στα κομμάτια και ώρες ώρες οι τρεις τους έμοιαζαν να ψάχνονται λίγο για να δουν τι θα παίξουν μετά. Ωστόσο, όλα τα κομμάτια που έπαιξαν ήταν δουλεμένα και παιγμένα σε πολύ καλό επίπεδο, πράγμα δεδομένο αφού η αξία τους σαν μουσικοί και το προφιλ, τουλάχιστον των Aldrich- Tichy δεν θα συνιστούσε κάτι άλλο. Δεν ξέρω ποια είναι η ουσία του να παρακολουθείς παγκοσμίως γνωστά ονόματα του χώρου να παίζουν διασκευές – όσο καλά κι αν μπορούν να τις παίξουν, που θα μπορούσες να ακούσεις και από μια τοπική μπάντα διασκευών. Φυσικά, όταν κάτι τέτοιο γίνεται σε κάποιο Αμερικάνικο κλαμπ και το βλέπουμε στο YouTube αμέσως γκρινιάζουμε και διαμαρτυρόμαστε που στην χώρα μας δεν βλέπουμε τέτοια αντίστοιχα θεάματα. Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ανικανοποίητο ον!
Τέλος, στο περιθώριο της εμφάνισης των Steamroller, δεν μπορώ να συγκρατήσω την απορία μου σχετικά με την αποχώρηση του Aldrich από τους Whitesnake η οποία αποδίδεται στην πρόθεση του κιθαρίστα να κάνει καινούρια πράγματα και να προχωρήσει παρακάτω. Φαντάζομαι ότι το συγκρότημα που παρακολουθήσαμε το βράδυ της Δευτέρας είναι μια στάση και μια ανάγκη για εκτόνωση, όχι ο κύριος στόχος του Aldrich. Ίδωμεν…
War Pigs, Immigrant Song, Never In My Life, Whipping Post, Slow & Easy, Strateboro Blues, Amadeus (Brian Tichy), Space Truckin, Holydiver, Drum Solo, I Shot The Sheriff, Cocaine, Walking On The Moon, Crying In The Rain, Smoke On The Water Still Of The Night
Γιάννης Δόλας
