Οι μέρες πλησιάζουν για την επιστροφή των Iron Maiden επί ελληνικού εδάφους! Όπως και να το κάνουμε είναι το γεγονός της χρονιάς. Μετά από αρκετά μεγάλη απουσία από την χώρα μας οι Βρετανοί επιστρέφουν και με αυτή την αφορμή ζητήσαμε από καλλιτέχνες Έλληνες και ξένους να μας πουν τις δικές τους εμπειρίες από τους Iron Maiden. Πότε τους είδαν για πρώτη φορά live, ποιο είναι το αγαπημένο τους άλμπουμ (αυτή μάλλον ήταν η πιο δύσκολη ερώτηση) και να μοιραστούν μια προσωπική ιστορία μαζί μας. Ευχαριστούμε θερμά για τη συμμετοχή τους: Gus G (Firewind), Γιάννη Παπανικολάου (Diviner, Rock’n’Roll Children), Jack Starr (Jack Starr’s Burning Starr), Kevin Goocher (Of Gods And Monsters, ex-Omen), Larry Baragan (Helstar), RD Liapakis (Mystic Prophecy), Θανάση Χατζηαγάπη (Sorrowful Winds, Maidenance) και Matt James (The Raven Age). Επιμέλεια: Γιάννης Δόλας
Τους είδα πρώτη φορά το 1995 στην περιοδεία για το “X Factor” στο Ιβανώφειο στη Θεσσαλονίκη. Βέβαια, τότε ήμουν μικρός, 15 ετών, δεν ήξερα Blaze Bayley… Bruce Dickinson… δεν είχα τέτοια κολλήματα στο κεφάλι μου ακόμα, οπότε μου φάνηκε ένα απίστευτο heavy metal show αυτό που είδαμε… η επόμενη φορά πρέπει να ήταν στο Ozzfest το 2005, δηλαδή 10 χρόνια αργότερα, όταν ήμουν στην περιοδεία των Arch Enemy και νομίζω ότι έκαναν την περιοδεία “The Early Years”… Σε εκείνη την περιοδεία πρέπει να τους είδα 18 φορές! Τη μόνη μέρα που δεν τους είδα ήταν τότε που είχε γίνει το συμβάν με τα αυγά. Εκείνη την ημέρα για κάποιο λόγο είχαμε φύγει με το λεωφορείο πιο νωρίς και δεν τους είδα και την άλλη μέρα διάβαζα στο ίντερνετ που είχε γίνει της πουτάνας! «Τι έγινε ρε παιδιά; Τι χάσαμε χθες;»
Αγαπημένο άλμπουμ, ξέρω ότι ζητάς ένα, αλλά θα σου πω δυο για να έχω ένα μπαλαντέρ… Για μένα ένα από τα πιο ιδιαίτερα άλμπουμ τους ήταν το “Piece Of Mind”. Παρόλα αυτά, θα σου δώσω το μπαλαντέρ γιατί ξέρεις είναι σημαντικό για τον κάθε πιτσιρικά που ακούει μια μπάντα για πρώτη φορά το πρώτο άλμπουμ που θα ακούσει. Γιατί το συνδέεις με μια περίοδο στη ζωή σου που ακόμα μαθαίνεις τη μπάντα, βλέπεις το εξώφυλλο του δίσκου και καταλαβαίνεις τι είναι αυτό και έχει για σένα ξεχωριστή θέση. Για μένα λοιπόν αυτό ήταν το “Fire Of The Dark”. Το θυμάμαι ξεκάθαρα εκείνο το άλμπουμ όταν είχε βγει το 1992. Το θυμάμαι που το έβλεπα στα δισκάδικα και άρχισα να καταλαβαίνω κάποια πράγματα για τον σκληρό ήχο κλπ. Μου είχε φανεί πάρα πολύ σατανιστικό κιόλας! Χαχαχα!
Gus G (Firewind)
Αισθάνομαι ειλικρινά πολύ τυχερός που πρόλαβα τους Maiden στα 80’s τότε που έχτιζαν το μύθο τους με τα απανωτά αριστουργήματα! Είναι μακράν η αγαπημένη μου μπάντα. Τους παρακολουθώ από το “The Number Of The Beast” που ήταν το πρώτο άλμπουμ που άκουσα και κόλλησα! Τρελή ρομαντική εποχή, η δημοτικότητα τους ήταν κάτι το συγκλονιστικό δίσκο με δίσκο και βασικά υπήρχε το Heavy Metal κι υπήρχαν κι οι Maiden έτη φωτός μπροστά από αυτό καθώς ήταν πρωτοπόροι σε όλα κι ότι βήμα έκαναν αποτελούσε έμπνευση και είδηση στο σκληρό ήχο για όλο το μεταλλικό κόσμο. Ήταν η σημαία μας ενάντια στη φτήνια, την παρακμή και τη φλωριά της εποχής!
