Με αφορμή την καινούρια κυκλοφορία των Stratovarius, “Eternal”, έχουμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον Timo Kotipelto σχετικά με το νέο άλμπουμ, το power metal, την επίδραση των Stratovarius, τους Maiden (!), τις καλύτερες στιγμές τους αλλά και τις πιθανότητες μιας… σύνδεσης με το παρελθόν. Μάλιστα, για την περίσταση ξεθάψαμε και ένα βίντεο από την εμφάνισή τους στο Fuzz από τον Ιανουάριο του 2011 που μπορείτε να απολαύσετε παρακάτω. Συνέντευξη: Γιάννης Δόλας
Rockpages.gr: Ακούγοντας το άλμπουμ διαπίστωσα ότι δεν ακούγεται σαν τα προηγούμενα δυο. Ποια είναι η άποψή σου;
Timo Kotipelto: Κατά κάποιο τρόπο έχεις δίκιο. Επίσης, θεωρώ ότι δεν είναι τόσο progressive όσο ο προηγούμενος. Είναι περισσότερο ευθύ power metal και κάποια κομμάτια αντανακλούν τους Stratovarius από τα τέλη των ’90s, οπότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι επιστρέφουμε στις ρίζες, αλλά βέβαια τα τραγούδια είναι πιο μοντέρνα και όχι τόσο progressive, ίσως για αυτό ακούγεται πιο αισιόδοξο. Αλλά από την άλλη είναι ένα Stratovarius άλμπουμ… πολλά από τα τραγούδια μας έχουν θετικό μήνυμα γιατί εμείς οι Φιλανδοί είμαστε καταθλιπτικοί, οπότε σκεφτόμαστε ότι δεν είναι καλό να γράφουμε καταθλιπτικά τραγούδια. Για μας είναι ένας τρόπος να ξεπερνάμε τα καθημερινά μας προβλήματα και να δίνουμε θετικά μηνύματα, αυτός άλλωστε είναι και το πνεύμα του power metal. Μεταδίδουμε ενέργεια στους ακροατές μας όταν ακούνε τα τραγούδια και απομακρύνουν τις σκοτεινές σκέψεις, προσπαθούν να δουλέψουν περισσότερο, νοιώθουν πιο ενεργητικοί και πιο χαρούμενοι… αυτό είναι το νόημα του power metal.
Rockpages.gr: Ίσως αυτό είναι και το μήνυμα πίσω από το κομμάτι “Sign In The Dark”; κατά την άποψή μου είναι το καλύτερο του άλμπουμ…
Timo Kotipelto: Η αλήθεια είναι ότι αυτό το τραγούδι δεν είναι και τόσο θετικό. Είναι αισιόδοξο, αλλά είναι για έναν άνθρωπο που πέθανε όταν ήμασταν παιδιά, οπότε δεν είναι και ό,τι πιο ευχάριστο, αλλά από την άλλη το θετικό του μήνυμα είναι ότι ανυπομονώ να τον συναντήσω ξανά, ενώ αισθάνομαι την παρουσία του, παρόλο που είναι νεκρός. Είναι λίγο λυπηρό, αλλά από την άλλη η ζωή συνεχίζεται και ίσως κάπου, κάποτε συναντηθούμε ξανά.
