Σε μια εποχή που οι πωλήσεις των δίσκων έχουν πέσει κατακόρυφα, είναι πάντα μεγάλο ρίσκο να κυκλοφορείς διπλά και τριπλά albums. Ειδικά για τα συγκροτήματα που δεν παίζουν και την πιο εμπορική μουσική. Συνήθως βλέπουμε τις κυκλοφορίες να γίνονται ξεχωριστά, σε διαστήματα μερικών μηνών μεταξύ τους. Οι Soilwork, οι Moonspell και τώρα οι Swallow The Sun (μεταξύ άλλων) έχουν διαφορετική άποψη.

Οι Φινλανδοί λοιπόν αποφασίζουν να κυκλοφορήσουν αυτόν εδώ τον τριπλό κολοσσό και η περιέργεια για την ποιότητά του ήταν μεγάλη, αν και έχουν περάσει κάτι παραπάνω από τριάμισι χρόνια από το προηγούμενό τους. Μιλάμε για 21 κομμάτια (τα 2 instrumental) με συνολική διάρκεια δυόμιση ώρες! Χωρισμένο σε 3 μέρη, το “Songs From The North”, σε κερδίζει με το καλημέρα. Στο πρώτο μέρος, που έχει τον γενικό τίτλο “Gloom” και είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια (8 κομμάτια, 59 λεπτά), ακούμε τη γνωστή μουσική τους. Μελωδικό doom/death, με εναλλαγή καθαρών και brutal φωνητικών από τον εξαιρετικό Mikko Kotamaki, ωραίες ατμόσφαιρες και κομμάτια που παρά την μεγάλη διάρκειά τους δεν κουράζουν σε καμία περίπτωση. Στο δεύτερο μέρος, με τον τίτλο “Beauty” (8 κομμάτια, 42 λεπτά), ακούμε την…όμορφη πλευρά της μουσικής τους. Εδώ συναντάμε μόνο ακουστικές συνθέσεις (μαζί με τα 2 instrumental), απογυμνωμένες από κάθε τι ηλεκτρικό. Πολύ ωραία προσπάθεια και αλλαγή που χρησιμεύει και σαν διάλειμμα μεταξύ του πρώτου και του τρίτου μέρους. Στο οποίο τρίτο, με τον τίτλο “Despair” (5 κομμάτια, 52 λεπτά), συναντάμε αυτό ακριβώς το πράγμα. Εδώ οι Swallow The Sun επιδίδονται σε ένα funeral doom όργιο χωρίς αύριο το οποίο μοιάζει να καταπίνει τον ήλιο. Οι μελωδίες πάνε περίπατο, τα καθαρά φωνητικά το ίδιο και τη θέση τους παίρνουν πένθιμοι ρυθμοί, κραυγές, μαυρίλα και απόγνωση.

Μετά την ακρόαση του album, το μόνο που έχω να πω είναι ένα μεγάλο μπράβο στους Swallow The Sun. Δεν κυκλοφόρησαν τριπλό album μόνο και μόνο επειδή είχαν κομμάτια για περίσσευμα, αλλά επειδή ήθελαν να πουν πολλά διαφορετικά πράγματα. Είναι πραγματικά σαν να ακούς 3 διαφορετικά albums και αυτό δίνει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην ακρόαση. Ο καθένας ας επιλέξει το αγαπημένο του (ή ας μην επιλέξει καθόλου) και ας αφεθεί στη μουσική του.