Ένα όμορφο εξώφυλλο με ένα μέτριο προς κακό λογότυπο μπάντας, θα έκαναν ένα cd να περάσει απαρατήρητο σε κάποιον που θα έψαχνε με το γνώριμο τρόπο του δείκτη και του μέσου σε ένα δισκοπωλείο να βρεί κάτι ενδιαφέρον, αν κάτω από το λογότυπο δεν έγραφε “Feat. Geoff Tate”.

Κι αφού το αγόραζε, μάταια θα έψαχνε στο booklet να δει ποιός έγραψε τα τραγούδια, τη μουσική και να δει τα πρόσωπα των μουσικών στους οποίους επένδυσε. Στο booklet αυτού του cd πέρα από τους στίχους, το line up και κάποια band’s thanks, υπάρχουν μόνο τρεις φωτογραφίες του Tate, μία από τα προσωπικά του session και άλλες δύο live. Είναι απορίας άξιο πως μια εταιρεία του βεληνεκούς της Frontiers κυκλοφόρησε ένα τέτοιο layout.

Ευτυχώς, όλα αυτά περνάνε σε δεύτερη μοίρα, ακούγοντας τις πρώτες νότες του “True Colors” που ανοίγει το album. Οι Sweet Oblivion (μάλλον Ιταλοί αν κρίνω από τα ονόματα τους) κινούνται στο χώρο του melodic power metal κλείνοντας και λίγο το μάτι στο progressive metal.

Η ουσία είναι ότι το album είναι με μια λέξη υπέροχο! Απίστευτα riff, δισολίες, εκπληκτικά ρεφραίν και ένα πολύ στιβαρό σύνολο δέκα κομματιών είναι τα στοιχεία που συνθέτουν τη (μουσική) εικόνα αυτής της κυκλοφορίας. Ο δε Geoff Tate δείχνει χωρίς ίχνος υπερβολής δείννει ότι διανύει μια δεύτερη, όχι εφηβεία, αλλά μια δεύτερη ακμή στην έτσι κι αλλιώς μαγική και πάνω απ’ όλα θεατρική φωνή του.

Το album αυτό είμαι βέβαιος ότι θα ενθουσιάσει όλους τους φίλους του μελωδικού metal αλλά και του Tate προσωπικά. Πιθανολογώ ότι υπεύθυνος για τις συνθέσεις είναι ο Simone Mularoni, κιθαρίστας και μπασίστας της μπάντας με τη λογική ότι αυτός έχει αναλάβει και την παραγωγή. Κρίμα που δεν υπάρχουν αυτές οι απαραίτητες σημειώσεις (ούτε καν στις ιστοσελίδες των Sweet Oblivion), πολλά μπράβο από την άλλη πλευρά γι’ αυτό που άκουσα!