Δεύτερο προσωπικό album από τον σπουδαίο Marc Storace ο οποίος όχι μόνο παραμένει ενεργός -σε αμιγώς συναυλιακό επίπεδο- με τους Krokus αλλά ταυτόχρονα διατηρεί ζωντανή τη φλόγα της σύνθεσης νέων κομματιών. Όχι και άσχημα για ένα μουσικό που έχει κλείσει τα 73 του χρόνια, έτσι; Το “Crossfire” διαδέχεται το πολύ καλό ντεμπούτο “Live and let live” που κυκλοφόρησε το 2021 και από την αρχή η διαφορά σε όλα τα επίπεδα είναι ολοφάνερη. Καταρχάς, το πρώτο πράγμα που προκαλεί θετική εντύπωση είναι η κρυστάλλινη παραγωγή του Tommy Henriksen (Alice Cooper Band) θυμίζοντας μεγάλους δίσκους της δεκαετίας του 80. Επιπλέον, οι συνθέσεις είναι σαφώς καλύτερες και με ένα πολύ πιασάρικο ύφος ανεβάζοντας περαιτέρω το συνολικό επίπεδο του “Crossfire”.
Φαντάζομαι ότι κανένας οπαδός των Krokus και της φωνής του Storace δεν περιμένει ούτε επιθυμεί αλλαγές στον χαρακτηριστικό ήχο που έκανε τόσο δημοφιλές το Ελβετικό συγκρότημα. Έτσι ετοιμαστείτε για μία γερή δόση από boogie rock n’ roll με την επιρροή των AC/DC να είναι ξεκάθαρη αλλά ταυτόχρονα το αποτύπωμα του DNA των Krokus να είναι και αυτό ευδιάκριτο καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου. Έτσι, φανταστείτε μία καλή μίξη του “Dirty Dynamite” με το “One Vice At A Time” για μία καλή εικόνα του τι θα ακούσετε στο “Crossfire”. Ωστόσο, το κλείσιμο του δίσκου με το “Only Love Can Hurt Like This” θα εντυπωσιάσει άπαντες αφού φανερώνει και μία πιο «ευαίσθητη» πλευρά του Storace…προσωπικά, μου θύμισε κάτι από Elton John και Ian Hunter.
Συνολικά θα λέγαμε ότι το “Crossfire” είναι ένας δίσκος βγαλμένος από μία άλλη εποχή όπου το rock n’ roll προοριζόταν εξ ορισμού να σε κάνει να ξεχαστείς από τα καθημερινά σου προβλήματα και για 45 λεπτά να απολαύσεις τραγούδια που δεν θα αλλάξουν τον κόσμο αλλά σίγουρα θα σε κάνουν χαρούμενο ακούγοντας τα. Αυτή δεν είναι, άλλωστε, και η μαγική ιδιότητα αυτής της μουσικής…;
Highlight: Παρά το γεγονός ότι όλα δείχνουν ότι οι Krokus δεν θα ξανακυκλοφορήσουν ένα τελευταίο studio album, εμείς δεν θα σταματήσουμε να ελπίζουμε…