Rockpages.gr: Έχετε επίσης ένα πολύ μεγάλο κομμάτι, το “The Lost Saga” με διάρκεια 11 λεπτά. Πως προέκυψε αυτό;
Timo Kotipelto: Αυτό είναι κάτι διαφορετικό στο άλμπουμ. Δεν έχουμε συχνά τέτοιου είδους επικά κομμάτια στα άλμπουμ μας. Η ιδέα ήταν του Matias (Kupiainen – κιθάρα). Μου είπε ότι είχε ένα μεγάλο επικό κομμάτι. Όταν το τελείωσε μου είπε ότι εμπνεύστηκε από τις παλιές ιστορίες των Βίκινγκς. Πρότεινε να γράψω στίχους για κάτι σχετικό και η αλήθεια είναι ότι συνήθως δεν έχουμε τραγούδια για ήρωες, πόλεμο, κλπ. Φυσικά, για αυτό το κομμάτι κάναμε εξαίρεση γιατί θεώρησα ότι είναι cool. Πέρασα τέσσερις νύχτες ψάχνοντας Ισλανδικές περιπέτειες και όλα τα σχετικά και τελικά εμπνεύστηκα από αληθινά γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν. Όταν πήρα το κομμάτι από τον Matias σκεφτόμουν πολύ γιατί δεν καταλάβαινα τίποτα, γιατί δεν είχε φωνητικά. Είχε κάποια βασικά tracks και μελωδικά πλήκτρα, αλλά ήταν δύσκολο να καταλάβω τη δομή του. Έτσι, έκατσα και έγραψα τα μετρήματά του και όλα τα μέρη του για να έχω μια εικόνα. Πέρασα πέντε βράδια γράφοντας στίχους με τη βοήθεια του φίλου μου του Jani Liimatainen (Cains Offering, ex-Sonata Arctica). Μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι. Είναι διαφορετικό και οι στίχοι είναι διαφορετικοί από αυτά που έχουμε συνήθως. Στην ουσία, οι στίχοι των Stratovarius έχουν θέμα την καθημερινότητα, αλλά εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κάποιος μου είπε ότι είναι ατμόσφαιρα Stratovarius με στίχους Iron Maiden (γελάει).
Rockpages.gr: Ένα από τα τραγούδια που μου άρεσαν ήταν και το “Few Are Those”, το οποίο μου φάνηκε ότι έχει ένα Ανατολίτικο, οριεντάλ μουσικό θέμα. Θα μας πεις δυο λόγια;
Timo Kotipelto: Άλλη μια καλή επιλογή και κάτι ακόμα που δεν κάναμε στο παρελθόν. Είχα ένα demo για το τραγούδι, αλλά δεν ήταν όλα τα μέρη καλά και ο Matias μου είπε ότι το τραγούδι δεν ήταν αρκετά καλό. Εγώ ζήτησα να γράψουμε τα τύμπανα και ανέλαβα να το τελειώσω. Έτσι, μου έστειλαν τα τύμπανα και καθίσαμε με τον Jani και συνθέσαμε το τραγούδι βασισμένοι στα τύμπανα, κάτι που κανονικά γίνεται ανάποδα, αφού πρώτα γράφεις ένα τραγούδι και μετά ηχογραφείς τα τύμπανα. Αυτή τη φορά το κάναμε διαφορετικά και δούλεψε γιατί είχα ένα όραμα του τι τραγούδι ήθελα να είναι και είχα όλες τις μελωδίες. Όταν πήρα τα ηχογραφημένα τύμπανα το αλλάξαμε κατά πολύ. Αλλάξαμε τη βασική μελωδία, το ρεφρέν δυο φορές, ώσπου ήμαστε ευχαριστημένοι. Για μένα είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ. Είναι ενθαρρυντικό για τους ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν πράγματα με διαφορετικό τρόπο.
