Το είδαμε κι αυτό. Το ζήσαμε κι αυτό. Και απ’ ότι φαίνεται, θα το ξαναδούμε και θα το ξαναζήσουμε. Νέα δεδομένα στις συναυλίες, αυτό όμως δεν απέτρεψε αρκετό κόσμο από το πάει μια βόλτα μέχρι την Τεχνόπολη για να δει επιτέλους ένα metal συγκρότημα μετά από τόσο πολύ καιρό που μοιάζει για χρόνια. Τι και αν ήταν Πέμπτη εν μέσω καύσωνα; Μικρή σημασία είχε.
Και πραγματικά, πόσο μας έλειψε όλο αυτό. Το να βλέπεις φίλους και γνωστούς που έχεις να δεις πολύ καιρό. Το να βλέπεις αυτούς τους γραφικότατους τύπους που περιμένουν πώς και πώς μια συναυλία για να βγάλουν ό,τι πιο άκυρο από τη ντουλάπα τους. Το να ακούς όλους αυτούς που μάλλον γύρισαν από βάρδια στη λαϊκή να ουρλιάζουν μόνοι τους σε ανύποπτο χρόνο. Όλα αυτά σε αντιδιαστολή με τις αριθμημένες και βιδωμένες στο πάτωμα καρέκλες (ανά δυάδες), τις παρακλήσεις να φοράμε μάσκες και να παραμείνουμε καθιστοί καθώς και μια ερώτηση που ποτέ δεν περιμέναμε να ακούσουμε σε μια metal συναυλία: «έχετε κλείσει τραπέζι;».
Αρκετά όμως με τον πρόλογο. Οι Suicidal Angels είχαν τεράστια όρεξη. Βγήκαν στη σκηνή αφηνιασμένοι και εξαπέλυσαν μία thrash επίθεση. Με μπουκωμένο ήχο στην αρχή που έφτιαξε πολύ γρήγορα, με καταπληκτικό light show που όσο νύχτωνε ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό, με περίσσια όρεξη για να μοιραστούν την μουσική τους ξανά με τους οπαδούς τους. Δεν υπήρχε ούτε ένα λεπτό εκείνη τη βραδιά που να μην άξιζε. Ακόμα και το πάντα εκνευριστικό (για εμένα) κιθαριστικό solo όταν η μπάντα ξεκουράζεται, είχε μια μαγεία παραπάνω αφού ο Gus Drax έπαιξε το εναρκτήριο riff του αθάνατου “South Of Heaven” και έκανε το κοινό να ουρλιάξει.
Το setlist βασίστηκε στο τελευταίο εξαιρετικό album της μπάντας, το “Years Of Aggression”, στο οποίο φυσικά ο κόσμος αντέδρασε εξαιρετικά. Το sing-along στην εναρκτήρια κιθαριστική μελωδία του “Bloody Ground” ή οι δυνατές φωνές στα refrains των “Endless War” και “Born Of Hate” είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα. Βέβαια, δεν έλειψαν και οι απαραίτητες προσθήκες από την πλούσια δισκογραφία του σχήματος, που δεν ξέρει τι να πρωτοδιαλέξει. Όλα ήταν άψογα, είτε έπαιζαν mid-tempo κομμάτια σαν τα “Beggar Of Scorn” και “Seed Of Evil” είτε γρήγορους δυναμίτες σαν τα “Bloodbath” και “Bleeding Holocaust”.
Όσο για τον κόσμο; Ανταποκρίθηκε με τον καλύτερο τρόπο στις παρακλήσεις. Όσο δύσκολο κι αν ήταν να κάτσεις στην καρέκλα σου βλέποντας αυτό το εξαιρετικό σχήμα να θερίζει πάνω στη σκηνή. Το είχε πει και ο Ορφέας (drums) στη συνέντευξή του μαζί μας ότι πίστευε πως ο κόσμος θα κάνει αυτό που πρέπει. Ευχαριστίες για αυτό έδωσε και ο Νίκος (κιθάρα, φωνητικά) καθώς και ένας security (!) μετά τη λήξη της συναυλίας. Καλώς ή κακώς, αυτές ήταν οδηγίες και έπρεπε να τηρηθούν για την ομαλή διεξαγωγή. Ένα διαφορετικό σκηνικό με δεκάδες κεφάλια να κουνιούνται ρυθμικά ενώ είναι παραταγμένα σε καρέκλες λες και βλέπουν θέατρο. Το μόνο εκτός…σχεδίου ήταν ότι κάποιοι σηκώθηκαν και άρχισαν να κοπανιούνται δίπλα στη θέση τους, ενώ το κλείσιμο με το τιτάνιο “Apokathilosis” μας βρήκε όλους όρθιους να ουρλιάζουμε και να αποθεώνουμε ένα συγκρότημα που τα έδωσε όλα πάνω στη σκηνή.
Εν κατακλείδι, το συγκεκριμένο βράδυ άξιζε και με το παραπάνω. Η ποιότητα των Suicidal Angels είναι αδιαμφισβήτητη, τόσο από άποψη μουσικής όσο και από άποψη σκηνικής παρουσίας. Ακόμα και άτομα που εξέφραζαν ανοιχτά την απέχθειά τους για τις καρέκλες, ήρθαν, χτυπήθηκαν, ίδρωσαν και όταν άνοιξαν τα φώτα έβλεπες πρόσωπα χαμογελαστά που πέρασαν πολύ πιο όμορφα απ’ ότι περίμεναν. Κατά την ταπεινή μου αποψάρα, προς το παρόν δεν έχει σημασία το πώς θα είμαστε. Αρκεί να υπάρχουν συγκροτήματα μας αποζημιώνουν. Αρκεί να ακούμε ζωντανά τη μουσική που αγαπάμε, αφού τα συναισθήματα μια συναυλίας είναι μοναδικά. Και σιγά σιγά τα πράγματα θα επανέλθουν στα συνηθισμένα όταν τελειώσει αυτή η παράνοια που ζούμε. Ευχαριστούμε Suicidal Angels. Εις το επανιδείν, την επόμενη φορά με καλύτερες συνθήκες. Για να γίνει και το καθιερωμένο wall of death στο “Moshing Crew”.
Γιώργος Τερζάκης
Setlist: Endless War, Born Of Hate, Years Of Aggression, Frontgate, Eternally To Suffer, Bloody Ground, Bloodbath, D.I.V.A., Capital Of War, Seed Of Evil, Reborn In Violence, Beggar Of Scorn, Bleeding Holocaust, The Sacred Dance With Chaos, Moshing Crew, Apokathilosis