Από ιστορίες τι να πρωτοθυμηθώ… όταν βγήκε το μνημειώδες “Powerslave” κατέβηκα στο Happening να το αγοράσω κι η Χαρίλαου Τρικούπη ήταν κλειστή από κόσμο μπροστά στο δισκοπωλείο που περίμενε την νέα παραλαβή του άλμπουμ γιατί είχε εξαντληθεί. Ασύλληπτη η πόρωση με την πάρτη τους και λατρεία αδιανόητη. Ήταν η εποχή που πραγματικά μέρα νύχτα ακούγαμε τους δίσκους τους, ξενυχτάγαμε ταξιδεύοντας με τη μουσική και τα εξώφυλλα τους, όλο το Σύμπαν μας ήταν οι Maiden….κι ακόμα! (χαχαχαχα). Τελικά το 1988 με το υπέρτατο “Seventh Son” ήρθαν επιτέλους Ελλάδα. Ήμουν στη Β’ Λυκείου και κάναμε κοπάνα με τον κολλητό μου το Στέφανο στις 2:30 από το σχολείο, για να φτάσουμε 4:30 Νέα Φιλαδέλφεια με συγκοινωνίες, οι πόρτες άνοιξαν στις 6:30, οι Maiden βγήκαν κάπου μετά τις 8:30…τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Οι Maiden δεν είναι απλά το κορυφαίο metal συγκρότημα…είναι μια στάση στα πράγματα πέραν της μουσικής, είναι φιλοσοφία, τρόπος σκέψης και κοσμοθεωρία να βλέπεις τη ζωή θετικά, να αγαπάς τη γνώση, τους ανθρώπους, τη μουσική, να προσπαθείς για το καλύτερο μέρα με τη μέρα και να εκτιμάς κάθε στιγμή της ζωής. Είναι κι οι τόσο larger than life προσωπικότητες των Steve, Bruce, Nicko, Dave, Adrian, Janick που σε μαγεύουν. Γι’ αυτό και δε συγκρίνονται με κανέναν άλλο, τους αγαπάμε παράφορα κι αυτή η σχέση μας μαζί τους είναι μοναδική. Είπαμε…οι υπόλοιποι είναι μπάντες, οι Maiden είναι Θεοί! Αυτά!”
Υ.Γ. Αγαπημένα άλμπουμ Τα 5 πρώτα με Dickinson
Γιάννης Παπανικολάου (Diviner, Rock’n’Roll Children)
Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα τους Iron Maiden. Ήταν στην περιοδεία για το “Number Of The Beast” και έβγαιναν σαν support στους Scorpions. Είχα ακούσει μόλις μερικά΄τραγούδια τους, αλλά ήμουν πολύ ενθουσιασμένος που θα τους έβλεπα. Αλλά, ένα από τα πιο συναρπαστικά πράγματα συνέβη εκείνο το βράδυ. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα το κοινό σε μια rock συναυλία να είναι τόσο συσπειρωμένο και σε απόλυτο συγχρονισμό. Όταν έπαιξαν το ομώνυμο κομμάτι του πρόσφατου τότε άλμπουμ τους, σε κάθε 666 τα δάχτυλα με τα κέρατα υψώνονταν στον αέρα και ο κόσμος φώναζε τόσο δυνατά που κάλυπτε την μπάντα. Για μια στιγμή πίστεψα ότι θα γίνουν επεισόδια. Αλλά, ήταν φανερό ότι η συναυλία ήταν περισσότερο κάτι σαν θρησκευτική εμπειρία.