Rockpages.gr: Στο “Man In The Mirror” υπάρχει κάποιο μήνυμα από πίσω; μιλάει για την αυτοκριτική που μπορεί να κάνει κανείς κοιτάζοντας τον εαυτό του στον καθρέπτη;
Timo Kotipelto: Το τραγούδι είναι μια σύνθεση του Jens Johansson και νομίζω ότι είναι λίγο διαφορετικό από το υπόλοιπο άλμπουμ. Είναι λίγο τρελό… ήταν ακόμα πιο τρελό όταν το είχαμε σαν demo και ο Matias είπε στον Jens ότι δεν μπορούσαμε να έχουμε ένα τόσο τρελό κομμάτι, οπότε το έκανε πιο απλό. Έχει ένα φοβερό ρεφρέν. Έχει κάποια περίεργα πράγματα και οι στίχοι είναι επίσης του Jens και θα έλεγα ότι είναι για κάποιον που πιστεύει ότι είναι διαφορετικός από το είδωλό του που κοιτάει στον καθρέπτη…
Rockpages.gr: Ακολουθεί μια μεγάλη περιοδεία για το συγκρότημα. Πόσα κομμάτια από το “Eternal” θα παίξετε;
Timo Kotipelto: Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση! Δεν το έχω αποφασίσει ακόμα, αλλά είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ – όλοι το λένε-, ίσως ένα από τα καλύτερα των Stratovarius. Θα θέλαμε να παίξουμε πολλά τραγούδια, όχι όλο το άλμπουμ, αλλά ίσως παίξουμε τρία με πέντε τραγούδια τα οποία θα αλλάζουν από τη μια συναυλία στην άλλη. Η περιοδεία αρχίζει σε μερικές ημέρες, αλλά πρώτα παίζουμε σε μια κρουαζιέρα ανάμεσα σε Δανία, Σουηδία και Γερμανία. Σε αυτές τις συναυλίες θα παίξουμε δυο νέα τραγούδια, αλλά όταν ξεκινήσουμε την κανονική μας Ευρωπαϊκή περιοδεία στις 16 Σεπτεμβρίου στο Ελσίνκι για την οποία θα έχουμε κάνει πρόβες για να παίζουμε πέντε με έξι τραγούδια από το νέο άλμπουμ, αλλά από την άλλη έχουμε τόσο μεγάλη δισκογραφία με τους Stratovarius που είναι δύσκολο να επιλέξεις τραγούδια, αλλιώς θα παίζαμε έξι με οκτώ ώρες. Φυσικά, θέλουμε να παίξουμε τα καινούρια κομμάτια, αλλά πρέπει να παίξουμε και τα παλιά κλασσικά και κάποια στη μέση…
Rockpages.gr: Έχετε κυκλοφορήσει 16 άλμπουμ συνολικά, δείγμα μιας πολύ επιτυχημένης καριέρας. Πως κατορθώσατε να έχετε τόσο μεγάλη διάρκεια;
Timo Kotipelto: σίγουρα, περάσαμε και πολλά άσχημα χρόνια στην καριέρα μας, ενώ υπήρξε και στιγμή που δεν υπήρχε μπάντα για ένα χρόνο. Αλλά, είχαμε τόσες πολλές καλές χρονιές και όταν αποφασίσαμε να συνεχίσουμε το 2008, βρήκαμε έναν νέο κιθαρίστα που έφερε φρεσκάδα και καινούρια ενέργεια, ενώ πριν από τρία χρόνια βρήκαμε ένα νέο ντράμερ και έτσι έχουμε μια σταθερή σύνθεση που ελπίζουμε να διατηρήσουμε και στα επόμενα άλμπουμ μας. Η μουσική είναι η κινητήριος δύναμή μας. Επίσης, όποτε παίζουμε live είναι μια φανταστική εμπειρία που μας δίνει ενέργεια, ενώ η ίδια η μουσική σου δίνει ελπίδα, δύναμη και φυσικά η δική μας μουσική σε κάνει να αισθάνεσαι ενθουσιασμένος. Οπότε, όλα είναι καλά, λατρεύω να τραγουδάω και δεν ασχολούμαι μόνο με τους Stratovarius, αλλά όταν υπάρχει διάλειμμα παίζω συναυλίες σαν Kotipelto and Liimatainen. Αυτό μου αρέσει να κάνω και πιθανότατα είναι το μόνο πράγμα που ξέρω να κάνω! Είναι το επάγγελμά μου και ξέρεις καλά ότι δεν είναι εύκολο να είσαι επαγγελματίας μουσικός, αλλά είμαι πολύ ικανοποιημένος και ευγνώμων για τους ανθρώπους, τους οπαδούς μας που μας στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια, γιατί αν δεν ήταν εκείνοι, τότε εγώ δεν θα σου μιλούσα σήμερα. Το εκτιμώ πάρα πολύ αυτό.
