Έτυχε να ακούσω back to back τα δύο νέα albums από τους H.E.AT. και τους Steelheart. Μετά την απογοήτευση από την ακρόαση της νέας δουλειάς των H.E.A.T. και δεδομένου του γεγονότος ότι ο Matijevic κινείται εδώ και δεκαετίες σε ρηχά νερά, κρατούσα μικρό καλάθι για το να περιμένω από το νέο δίσκο των Steelheart. Και δυστυχώς δεν διαψεύστηκα καθώς το “Through Worlds Of Stardust” είναι στη μεγαλύτερή του διάρκεια ένα κακό album με ελάχιστα αξιόλογα μουσικά σημεία. Θα μου πει κάποιος…καλά, τι περίμενες από τους Steelheart το 2017; Προσωπικά, θα ήθελα κάποια στιγμή ο Matijevic να αγκαλιάσει το παρελθόν του και να αποφασίσει (επιτέλους) να παίξει σαν τα δύο πρώτα albums της μπάντας. Έτσι έγινε γνωστός, με αυτό το στυλ καθιερώθηκε και αυτό περιμένει ο κόσμος από εκείνον.
Το ασύνδετο άθροισμα ανέμπνευστων μπαλαντών και παρωχημένων alternative στοιχείων σου μεταδίδουν ένα late 90s συναίσθημα που θα ήταν καλό αν υπήρχε μία συνθετική ποιότητα. Τραγούδια σαν τα “Stream Line Savings” και “Come Inside” δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στην παρακαταθήκη των Steelheart και είναι πολύ κρίμα γιατί η φωνή του Matijevic διατηρείται σε υψηλά επίπεδα. Και αν δεν ήταν τα “You Got Me Twisted” και “Lips of Rain” που κάπως διασώζονται από το ναυάγιο, τότε θα μιλούσαμε για ένα κάκιστο album χωρίς καμία απολύτως αξία παρά μόνο για τους πάρα πολύ φανατικούς οπαδούς των Steelheart που μπορούν να συγχωρέσουν τα πάντα στον αγαπημένο τους τραγουδιστή και φυσικά ό,τι και να βγάλει είναι (για αυτούς) ισάξιο με το ντεμπούτο…αντικειμενικά πάντα, έτσι;
Highlight: Ακόμη προσπαθούμε να ξεχάσουμε την τραγική εμφάνιση του Matijevic στη χώρα μας.
