Ειλικρινά στεναχωριέμαι να βλέπω τόσο αξιόλογες δουλειές να περνούν απαρατήρητες αφού ούτε η κατάλληλη προώθηση υπάρχει αλλά και ο ίδιος ο μουσικός δείχνει να μην ενδιαφέρεται για τη δουλειά του αυτή καθαυτή. Δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο δίσκος του εμβληματικού τραγουδιστή των Krokus, Marc Storace, κυκλοφορεί από μία ανεξάρτητη Ελβετική εταιρεία που δεν την ξέρει κυριολεκτικά κανένας αλλά και η όλη αισθητική του δίσκου –από το εξώφυλλο ως το δελτίο τύπου- είναι κακόγουστη και φανερώνει έναν ερασιτεχνισμό που δεν τον συναντάμε ούτε και στις πιο άσημες μπάντες. Τέλος πάντων…

Ξέρετε όμως τι συμβαίνει εδώ; Ο δίσκος είναι πραγματικά αξιόλογος και η φωνή του Storace είναι αναλλοίωτη παρά το γεγονός ότι ο Μαλτέζος frontman διανύει το 72ο έτος! Τα κομμάτια είναι μεν απλά αλλά καλοδουλεμένα και πιασάρικα. Η ταυτότητα των Zeppelin και των AC/DC είναι ευδιάκριτη από χιλιόμετρα αλλά είναι αυτονόητο ότι στα γρήγορα κομμάτια το μυαλό σου πάει κατευθείαν και στους κλασικούς Krokus. Ωστόσο, εγώ προσωπικά ευχαριστήθηκα πέραν του δέοντος τις δύο μπαλάντες (“Don’t Wanna Go”, “Time Waits For No One”) αφού ξεχωρίζουν με τη μία…ειδικά η πρώτη με το πιάνο και τους όμορφους στίχους.

Μιλάμε, λοιπόν, για δύο αντικρουόμενα συναισθήματα: από τη μία απογοήτευση για την ερασιτεχνική προώθηση ενός καλλιτέχνη που έχει μεγάλο ειδικό βάρος στο hard rock και από την άλλη χαρά διότι είναι ένας ικανοποιητικός δίσκος. Μακάρι κάποια στιγμή να επανακυκλοφορήσει με διαφορετικό packaging…όπως τους αξίζει δηλαδή.

Highlight: Θα συνεχίσει άραγε ο Storace μετά το τέλος των Krokus…;