Rockpages.gr: Το power metal ήταν πάρα πολύ δημοφιλές στην Ευρώπη στα τέλη των ’90s, που γενικά ήταν μια δύσκολη περίοδος για την σκληρή μουσική. Πως νομίζεις ότι οι παραδοσιακές δυνάμεις του power, όπως εσείς, οι Helloween και οι Gamma Ray, μπορούν να βοηθήσουν το ιδίωμα να είναι φρέσκο και ζωντανό στις μέρες μας;
Timo Kotipelto: Σίγουρα, όταν κατηγοριοποιείσαι σε ένα είδος, όπως για παράδειγμα αν κατατάσσεσαι στο death metal και αλλάξεις το στυλ σου, ο κόσμος θα αρχίσει να παραπονιέται. Κάποιοι μπορεί να χαρούν από αυτή την αλλαγή, αλλά αν σκεφτείς τους AC/DC… πόσο έχουν αλλάξει με τα χρόνια; Όχι και τόσο! Ή οι Iron Maiden… αλλά για αυτό τους αγαπώ! Αν βγαίνει καινούριο άλμπουμ AC/DC θέλω να ακούσω AC/DC όχι grunge, ούτε techno. Αυτή είναι η λεπτή γραμμή του πόσο μπορείς να αλλάξεις και πόσο δεν μπορείς, βέβαια σε αυτό το άλμπουμ δεν προσπαθήσαμε να αλλάξουμε τίποτα γιατί αλλάζοντας τη σύνθεση του συγκροτήματος κάθε φορά ο κάθε καινούριος φέρνει τις επιρροές του και το παίξιμό του. Το στυλ μας μπορεί να αλλάζει, αλλά είναι πάντα Stratovarius. Νομίζω ότι για μας είναι μια φυσική εξέλιξη, δεν χρειάζεται καν να σκεφτούμε πως πρέπει να φρεσκάρουμε τη μουσική μας, αλλά είναι ακριβώς όπως το είπες… αυτή η μουσική ήταν δημοφιλής στα τέλη των ’90s και δημιούργησε ένα ρεύμα μέχρι τα μέσα των ’00s και φαίνεται πως τώρα, δεν ξέρω για το power metal για μας το λέω, ότι από το 2009 και μετά είμαστε πολύ δυνατοί. Το καλοκαίρι παίξαμε σε διάφορα φεστιβάλ και οι αντιδράσεις που είχαμε από το κοινό ήταν πολύ καλές, οπότε επιστρέφουμε πολύ δυναμικά. Θα είναι το ίδιο όπως και στα ’90s; πολύ δύσκολο να κάνει κανείς προβλέψεις. Όμως αισθάνομαι ότι το power metal δεν είναι για όλους. Δεν αρέσει σε όλους το power metal. Και αυτό δεν είναι κακό, αν και θα μου άρεσε να είχε μεγαλύτερη απήχηση γιατί έτσι θα μπορούσαμε και εμείς να υποστηρίξουμε μεγαλύτερες παραγωγές και να κάνουμε πιο εύκολα περιοδείες και φυσικά θα ήθελα πολύ να επιστρέψουμε στην Ελλάδα όπου το κοινό είναι τρομερό, αλλά αυτή τη φορά δεν θα έρθουμε, που είναι κρίμα, αλλά δυστυχώς δεν εξαρτάται από εμάς, αλλά από τους τοπικούς διοργανωτές όπως πάντα, αλλά γενικά πιστεύω ότι το power metal επιστρέφει. Δεν μπορώ να πω πόσο δυνατό θα είναι…
Rockpages.gr: Κάπου κάπου έρχονται κάποια συγκροτήματα από το πουθενά που βασίζονται στο power metal, όπως ήταν οι Edguy στις αρχές των ’00s και τώρα οι Sabaton που είναι πολύ δημοφιλείς στις νεότερες γενιές και σίγουρα επηρεασμένοι από τους Stratovarius και Helloween, τις κλασσικές power metal μπάντες. Αυτό θα μπορούσε να είναι άλλος ένας τρόπος για να παραμείνει επίκαιρο το power metal;
Timo Kotipelto: Ναι… μπορεί να έχεις δίκιο, θα έλεγα ότι οι Edguy ήταν σημαντικοί για το power metal, όπως και οι Sabaton. Τα ξέρω τα παιδιά έχουμε παίξει κάποια shows στο παρελθόν και φαντάζομαι θα παίξουμε και στο μέλλον. Κάποιοι άνθρωποι κατηγοριοποιούν τη μουσική σαν power metal, αλλά δεν είναι το ίδιο power metal που παίζουμε εμείς. Αλλά, είναι μια πολύ καλή μπάντα και αν τους έχουμε επηρεάσει αισθάνομαι μεγάλη τιμή. Αν επηρεάσαμε αυτές τις μπάντες και γίνονται όλο και μεγαλύτερες, τότε ίσως κάποιοι από τους οπαδούς τους θα θελήσουν να τσεκάρουν και τη δική μας μουσική, γιατί είναι σχετική. Μπορεί να τραγουδάω πιο ψηλά από τον Joakim (σσ Joakim Broden, ο τραγουδιστής των Sabaton), αλλά και πάλι μιλάμε για μελωδικό power metal. Νομίζω γενικά ότι υπάρχει ένας κύκλος. Η παλιά μπάντα επηρεάζει μια καινούρια και οι νέοι οπαδοί ανατρέχουν στην παλιά μπάντα.