Kevin Goocher (Of Gods And Monsters, ex-Omen)
Οι Iron Maiden είναι ένα σπουδαίο συγκρότημα και νομίζω ότι αυτό που τους κάνει τόσο σημαντικούς είναι ότι όλοι στο συγκρότημα είναι τρομεροί σε αυτό που κάνουν. Για παράδειγμα ο Bruce Dickinson είναι ένας φανταστικός τραγουδιστής με απίστευτο εύρος στη φωνή του κάτι που φάνηκε από την αρχή όταν ακόμα ήταν μέλος των Samson. Επίσης, ο Nicko McBrain είναι ένας καταπληκτικό ντράμερ, του οποίου το στιβαρό παίξιμο είναι το ιδανικό για να πατήσουν πάνω τα πολύπλοκα riffs των Maiden που αγγίζουν τον progressive ήχο. Σε μια ενδιαφέρουσα σημείωση ο Nicko κάποια στιγμή έπαιξε με τη Γαλλική metal μπάντα Trust, με τους οποίους είχα παίξει κι εγώ για λίγο και που ηχογράφησαν μια διασκευή στο τραγούδι μου “Seventeen”. Με τιμά το γεγονός ότι κάποιες φορές το συγκρότημά μου, οι Burning Starr συγκρίνονται με τους Iron Maiden, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν αποτελούν επιρροή για τον τρόπο με τον οποίο συνθέτω μουσική, όχι επειδή δεν πιστεύω ότι είναι σπουδαίοι, αλλά γιατί είμαι σχεδόν συνομίληκός τους και πιθανότατα άκουγα κι εγώ την ίδια μουσική με εκείνους μεγαλώνοντας και μάλλον έχουμε πολλές κοινές επιρροές.
Ορίστε και μια προσωπική ιστορία… κάποια στιγμή βρήκα δουλειά σε μια εφημερίδα στην πόλη μου και μια μέρα πήγα στο γραφείο φορώντας ένα μπλουζάκι Iron Maiden με το εξώφυλλο του “Killers”. Το αφεντικό με έστειλε στο σπίτι να αλλάξω!
Jack Starr (Jack Starr’s Burning Starr)
Υπήρχε ένα τεράστιο δισκάδικο εδώ στο Houston που λειτουργούσε σε ανοιχτό χώρο και είχαν όλο το εμπόρευμα κάτω από τον ήλιο! Είχαν ένα ειδικό παράρτημα με εισαγωγές heavy metal δίσκων που πάντοτε έριχνα μια ματιά. Θυμάμαι ότι καθώς κοιτούσα τα άλμπουμ την προσοχή μου κέντρισε ένα απίστευτο εξώφυλλο. Ήταν τόσο ζόρικο που αμέσως σκέφτηκα «αυτό πρέπει να είναι πολύ ζόρικο, κοίτα το εξώφυλλο!» Το αγόρασα χωρίς καν να το ακούσω. Πήγα σπίτι, το έβαλα να παίξει και ο κόσμος δεν θα ήταν ποτέ πια ο ίδιος. Ήταν το πιο δυνατό αυθεντικό metal άλμπουμ που είχα ακούσει μέχρι εκείνη τη μέρα στη ζωή μου. Μετά από ένα χρόνο βγήκε το “Killers” και το εξώφυλλό του ήταν ακόμα καλύτερο. Οπότε, και πάλι σκέφτηκα «αυτό πρέπει να είναι ακόμα καλύτερο, κοίτα το εξώφυλλο!» Το έβαλα να παίξει και μου πήρε τα μυαλά! Είχα τη χαρά να δω τους Iron Maiden να αλλάζουν τα φώτα στους Judas Priest στην περιοδεία για το “Killers”. Θυμάμαι που όταν έφευγα από τη συναυλία σκεφτόμουν τι διάολο σκέφτονταν οι Judas Priest. Αυτά είναι τα πιο αγαπημένα μου άλμπουμ και αυτή ήταν η αγαπημένη μου σύνθεση για το συγκρότημα. Υπήρξαν μια τεράστια επιρροή για μένα, όπως άλλωστε μπορεί κανείς να ακούσει ξεκάθαρα στο πρώτο άλμπουμ των Helstar.
Larry Barragan (Helstar)
Έχω δει τους Iron Maiden πάνω από 10 φορές… και στη δεκαετία του ’80 όπως και τώρα ήταν μια μπάντα που έπαιζε πάντα με έναν άσο στο μανίκι. Με λίγα λόγια ποτέ δεν τους ήταν κάτι ακριβό από θέμα stage και image και αυτό τους έκανε με τα χρόνια να είναι μοναδική μπάντα σε πολλά θέματα. Τη μεγαλύτερη φλασιά την έφαγα όταν άκουσα το “Number Of The Beast”, ένα από τα 5 top metal άλμπουμ όλων των εποχών στη μουσική βιομηχανία που ακόμα και τώρα επηρεάζει πολλούς οπαδούς και μουσικούς ώστε να ασχοληθούν με τη μουσική αυτή.