Rockpages.gr: Μιλώντας για τις παλιές μπάντες είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν τους Helloween και τους Gamma Ray να κυκλοφορούν sequels παλαιότερων επιτυχιών τους με τα “Keeper Of The Seven Keys – The Legacy” και “Land Of The Free II”. Θα σκεφτόσαστε ποτέ να κυκλοφορήσετε ένα δεύτερο μέρος του “Dreamspace”, ή του “Visions”;
Timo Kotimelto: Χμμ, για το “Dreamspace”… όχι! “Visions”… θα ήταν δυνατό. Το θέμα είναι ότι ο Timo Tolkki συνέθεσε όλα τα κομμάτια στο “Visions”, κι εγώ έγραψα κάποιους στίχους, αλλά από την άλλη δεν ξέρω αν είναι σωστό. Αλλά από την άλλη, κάποια τραγούδια μας στο “Eternal” δεν απέχουν και τόσο από το “Visions”… Το λατρεύω αυτό το άλμπουμ και πέρσι κάναμε επτά συναυλίες στη Φιλανδία όπου παίξαμε ολόκληρο το “Visions” και οι οπαδοί μας ενθουσιάστηκαν, οπότε ποτέ μη λες ποτέ! Μπορεί να γίνει, αλλά θα πρέπει να είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο. Μπαίνεις σε μεγάλο κίνδυνο όταν αντιγράφεις τον εαυτό σου τόσο πολύ. Καταλήγεις να επαναλαμβάνεσαι, από την άλλη όμως είναι πιθανό να γίνει κάτι τέτοιο, αν και για την ώρα δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο.
Rockpages.gr: Αφού μιλάμε για πιθανότητες και δυνατότητες, πιστεύεις ότι θα μπορούσατε κάποια στιγμή να ξαναπαίξετε με τον Timo Tolkki και τον Jörg Michael, έστω και για μια επετειακή περιοδεία, ή έστω μια συναυλία;
Timo Kotipelto: Η ερώτησή μου προς εσένα θα ήταν γιατί το κάνουμε αυτό;
Rockpages.gr: Για λόγους νοσταλγίας, για μια επέτειο ή κάτι τέτοιο…
Timo Kotipelto: Το θέμα είναι ότι είμαστε ακόμα πολύ καλοί φίλοι με τον Jörg, αλλά δεν παίζει αυτή τη μουσική εδώ και πέντε χρόνια τώρα, οπότε δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε. Είναι ένας πολύ καλός ντράμερ, μπορεί να παίξει hard rock, αλλά με εμάς θα έπρεπε να παίζει πολύ γρήγορα και θα έπρεπε να κάνει πρόβες για τουλάχιστον δυο εβδομάδες για να αποκτήσει την αντοχή και δυστυχώς, δεν νομίζω ότι έχει τον χρόνο για να κάνει κάτι τέτοιο. Η αλήθεια είναι ότι το συζητήσαμε μαζί του την προηγούμενη εβδομάδα, διότι συμμετέχουμε σε μια κρουαζιέρα, για το αν θα ήθελε να έρθει μαζί μας να παίξει μερικά τραγούδια, αλλά είπε: “δεν θέλω να χαλάσω τη συναυλία”. Οπότε, δεν είναι ότι δεν θέλει, αλλά δεν νομίζω ότι είναι δυνατό. Ο Timo Tolkki δεν παίζει live εδώ και πολλά χρόνια. Του εύχομαι τα καλύτερα, αλλά δεν είναι εύκολο να ανεβαίνεις σε μια σκηνή αν ψυχικά δεν είσαι καλά. Ήταν εκτός για ενάμιση χρόνο και κανείς δεν είχε ακούσει τίποτα για αυτόν, αλλά εδώ και δυο χρόνια άκουσα ότι είναι καλύτερα και ελπίζω να συνθέσει και πάλι φοβερά τραγούδια. Αλλά, είναι διαφορετικό το να συνθέτεις τραγούδια από το να παίζεις ζωντανά μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους. Αν ψυχολογικά δεν είσαι “εκεί” δεν γίνεται. Οπότε, δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει. Ο Jari (σσ Jari Kainulainen, μπασίστας των Stratovarius 1993-2005) είναι φοβερός παίχτης, τον έχω συναντήσει μερικές φορές, και πέρσι το καλοκαίρι, και είμαστε ακόμα καλοί φίλοι. Μπορεί να παίξει τα πάντα, οπότε θα ήταν δυνατό, αλλά δεν νομίζω ότι θα γινόταν κάτι με τον Jörg και τον Timo δυστυχώς.
Rockpages.gr: Στο rock και το metal έχουμε πάντα αυτή την τάση να συγκρίνουμε τα συγκροτήματα του σήμερα με το ένδοξο παρελθόν τους. Λέγαμε πριν για τους Maiden… ε,ότι και να κυκλοφορήσουν πάντα θα λέμε ότι δεν είναι σαν το “Powerslave” ή το “Piece Of Mind”. Τι έχεις να πεις γι’αυτό, είναι δίκαιο να συγκρίνουμε τα συγκροτήματα σήμερα με το παρελθόν τους;
Timo Kotipelto: Σίγουρα, ο κόσμος κάνει αυτή τη σύγκριση που λες. Αλλά από την άλλη, θα πρέπει να έχει κανείς υπόψη του ότι δεν είναι εύκολο να βγάζεις επιτυχίες. Και πολύ συχνά, δυστυχώς, συμβαίνει στο τρίτο άλμπουμ ενός συγκροτήματος, ή κάπου εκεί. Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα συγκροτήματα που βγάζουν καλή μουσική, αλλά όταν το είδος είναι ακόμα νέο είναι εύκολο να συνθέσεις τραγούδια τα οποία στις μέρες μας ακούγονται σαν κλισέ γιατί γράφτηκαν είκοσι ή τριάντα χρόνια πίσω. Αλλά, ο Bruce Dickinson είναι ένας τόσο καλός τραγουδιστής και φοβερός frontman και ένα φίλος από τη Φιλανδία μου είπε ότι το καινούριο άλμπουμ των Maiden είναι τρομερό, αλλά δεν έχω ακούσει παρά το “Speed Of Light”, που το αστείο είναι ότι έχουμε και εμείς ένα τραγούδι με τον ίδιο τίτλο. Επίσης, στις συναυλίες τους παίζουν κλασσικά, όμως ο κόσμος θα πρέπει να καταλάβει ότι οι Maiden και μπάντες σαν αυτούς δεν βγάζουν άλμπουμ για τα λεφτά, αλλά επειδή το θέλουν! Γιατί θέλουν να δημιουργήσουν κάτι καινούριο. Είναι πολύ ενδιαφέρον για αυτούς, όπως και το να παίζουν ζωντανά τα νέα τους τραγούδια, γιατί το “Trooper” το έχουν παίξει εκατοντάδες φορές! Φυσικά, δεν είναι ακριβώς το ίδιο όπως παλιά, αλλά όταν έχεις ένα καινούριο τραγούδι πρέπει να είσαι στην τσίτα και δεν είναι εύκολο να συνθέτεις όταν έχεις ήδη βγάλει 10 ή 15 άλμπουμ. Οπότε, θα έλεγα ότι το άλμπουμ μας είναι πολύ καλό, γιατί είχαμε και κακές κυκλοφορίες και καλές. Το “Eternal” είναι κοντά στο να γίνει ένα σούπερ άλμπουμ για τους Stratovarius, αλλά αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Είμαστε τυχεροί και η τωρινή μας σύνθεση είναι καλή και ο καθένας προσθέτει φρέσκια ενέργεια, αλλά αν είχαμε συνεχίσει με την κλασσική μας σύνθεση σίγουρα δεν θα είχαν γίνει περιοδείες και δεν θα είχαμε βγάλει καλά άλμπουμ. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!
Rockpages.gr: Οι Stratovarius θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι το καμάρι της Φιλανδίας με τη μεγάλη επιτυχία τους εκτός της χώρας και της διεθνούς καριέρας τους όλα αυτά τα χρόνια. Αν κλείσεις τα μάτια σου για μια στιγμή ποιες είναι οι εικόνες που σου έρχονται από την καριέρα σου στο συγκρότημα;
Timo Kotipelto: Είναι τόσες πολλές… πρώτα από όλα από την αρχή όταν έγινα μέλος του συγκροτήματος έπρεπε να περάσω από οντισιόν, αλλά ήμουν ο μόνος γιατί είχαν ήδη αποφασίσει ότι θα με έπαιρναν, έτσι τραγούδησα τέσσερα τραγούδια και όλοι χαμογελούσαν και μετά πήγαμε για μπύρες και μου το είπαν. Μετά όταν παίξαμε πρώτη φορά στο Tavastia, το πιο διάσημο club στη Φιλανδία. Ή όταν παίξαμε στην Οσάκα, στην Ιαπωνία και νόμιζα ότι ονειρευόμουν. Δυο χρόνια πριν δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήμουν σε ένα συγκρότημα που παίζει σε όλο τον κόσμο. Δεν θα ξεχάσω επίσης τη συναυλία μας στο Ρόδον, στην Αθήνα που ήταν απίστευτη με πολύ κόσμο, την οποία ηχογραφήσαμε και όταν τελειώσαμε ήμασταν backstage πίνοντας μπύρες και λέγαμε πόσο φασαρία έκανε το κοινό. Θυμάμαι και τα μικροατυχήματα, όπως στο Wacken που είχα κάψει το χέρι μου στη διάρκεια της συναυλίας, αλλά θυμάμαι κι όταν παίζαμε στη Βενεζουέλα την ώρα που φτάναμε στον χώρο που ήταν μισή ώρα από το ξενοδοχείο βλέπαμε κόσμο να στέκεται στην ουρά και περιμένει και νομίζαμε ότι πάνε να δουν τους Metallica, ή κάποια άλλη μπάντα, αλλά είχαν έρθει για μας! Παίζαμε σε ένα αμφιθέατρο στη Βενεζουέλα μπροστά σε επτά χιλιάδες κόσμο και δεν ξέραμε καν αν είχαμε πουλήσει άλμπουμ στη Βενεζουέλα! Είναι απίστευτο να υπάρχει μια χώρα στην άλλη άκρη του κόσμους που ξέρει τα τραγούδια σου και δεν σε ξεχνάει.
Rockpages.gr: Μιλώντας για τις παλιές μπάντες είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν τους Helloween και τους Gamma Ray να κυκλοφορούν sequels παλαιότερων επιτυχιών τους με τα “Keeper Of The Seven Keys – The Legacy” και “Land Of The Free II”. Θα σκεφτόσαστε ποτέ να κυκλοφορήσετε ένα δεύτερο μέρος του “Dreamspace”, ή του “Visions”;
Rockpages.gr: Στο rock και το metal έχουμε πάντα αυτή την τάση να συγκρίνουμε τα συγκροτήματα του σήμερα με το ένδοξο παρελθόν τους. Λέγαμε πριν για τους Maiden… ε,ότι και να κυκλοφορήσουν πάντα θα λέμε ότι δεν είναι σαν το “Powerslave” ή το “Piece Of Mind”. Τι έχεις να πεις γι’αυτό, είναι δίκαιο να συγκρίνουμε τα συγκροτήματα σήμερα με το παρελθόν τους;