RD Liapakis (Mystic Prophecy)
Η είσοδός μου στον κόσμο των Maiden ήταν μέσω του βίντεο κλιπ για το “Flight of Icarus” όταν αυτό, παραδόξως, προβλήθηκε σε μουσική εκπομπή το μακρινό 1983. Το βαρύ, επιβλητικό και μυστηριώδες θέαμα/ακρόαμα με έκανε να αποκτήσω άμεσα το ολοκαίνουργιο, τότε, “Piece of Mind” που παραμένει ο αγαπημένος μου δίσκος μέχρι σήμερα. Η δισκοθήκη ξεκίνησε να μεγαλώνει περιλαμβάνοντας προηγούμενες κυκλοφορίες τους (με τις εξωφυλλάρες τους και όλα), αλλά κι ένα σωρό φοβερά άλμπουμ από σύγχρονους ή παλιότερους εκπροσώπους του είδους που είχα πρόσφατα ανακαλύψει. Ήταν καιρός να δούμε και live όλους αυτούς τους «ήρωες» κι ειδικά τους Maiden, που όταν έβγαζαν δίσκο στο εφεξής πυροδοτούσαν φήμες για επικείμενη επίσκεψη στην Ελλάδα. Αυτό έμελλε να συμβεί για πρώτη φορά μόλις το 1988 κι ήταν κορυφαία εμπειρία! Σήμερα, οι Maiden εξακολουθούν να κρατούν εξέχουσα θέση στην καρδιά μου, έχοντάς με συντροφεύσει επί σειρά ετών με το έργο τους και την ιδιαίτερη αισθητική που αυτό εκπέμπει μουσικά, εικαστικά, λογοτεχνικά κλπ προσφέροντας συγκινήσεις αλλά και απογοητεύσεις (π.χ. Bailey era) παραμένοντας όμως πάντα συνεπείς στην οντότητά τους που αφορά και τη δική μας πλέον… ΥΓ. Όταν έτυχε να συναντήσω τον Harris to ’92 ρώτησα αν έπαιζε να έρθουν για συναυλία και με διαβεβαίωσε για το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, αλλά δεν…
Θανάσης Χατζηαγάπης (Maidenance, Sorrowful Winds)
Είμαι μια ζωή οπαδός των Maiden. Κυριολεκτικά μεγάλωσα με τους Iron Maiden. Το πρώτο άλμπουμ που αγόρασα ήταν το “Best Of The Beast”, όταν ήμουν 7 χρονών νομίζω. Οι Maiden ήταν μια τεράστια επιρροή για μένα. Αν δεν ήταν οι Iron Maiden δεν θα έκανα αυτό που κάνω τώρα. Τους ακούω όλη μου τη ζωή. Ένα πράγμα που κάνει ξεχωριστούς τους Maiden είναι ότι ποτέ δεν τους ενδιέφερε τι κάνουν οι άλλοι. Κάνουν αυτό που κάνουν και συνεχίζουν. Ένα μεγάλο μέρος είναι προφανώς ο Steve και το όραμά του για τους Iron Maiden, οι οποίοι πλέον έχουν γίνει ένα παγκόσμιο φαινόμενο στη μουσική και αυτό είναι το σπουδαιότερο πράγμα που μπορεί να κατορθώσει ένα συγκρότημα που αναζητά την επιτυχία στη μουσική βιομηχανία. Οι Maiden είναι το απόλυτο παράδειγμα, δεν ακολούθησαν την πεπατημένη, πήγαν κόντρα στο κατεστημένο και ακολούθησαν το όραμά τους. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη μουσική βιομηχανία.
Όσον αφορά το live προκαλώ τον οποιονδήποτε να μου πει ότι έχει δει καλύτερο show από αυτό των Iron Maiden. Μάλλον, η “Legacy Of The Beast” είναι μια από τις καλύτερες περιοδείες που έχουν κάνει. Είναι φανταστική! Εξωπραγματική! Αξίζει να την δείτε ακόμα και αν δεν είστε οπαδοί των Iron Maiden.
Το πιο αγαπημένο μου άλμπουμ… πολύ δύσκολο! Μάλλον, ισοπαλία μεταξύ δυο… χμ, μάλλον τρία… με το πιστόλι στον κρόταφο… όλοι θα σου πουν για το πόσο τρομερό άλμπουμ ήταν το “Number Of The Beast”. Εγώ είμαι ανάμεσα στο “Seventh Son…” και το “Brave New World” λόγω ηλικίας. Ήταν πολύ σημαντικό άλμπουμ για μένα μεγαλώνοντας.
Matt James (The Raven Age)
